Toonloos was de dag tot haar stem weerklonk en de vogels zongen mee met in haar witte haar de geur van zwarte lelies kuste ze hem wakker het leek een droom de nacht die volgde en alles van nadien tot de lelies verwelkten alle tonen verstomden doofden met het vuur ze wilde afstand voor tijdelijk of langer misschien hij kwijnde…

Gisteren zei je dat het niet hoefde vandaag vond je dan weer van wel kan jij dan echter niet begrijpen ons leven wordt een ware hel Altijd luisteren naar gefluister buren die hun gangetje gaan wanneer ik doof ben en niet luister zie ik jou ook niet meer staan Het leven is een hel geworden een droef en uitzichtloos bestaan sleur is als…

In het geheel was het passend De weerspiegeling in de plas Het zilte nat van jouw tranen De paraplu boven de natte jas Maar mijn waarnemen stokte Hoorde verbijsterend jouw relaas Ik, ik had het moeten voorkomen Die reeds lange relatie met je baas Ik had jou niet zo vrij moeten laten Altijd ja, goed, geen tegen gehoord Heb nooit eens…

In mijn hoofd is alles groen of ik nu naar buiten kijk of mijn ogen sluit Ik zag ergens een berichtje van je staan, gisteren Je bent er dus weer Het deed me wel iets, ja Een vleugje nostalgie kwam er over me, dat wel Nee, geen rillingen meer, maar toch Of het je goed gaat met je en zo en dat ik niks wist te zeggen Zo’n soort…

Grijp slechts in lucht als ik probeer je te begrijpen net buiten echt bereik draai je in cirkels raadselachtig om me heen tot ik uiteindelijk vlucht in eigen raadsels om jou heen we zijn alleen de cirkels zijn gesloten…

mijn lief is plots veranderd, terwijl ik intens verlang naar de kracht van haar vleugels, roomwit, zacht trillend, bestoven met stuifmeel, weet en kent zij mijn naam niet meer, en laat mij, onbewust, ontredderd achter, ik schrik, zij is veel sterker dan ik ben, haar jonge, blonde kracht is verwarrend, ik sta toe dat zij mijn hart en gevoelens…

In ons donker nu, wacht in de verte geen blaffende hond. Zelfs de vogels zingen niet. En hebben de buren zonder woorden hun kinderen in diepe stilte naar bed gebracht. En is de wind uitgewaaid en heeft de gedoofde zon er miljoenen sterren rondgezaaid. Geluidloos is deze nacht. Om onbegrijpelijk zacht, het klinken van je verloren…

Alle dagen sluipen nu door de regen, of langs de zon, of in een dichtbewolkte hemel. In de stam van een boom je naam gekrast, In het lied van honderd vogels je naam gehoord. In de dwarse blik van toevallige koeien je ogen gezien. Waarom kijken ze me aan? Weet toch wel dat ik nu zonder je ben en zo verder moet? Koud is deze stilte.…

mijn vriendin zit in een kippenhok met bruine Barnevelders zij zit hier niet zelf op stok maar slaapt gelukkig elders jonge hennen pikken in haar tenen nagels zonder lak van kleur verdwaald mais door zon beschenen voel ik die speciale liefdesgeur het ei wordt bebroed in mijn hart door gekakel en gefladder verward denkend aan die liefdevolle…

De lantaarns staan aan verder ben ik alleen in deze lege ruimte muziek vult de kamer niet helemaal, de balkondeur staat open herrie van buiten verjaagt de stilte zal ik het ooit kunnen? minder verwachten en rusten anders alleen dat is alles dat ik niet wil ik zet de balkondeur wat verder open een tram vol mensen rijdt krassend op de rails…

Ik heb je los gelaten Niet meer aan je gedacht Ik wou niet met je praten Tot deze woensdagnacht Wist niet meer wat te doen Nadat ik erachter kwam Het streepje dat bleek groen Ik word nu opeens mam Wat gaat er nu gebeuren Waarvoor moet ik nu kiezen Ook jij zult dit afkeuren Maar ik wil mezelf niet verliezen Ik heb een keus gemaakt…

Zij sluit de deur achter zich sluipt de trap af naar beneden waar de buitendeur wacht wil op het nachtslot gezet De sleutel in de brievenbus tinkelt een afscheidslied in haar klinkt een lentegedicht Het is mooi geweest, het is mooi geweest maar nu trekt het groen haar weer aan zij moet ver van hem vandaan Het was niet goed, het was niet slecht…

Hij schreef het voorwoord: zij lag stil, haar ogen keken hem voorbij, gebroken licht zonder menselijke activiteit; toch lag ze ijselijk mooi; ver te zoeken vers van onalledaagsheid, een compositie met flarden eigenzinnigheid. Deze oneindigheid van het eindige, met haar uitwaaierende vleugels, was het signaal om grip te krijgen op zijn…

Toen ik besloot niet meer na te denken Werd ik overladen door mijn gedachten Alleen zijnde braakte ik jouw venijn Leeggelopen rolde ik mij op En mijn liefde stierf…

Mijn lijf herbergt een galerij met gezichten vol ogen gevuld met het gelijk van toen die strak staan gericht op mij. Ook je portret hangt er. Het is een wankel immer kantelend schilderij van jou zoals je was toen ik voor het laatst iets tegen je zei Op jouw gelaat altijd die traan omlaag, langs je wang. Tot de plaat kantelt.…

bedrog is naar een ander gaan het verborgene tonen onze intimiteit doorbreken alsof ik mee in bed lig jullie mijn domein betreden mijn kleine geheimen de schaamte ontbloten mijn intieme plekjes bij haar gaan zoeken…

Herfst Na augustus en september 21 Op mijn wang een kus Verder een bries Kerst Na de warme kleuren, de koude winterkant en november 21 Samen hand in hand Verder een blos Valentijn Na veel liefde en sneeuw in het haar en januari 21 woordloze stiltes tussen elkaar verder niets Na je weet dat ik het meest van jou hou…

Bizarre vorm van zelfkastijding wanhopige, late inspanning om alsnog tot vereffening te komen. Vrucht van het alsmaar niet kunnen kiezen tussen geloof en bijgeloof, tussen liefde en wantrouwen. Gevat in kleinburgerlijke mededelingen, angstig en stiekem tussen regels ingeklemd. Rancuneuze woorden, slechts voor één persoon…

vandaag is weinig te vermelden de boiler in de keuken is kapot mijn vrouw heeft mij verlaten maar dat was niet onverwacht mijn zoon heeft de verwantschap opgezegd mijn hond zeikt alles onder dus die moet weg maar aan die boiler moet nu wel snel worden gewerkt hendrik…

hij componeerde mooie walsen en veel nocturnes zo huid-dicht schreef in een heimwee-stemming dit largo met een triest gezicht als ik het speel dan ga ik mee in klaaglijk steeds herhalen van ondertonen die verhalen van liefde die verloren is en door de melodie klinkt al maar meer de roep van kom toch weer o kom toch weer van hoop naar…