schraag je moeder als ze huilt, laat het praten aan vader over. struikel over de tweede bevolking van de stad, stap in meer af roei zo geruisloos als je kan. slaak drie ademtochten voor de slaap, roep met trage wenteling bestendigheid op. breng iets onder woorden wat niet anders te zeggen valt, in een taal die misschien het lezen waard is. denk…

Waarderen Zonder te willen begeren Als het kleine met je ogen speelt Natuur haar liefde deelt Het kleine detail waarderen Soms met een beetje determineren Schoonheid word je gegeven Als je probeert details te beleven Het verplaatsen in het kleine Leven in het reine Het kleinste detail als schakel Het grote denken is te vaak het obstakel…

ik was nog jong, een dromende tiener in de klas en zag toentertijd al wijsheid als doel niet dat ik wist wat dat was, misschien die steeds herhalende vragen of waren het voorbeden met gevoel? al vroeg las ik geschriften, die ik amper begreep en zocht naar zinnen overeenkomstig mijn aard ik dikte die aan met koolstof, een potlood die er toe…

Het is waar, mijn beste, inderdaad ongelogen de waarheid de weg en het leven Wie was het ook weer die deze behartigenswaardige trits toverwoorden als magische drieslag hanteerde (was niet op aard een kindeke geboren?) Dat alles, mijn beste, is kort en goed in een notendop simpel gezegd hooguit maar enkelen gegeven Hoevelen…

Ergens is het pad zoekgeraakt dat slingerend door de heuvels leidt, uit de wereld lijkt weggeschreven, uit scheefgegroeide zelven gewist toen oorverdovend vergeten. Doorschuiven en inchecken, onder dat reddeloze beetje zonneschijn, op geen stap teruggekomen, het gelijk steekt boven de huizen uit, uit onbehoorlijk hout gesneden, niemand weet…

hoe droog waren mijn lippen toen ik, ten langen leste, dorstig van stoffige wijsheid proefde tandenknarsend viel mijn wereldbeeld in duigen toegedekt met droge blaren zocht opnieuw, gelijk de mens is, een andere schim * ik was van mijn schepping getuige en wilde wederom de horizon verklaren…

als alle atomen en quarks uitgeraasd zijn en nergens connectie kunnen vinden omdat ze te ver uitgedijd zijn en zelfs hun antideeltje niet meer reageert, alleen wat zwarte gaten stralen wat zwakjes na in het oneindige niets. wat dan? heeft God zich schaakmat gezet? of heeft hij remise gespeeld met zichzelf door oneindig herhaalde zetten…

Een glimlach dwars doorheen de grijze wolken die regen zeggen, straks of al heel gauw; Vanmorgen was nochtans de lucht nog blauw en zouden lichte liederen mijn ziel bevolken. Maar och, je treurt toch niet om wat nog komen kan, maar evengoed verdwijnen als de sneeuw bij zon; je kijkt toch verder, waar het al begon en weet toch ook dat droefheid…

alles begint in de duisternis ze verandert elk wezen laten we haar ernstig nemen ze opent je ogen en toont de volle breedte van de wereld zij laat je een hoek van de hemel zien waar de dag wacht op zijn begin ze biedt het licht waarin de ziel haar woorden vindt laten we haar ernstig nemen de duisternis je struikelt zo de…

melancholisch en dreigend leven we aan de rand van het ravijn onder het oppervlak van het water groeit de duisternis de tijd als leven in een rechte lijn? geen zomervogels hier…

hier begint het: het bitterzoete verlangen zet ons onder stroom het aanraken zonder aan te raken een bitterzoet reiken buiten jezelf afwezigheid in tijd en ruimte zonder ogen valt genoeg te zien hier begint het…

Mijn leven is nagenoeg gevuld met al wat mij heeft gebracht 't blijkt met gevoel en ongeduld omhuld met een brede blik en te veel woorden Weinig heb ik vooraf bedacht men beweerde eens, dat alles zo hoorde zelfs als de tegenwind het geluk verstoorde waar het denken nochtans daar zin aan wilde geven Om de vruchten van het bestaan te (her…

Heden ten dage waar licht knokt tegen donkerte en blaren dwarrelen naar vaste bodem lijkt het dat ook ik ga schuilen om mijn ziel weer te ontwaren Niet dat ik in de vroege mist geheel zal opgaan ook in mij is een terugtrekkende beweging een tocht naar binnen waar in afscherming de dood rijpt naar winterse termen en mijn gedachten doelloos…

~ elke levensdag erbij is een levensdag eraf ~…

ik kan je niet lezen als je in beweging bent je verschuift en verandert wie kan zeggen wat je bent? lig stil en kijk van de koude sterren komt het leven de maan komt op…

Kijk, we kleven vast aan de grond Dat leerden we door de zwaartekracht terwijl we altijd willen vluchten van alles wat ons niet bevalt. Misschien worden we onsterfelijke vogels die door de ruimte zweven en komen we los van ons vleselijke lijf. We houden ook niet rafelige randjes en van kwetsbaarheid…

De slaap is als een donker woud die vele geheimzinnigheden in zich herbergt Aan de rand lijkt het duister en onbegaanbaar maar mysterieuze verhalen en kleurrijke diersoorten wachten geduldig om ontdekt te worden Verwelkomt door een donzig pad treedt men een sluimertoestand binnen De nevel trekt op onthult daarmee oeroude raadsels van…

dood is het verleden een herinnering slechts het kan niets meer toevoegen aan zichzelf noch aan de toekomst de toekomst die zich weliswaar toont als het ongerept heelal zwanger van het leven zoals mijn gedachten van morgen waarvan evenmin kan worden gezegd dat zij al behoren tot het leven maar mijn gedachten van nu zijn alles wat is dus…

De lange lanen hebben niets meer te verbergen - het kreupelhout wordt van zijn bladeren ontdaan. Het hevig bloeien in de bonte zomerkleuren is tot een stil vervloeien in de mist vergaan, en trager klopt het hart en kruipt het bloed in bochten waar het de droesem van de wijn nu achterlaat. Heel helder wordt wat telt: de liefde zonder woorden,…

Een worp. De eerste steen en dan een stoot zuigt hij aan de achterspeen? Een natte neus gebaart van neen niet tegen 't zere paardenbeen want dat is dood…