Voelde ergens die vrees in samen gewortelde zinnen een verstrengeling verbroken behouden vorm van zelfzucht steeds bang voor heimwee weggezonken in de natuur met bewondering geleefd een aaneenschakeling van keuzen makend nam ik afscheid van jouw voelen mijn voeten te klein voor de deur en jij met jouw onzekerheid vaak magisch in…

Na scheiding onzer wegen kwam ik je vannacht zoals dat met eenlingen gaat genadeloos weer tegen verzonken in stiltespagaat op de Martelaarsgracht Alleen ik nam je handen waar zwart gekromd in diepe vouwen van de zakken in je winterjas grijs behaarde berenklauwen tussen je wijsvinger en duim een zaag fijn strak omklemd Vannacht op…

De steen is gelegd Het water volgt een ander spoor Ik hunker naar je liefde Maar weet het is voorbij Wennen zal het nimmer Het missen van je geur Je hoofd op mijn schouder Gevangen in jouw blik Voort schrijdt de tijd Nietsontziend en monotoon Bladerend door mijn gedachten De liefde langs mijn geestesoog In mijn hart zit je Dwaal je…

Niemand vraagt waarom ik naar de Makelaarsloop in Uithoorn ga terwijl ik daar toch echt mijn eerste blauwtje heb gelopen Zou het zijn uit zekere hoop haar terug te zien en onderweg aan een touwtje op te knopen Nu u het vraagt u brengt me echt op een puik idee in mijn running short zit een lang koord daar kan het mee dat zit…

Je kroop via mijn hart naar mijn hoofd waar jij mij kon besturen Stilletjes door mijn geweten sluipend heb jij mij Als een pop met touwtjes sleurde jij mij mee over bruggen en naar mijn grote angst Over het water liep ik jij hield mijn touwtjes van elastiek als ik trok trok jij mij terug In de grot vond ik een…

Wonen in de Rozenhofstraat wou je wel,in een smal huis met luiken en een klein balcon, een diepe tuin met ouderwetse bloemen - je naam in meesterhand geschreven op de aubergine deur. We lopen langs en kijken hoe de zon het huis belicht. In dromen is het even anders. Je bent al binnen en er is muziek - maar of ik in dat huis ben weet…

al zou je willen, lief, de liefde is toch niet te dwingen de warme deken trok je met gemak over ons hoofd maar met de barst in beider ego's hoe spijtig de ontdekking werd juist ons falen weer ontbloot…

Zal jij nog aan me denken, soms Zoals ik aan jou Als de dagen korten en de maan nog steeds daar blijf jij ginds leven In je mooie droom en de mistige stad En ik hier, veilig, veraf Zal je het je herinneren hoe vrij ik me voelde jouw onsterfelijkheid van zo dichtbij te zien zal je nog aan me denken, soms zoals ik voor altijd…

ik was nog even terug voor de vragen en aansteker op de tafel gecontroleerd de lichten uit. ja. en ik ging als gekwelde geest de stad in én dacht- hoe kon ik het vergeten dat een liefde die in dromen geankerd is niets anders behoeft dan nachten nachten die de sterren tegemoet bloeien of daar achter, de eeuwigheid, of niets, vervloekt…

Zoals jij genoten hebt, zo zonder mij het is gewoon geweldig je geeft hoog op van je plezier je hebt je zó vermaakt maar dat ik je vergezelde je haalde en je bracht, dat ik alles, maar dan ook alles voor je deed ben je totaal vergeten je hebt me niet gemist niet eens opgemerkt je hebt uiteindelijk niet eens aan mij gedacht…

Als ik iets van jouw hand lees wat het ook is elke reactie of opmerking die je maakt hoor ik je stem Dan is het net of ik je aanwezigheid kan voelen.…

Terwijl ik sliep droomde jij over alles in het leven en ik maar snurken niets maar dan ook niets heb jij aan mij zelfs niet als ik slaap. Laat mij maar achter in het donker onder de sterren die over mij waken en jou laten leven in jouw geluk.…

Ik schreeuw, vloek en bijt, terwijl mijn lijf ieder beweging vermijdt. Tranen aan de binnenkant niemand die ze ziet, gezicht als een masker, zonder verdriet. Een lappenpop zonder hart, geslagen door woorden, voor eeuwig verstard.…

Breekbare zinnen vormen een geheel en zijn een deel van mijn binnen Proberen woorden te vinden keer op keer ze aaneen te binden totdat uitgesproken is wat eens gebroken is…

Als de wind zich draait de schreeuw vanbinnen klinkt en de eenheid is verscheurd Dan is er geen weg terug en is de liefde voorbij terwijl tranen zorgen voor regen in ons hart We komen nooit meer terug in die ooit zo mooie wereld die ooit de onze was.…

Een nachtegaal zingt groen minnend dansend, wolken duisteren maan dromend de weg terug zonder aarzeling begonnen, stille sterren en alle daargelaten zaken van het hart voel ik zo langzaam, vallen in de nacht, van wuivende gebaren, en jij daar in de verte weet van mijn dromen, buigt in stilte naar het zand dat wij ooit, zeldzaam, in…

Krachtig als water een blauw stalen zee Koper gehulsd behuisd draait de cilinder vijf maal Onhoudbaar voor brekers en dijken een beukenhouten hand Golven rode stromingen uit zoet rokende gaten…

Een herfstmaan scheen over de landsgrenzen daar in de bergen had ik geen liefde aan je kunnen geven maar er weigerde een inzicht en ik had geen broek aan de woorden vooraf kwamen me onbekend voor alsof ik ze zelf niet had geschreven mijn eigen zienswijze was gebleven kon zich niet ontwikkelen de geestelijke achtergronden van mijn bestaan…

Tranen, die heftig uit haar ogen Welden, op de wangen stillagen Dat, wat niet had gemogen Gebeurd en hevig teneergeslagen Amper te verdragen Tranen stroomden langs haar wangen Baanden zich een weg naar beneden En terwijl ze in stilte weggleden Naar nieuw onvervuld verlangen Zette ze ferm een slot op het verleden…

Dansen tussen de herinneringen jij en ik toen in die tijd nooit heeft iemand mij zo laten voelen Mariana, mijn liefde ooit en nu nog steeds ik proef je nog steeds Kom tot mij laat mij weer voelen al is het in gedachten…