Ik was als een vogel Zwalkte wat laag bij de grond Dan steeg ik, overzag hoe ik nu met een nieuw iemand in wie ik me verliezen wil om jou te kunnen vergeten Maar hoe ik toch naar je zocht in een duikvlucht Daar rondhing tussen de daken Die hele ouwe boel, die verfrist zogenaamd Gemoderniseerd Al het oude, de pijn, het geluk hing er als…

Emoties trillen in verre bomen. Angsten zie ik als wolken, die verdamping zoeken. Zie ik drijven naar een horizon, waar mensen moedig worden. Waar nieuwe wouden zijn. Waar vrije vogels zingen, als violen in een bos. Waar leven opnieuw begint. Ooit begon.…

opgevoed door vissenbloed een wereld om koud van te worden jong en geraffineerd als een kronkelende ratelslang volleerd in ‘t spuien van gift opstandig en bang het werk van de tiran…

nachtstaren enkel een streepje licht ogen weer open ogen weer dicht in stilte denken zou er een later zijn... het doet nu al pijn dat het ooit afgelopen is dat ik je dan zo mis en ik zou willen dat ik het beter vertellen kon hoe je mijn leven kleurt in een liefdesrode zon © Hilly Nicolay…

besef de waarde van vrijheid door het te zien te ervaren door jouw met haar aard toe te doen aarden werkelijk vrij te zijn niet gebonden aan rolstoel bed cathethers of weet ik wat voor andere slangen niet meer die ellenlange witte gangen naar een eng diep verborgen apparaat - op weg naar vrijheid of niet - geniet waar je kunt geniet…

vertel me niet van de buitenbeulen ze slaan het merkteken van de rode dood ze lachen in jouw ogen kom nu in mijn veilig nest ik heb de takjes glad gevijld de bodem zacht verdonst vouw je vleugels en vlij je neer hier staan we in onze vederlichte liefde als het winteren gaat de bomen kalend en jij nog steeds van mij en ik…

Dit keer was 'k er weer voor een film en om te praten 'k Zag je zitten in je groene shirt Natuurlijk mond op mond gegroet We liepen door hallen, langs trappen Dan grachten met geraniums, de Dom, luisterden naar een zingen Bekeken kruidentuin en zochten 't filmhuis voor kaarten Dan wilden we een soep maar mobiel bleek in het filmhuis nog…

int donker, met bewegende ogen is er sprake van een ridderlijke strijd ieder vecht nobel en vaardig ieder wordt in zijn Zijn meegezogen het is een strijd in warrige tijden ieders doel is het horen waardig ik heb geen voorkeur te bepalen het is als leiden en lijden en volgen soms doet het denken aan malen het is wachten op een gericht dat…

hier kom ik je tegen tussen letters en dichtersdromen een vlinder in de zomerstorm je draagt een mantel van liefde als een fladderlichte omslag gerangschikt in een aardse vorm ik zou met je op willen vliegen het draagvlak verdelen sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven schrifttekens rusten op de wind dwarrelen naar de aarde daar raak…

Uit geluid van taalgebruik is in een onbestemd verleden uit liefde voor Moeder Aarde de behoefte om te zwijgen ontstaan in de stilte die daarna is blijven hangen deed de mens zijn kleren uit uit liefde voor Moeder Aarde en ging voortaan naakt door het leven onder het helderblauwe hemelfront allemaal tegelijk in blote kont.…

Dit water dat er is en toch niet, stroomt langs, door, over de zwarte moeder. Hier kan de dichter niet slapen. zij danst en hij, hij moet mee dansen, al kan hij verdrinken, zal hij verdrinken. Een zwarte bij trekt langs van bloem tot bloem, laat hem horen dat de soms van mensen om hem heen doordringende tijd (die hem juist deed verdrinken…

fraai parelden vriendinnenstemmen door elkaar in blijde euforie van samenzijn na jaren de tonen dragen meer bagage dan voorheen en ook de uithalen weten zich nooit alleen woorden stemmen overeen geboren in hetzelfde licht en streekeigen accent dat weer snel went de jaren zijn verdwenen en herinneringen krijgen jonge benen…

Er zit een mus op de grafsteen bij het oude graf van mijn vader met verwelkte bloemen en verhalen over de vondsten langs de rivier. Ik wil de mus wel leren kennen om haar te vertellen over mijn vader maar ze luistert niet vliegt weg met mijn verdriet.…

een wit vel wil uiteindelijk ook gevuld worden met kleuren met woorden liefst met hele mooie het heet niet voor niets maagdelijk wit de drang naar leven is zelfs een dood wit stuk papier nog gegeven…

De strijd is gestreden Moe en voldaan Alles gegeven Nu laten gaan Het vele zwijgen Het mocht nooit ontstijgen In het menselijk bestaan Begaan In een wereld van emotie Die nooit losliet Innerlijk bleef het bestaan Hortend en stotend liet hij het gaan De rust werd gevonden Tijdens het doorgronden Waar liefde het pad vond En hij wist…

We zijn allemaal nerven van dezelfde boom ik groet elke dag de mooie takken, de schors voelt steeds weer als een droom niet iets om te verfraaien of te lakken. Bij het dagelijks ondergaan van de maan zie ik ook de sterren steeds verschijnen, ik wilde ze van ver wel kussen gaan laten klateren als prachtige fonteinen. Roepen adieu vader en…

gedachten vliegen als geringde duiven in vrije luchten hebben geen of weinig gevaren te duchten sommige zijn wispelturig en worden ervaren als niet fijn zo ook zullen er in een vlucht duiven altijd zieken zijn de meesten blijven dicht bij huis waar ze hun voer ontvangen en ze veilig weten terug te keren zo ook gedachten die retourneren…

Zittend op een steiger bij een heideven Van rust in de natuur ben je een mega-fan Je kijkt over het veenmos heen Je zat er uren achtereen De deining van water onder een steiger Turend naar een jagende reiger De dag gaat hier voorbij Het gevoel adoreert deze waterpartij De bries van een verfrissende wind Nieuwe energie die z’n weg vindt…

jullie zijn me voorgegaan de standaard wegen die we allemaal hebben te gaan van een enkele hebben jullie mij z’n loop niet kunnen leren zoals die van hoe te worden geboren hoe vrouwen naar behoren te kunnen bekoren voor ze weer dreigen te vertrekken naar havens in betere oorden jullie konden mij niet op de vele hindernissen en gevaren…

Poorten, die steeds gesloten worden. Muren, waartegen bange woorden, woedend te pletter slaan. Wie open is en blijven wil, laat zich in de ogen kijken. Wie angstig woedend wordt, wil moedig in het leven staan. Kijk! Hoe alles weer nieuw wordt. Zie! Hoe totaal gesloten deuren, liefdevol weer open gaan.…