ben jij de koningin in vlindersvleugelpracht die ik alle kleuren van de hemel bracht in paradijselijke nachten nu zit je op de troon in vervagend wonderschoon en spreekt je negatieve oordeel uit over dieren met een andere huid je toont rechtschapen maar ook jouw lusten kon je niet bewaken eindeloze vluchten lieten ons aan liefde…

schubben gebroken vleugels gezet je kleuren zijn in mijn handen ontloken tot een schitterend palet je keek in mijn ogen ontspiegelde pijn had nooit kunnen dromen dat je ooit zo volledig jezelf weer zou zijn je vloog op uit mijn koesterende handen die vrijheid kon je niet aan thuist moest je landen om daar als rechtschapen weer…

Ik heb de waterkruik niet laten vallen hoor maar laat soms graag de scherven bloeien mijn zinnen laat ik met het water stoeien dat ik op de trappen heb gemorst dan wandel ik op blote voeten op de stenen boorden langs de dijken van de polder langs de rand van de grijze zee de blauwe lucht de groene weegbree waar…

pas later kon je lachen om het rouwen na jaren vol van mateloos verdriet de kraaien krasten ongestoord hun lied de liefde bleek met bitterkruid gebrouwen je nam een gulle slok, verloor subiet (het werk van stinkende en helse gouwe) jij was de pop, zij speelde met de touwen als onvoorspelbaar kruidje-roer-mij-niet je wist je van de touwen…

Zij had zich hard gestoten Aan die stenen muur Opgetrokken uit dogma’s Om van haar verzonnen harmonie Een predikaat te maken Er kleefde al wat zweet op haar rug Maar stug bleef zij schoppen Tegen die gesloten deur Alsof dat soms een uitweg was De kamer was verder verlaten Er hing slechts nog een sfeer Van dingen die waren Zelfs de muren…

in het stilste uur was ik buiten met merels die fluiten scholektsters schreeuwen hun winnende lach en ik wacht wacht op je antwoord dat niet anders kan zijn dan een omzien in pijn een zwaai waarin ik verdwijn we warmden elkaar in de zon van de lente geloofden in zomer versnoepten de centen uit een beurs vol met liefde…

waarom zo bang om te verliezen wat je nooit bezeten hebt zijn lach en lijf de warmte van het ogenblik dat zijn passie jullie schikt het samenzijn is een refrein waarvan de woorden al vergeten zijn je droomt nog lente weet dat je talenten steeds aanwezig zijn breek schuld die je is aangepraat, steel de uren die hij overlaat…

hij geeft haar pluimen hoopt opnieuw op zweven, van oost en west weer samen - richting zuid, belooft te ruien, schoont zijn serenades en overvleugelt zijn eigen stemgeluid, legt donzen kussen vleiend aan haar lippen, geen veertje laat zij: voor vallen kijkt ze uit voorbije blindheid opende haar ogen, de…

het zijn de uren die zij telt elke dag maar weer de vragen die zij stelt elke week weer meer de tranen die hij liegt zijn woord dat steeds blijft steken haar hart dat hij bedriegt en op den duur zal breken het zijn de keren dat hij belt zonder iets te zeggen de ring die steeds meer knelt wat valt er uit te leggen de lakens die…

ik weeg uren in vergeten wil ze niet meer weten voel de warmte die er was kende je toen pas je hangt nog om me heen in heldere ogen en die lach hoor nog de woorden die me vragen je liefde altijd mee te dragen je koos voor stilte in het houden van, zweeg in alle lichaamstalen, zelfs tranen konden je niet overhalen op een eigen wereldplek…

weer zoeft het landschap langs je heen, de zon, een jaar geleden, scheen uitbundiger en liefde smeedde ons aaneen nu zijn we weer alleen, heeft ieder zo zijn eigen leven het geven aan elkaar is tot herinnering verheven je bent alleen op stap naar woorden en gedichten licht gebruind en knap ogen die je lach verlichten je straalt als…

ik zwaai trieste legehanden groeten je kijkt me aan, maar in je blik is geen ontmoeten je laat je niet meer raken door mijn woorden en gebaar het omgaan met me voel je blijkbaar als gevaar ik liet je achter me keek bij de hoek een laatste keer je lach, de felle ogen mijn thuis stond er niet meer je deuren zijn gesloten de gordijnen…

ik had me opgetuigd met alles wat dit leven gaf een stuk verleden in het graf zo trok ik aan de bel ik was geen del, wist dat je me graag geloofde beloofde me boeketten mooie woorden als ik maar bij je hoorde je raakte aan verdriet waarvan ik niet méér wist dan tranenstromen over wangen zette me in mijn geheim gevangen plukte alles…

Ik was jouw lente jij mijn zomer we waren zon je maakte me een dromer tot je verdween in een bel van sop; een lege hemel achterlatend, denk ik: jouw luchtkasteel gaat niet meer op.…

Woorden die blijven liggen en met de as en het stof van de vergeten liefde schrijven wat ze verliezen en waar het zwijgen kijkt en ik zie dat niemand met mij wil waken bij de droom die niemand wenst omdat hij niet meer geboren zal worden of beginnen met de woorden die de slaap altijd…

je bruint in het raken van de hemel tropisch in de rulle sneeuw kou heeft je gekleed mode warmt je strakke lijf dat alles van zijn handen weet je ging om te vergeten om even niets van alles meer te weten terug naar de bron om in de zon je eigen kleur weer te bepalen het afscheid moest sloot de woordenvloed waarin je niet kon zwemmen…

slechts met de moed der wanhoop schrijf ik je deze brief mijn leven is een puinhoop sinds jij verdween, mijn lief ik moet steeds aan je denken en huil mijn ogen rood jij wou mij alles schenken maar ik… ik schaam mij dood dat ik jouw lieve liefde verraden heb voor geld geheimen overbriefde van jou, mijn sterke held je haren in mijn…

ik zie je hand voor ogen ben ik iets te laat maar uit bewegen zie ik hoe het met je gaat behoedzaam kom je naar me toe gespannen in verwachten je weet niet wat ik doe ik wil je in mijn armen sluiten met de glimlach van voorheen ik zie alleen onzekerheid in het wiebelen op één been ik neem je hand en kijk dan in je ogen ik kan het…

in je blik zag ik mijn thuis je ogen openden mijn liefde liet me binnen in je huis waar ik de bloemen rook ik zag je kleuren voor het eerst de lente bloeien je groeien in de zon en ochtenddauw voelde het verlaten van de barre kou te jong in liefde afgewezen met kilte verder moeten overleven het einde van de winter scheen nabij warmte…

een handvol zand een strand met dromen ik tel de korrels hoor de golven komen ze schitteren de zon in kleur, de zilte geur waarvan ik nu, voor altijd afscheid zal gaan nemen ik zie je lach, het liefste dat de wereld bracht ik voel je handen strelen vingers die me nooit vervelen die altijd praten met mijn huid, passie ver vooruit…