Even niet denken aan dat wat was nu zware stilte nog heftig buikspreekt, het gemis zwijgend preekt en bestaan zelfstandig wel doorgaan nog pijnlijk is. Elke dag liggen er van die lammeren klaar om 's nachts te tellen , bij volle en reizende maan, bij het zien van al die verre sterren. Vandaag dus even niet of juist denken aan dagen van…

zacht sprak stilte eindelijk zijn woede uit ik hoorde de woorden boven het geluid van don’t cry for me argentina uit madonna’s vocaal en gebaar had mij meegenomen terug in de tijd waarin gelijkheid een ideaal was in een wereld vol onderdrukking haat en nijd ik kende het gevoel al levenslang in wisseling van liefde en angst voor de…

‘k Zit achterover op m’n zomerstoel onder de bomen beschut tegen de hitte echt lekker koel Tussen de takken door speelt subtiel de weinige wind met de aan hem overgeleverde wolken en ‘k besef er weer even naar te kijken als kind Een land een schip een bloem een fabeldier zie jij ze ook ze knikt en glimlacht om mijn kinderlijk vertier…

Er is zoveel om voor te danken maar vaak lijkt alles ons gewoon: het licht, het water, wijnstok-ranken, de wolken in hun prachtvertoon, ze zijn toch stuk voor stuk een wonder en zelden staan we daarbij stil; we denken: o, daar kan ik zonder en ’t is iets anders wat ik wil, maar dan zijn wij het kind verloren dat alles mooi vindt wat het…

halverwege valt de ochtend in het slot van de middag, gloeit het kind nog na in volwassen tooi voelen handen een koude keel dooit het aan een gesloten hemel waar alleen druppels zwaar genoeg zijn schaduw zonder zon, lang genoeg om te overleven, alles gezegd hebbende blijft de geest tegenwoordig totdat tegendeel gemeengoed is…

Wolken zijn soms ondoordringbaar blijven juist hangen om je hoofd pas als vanuit eigen stilte de wind langzaam aanzwelt volgt er weer ruimte voor zicht op zicht ondertussen hou elkaar maar vast als wolken de zon versperren in het donker van de uren is elk sprankje een helpende hand…

Een dag was geen dag De nacht was er altijd Het is de reis Zegt iemand Een reis naar niets Een reis zonder monumenten Geen bezienswaardigheden Geen attracties Zo leeg ook mijn hoofd Een schaduw op haar gezicht dat ik niet zie Het werpt de grauwsluier van mij af Toont alle schoonheid die innerlijk verdampt was Ik kan ze nu aanschouwen…

Hoe koud het eenzaam hart dat niet meer slaat voor medemensen met pijn leed en smart niet voelt diens verdriet in hun lijdend hart verblind slechts door zijn eigen wrok en haat. Waar is gevoel dat hem verlaten heeft hij kent geen tederheid bij dag of nacht wellicht is er geen mens die op hem wacht zelfs geen sterveling die hem liefde geeft?…

In de ogen van anderen zoek ik steeds weer die van jou soms zie ik het blauw maar ze behoren je niet alles wat je in een ander ziet dat is precies wat het is en maakt me tot mijn maag toe ziek duidelijk hoezeer ik je mis.…

Haar woorden echoën nog na Zij klonken lang als een vonnis Niet door haar uitgesproken maar als bevestiging van mijn kwaad Niet kunnen beminnen Niet kunnen begrijpen Nu klinkt zij opnieuw als een strelende melodie Ik hoor haar voel haar omdat jouw muziek mij ontvankelijk heeft gemaakt Jouw beeld geeft gedachte die zorgt voor blijvende beweging…

Je wilt de oever verbinden mét de andere wal De woorden uit andersmans mond willen verstaan Niet 'kapot' van een snoever van brutale zelfingenomenheid Strijd... ga je uit de weg want verbindt niet Kom over de brug m'n armen gespreid.…

Geratel van wekkers zal altijd ergens weerklinken, hernieuwd komen aanhinken weerloos met handen en ogen vol mededogen nadat rouw zich over "en toen" heeft gebogen. Er resten geen aarzelingen of liëren noch oud zeer of stelligheid in de zinnen voor mij althans om ook nu leven te vieren en mezelf in alle toonaarden te beminnen. Niet…

Zware nachten. Nachten van schuilen zuchten zonder lucht in verdriet geen tranen in plezier geen lach in gedachten geen woorden. Zware nachten. In bewegen geen woelen tranen zonder pijn niet alleen en niet samen hier, maar toch afwezig zijn. Zware nachten. Nachten met vele zorgen…

Terwijl leeuwen en beren zich in onderling wantrouwen bezig houden met blokkades is zij naarstig op zoek naar een sterk edelhert om in vertrouwen te nemen uiteindelijk gezeten op de hertenrug komen de blokkades dichterbij beren grommen leeuwen likkebaarden maar met een grote sprong zweven ze over alles heen de relatieve vrijheid tegemoet…

Vandaag zou ik zeer zeker willen zingen over de maand mei en zijn vrijgevigheid van leven als intens waarachtig gegeven. Over de tafel van leven en zo veel te beleven ook over de lucht en maan, zeer zeker voor zon die stralend overwon. Ik zou willen schrijven , niet voor een ere of podiumplaats wel over mijn laarzen of natte klei, ik bezing…

omgaan met het onmogelijke is in het leven een hels karwei het is vibreren binnen het ongelijke en beperkingen van nature aan je zij uit alle windrichtingen wordt aan je getrokken waarbij het gevoel het verstand overstijgt dan resteren enkel vergruisde brokken waarbij de adem ook nog het stof opzuigt men is verslagen, ontbeert de juiste…

als je dagen langer zijn zoals eindeloos de nachten zo van en voor jou alleen als je zeker weet ook dat je genoeg hebt van het leven hier wacht nog even toch laat je niet gaan want het is goed weet je even nog te blijven toch als de dagen donker zijn meer nog dan de nachten omdat het zeer doet en pijn als je zeker kiezen wilt naar…

dat stukje twijfel naast het weten die traan nog telkens naast de lach het niet kunnen bevatten toch ook glashelder soms struikelen naast de krachtige stap de melancholie naast de luchthartigheid - misschien mezelf wat minder prangen blijven vertrouwen blijven verlangen naar……

Misschien is dit de regel die niemand wil lezen, de zaterdag die niemand wil zien of voelen als dag en een dag voor moeder dag. Vandaag leg ik aarde en het zand uit mijn handen en hoofd neer in de wind en laat het verwaaien. Wordt het weten later weer gewoon een morgen, weer de dag om er in te berusten, om zandkastelen of woorden in…

Tien jaar beleefde ik donkerte Geliefden wilden helpen Vrienden stonden klaar Om de gapende wond te stelpen Natuurlijk Het lag voor het oprapen Maar het voelde kwaadaardig Met mijn gesloten geest Ik ontwaar nu weer een geest Niet als een spook uit het verleden Nee, een die mij over de drempel tilt Ik betreed een schone ruimte Niet als leeg…