Daglichtschuw, verscheuren tranen in stilte de rust van deze nacht ? ik kan het niet verdragen dat ik de vrede van onze kat zou verstoren, zij slaapt in mijn schoot, en deze tranen zijn niet gemaakt van woede, van angst, van verdriet, maar, opbloeiend, in vreugde. Mijn hart hongert naar leven dat…

Lig je daar te woelen in het sap van een bekerplant veertien dagen overtijd je eigen drollen ingeslikt en uren met spastische vingertjes tegen de muren getikt Een dikke roze speklap word je vanzelf…

Wanneer we onszelf verliezen, wat verliezen we dan precies? Verliezen we dan ons leven? Gaan we dan smartelijk, op sterven na, dood? Wie zijn die vaders eigenlijk, die ons nog steeds vertellen, wie we waren, wie we zijn? Waren we ooit in eigendom, van onze eigen moeder, die ons angstig baarde? Werden we in bezit genomen, door de lust…

Stel je eens levendig voor, dat je niet geboren werd. Nooit bewust werd, van dat je bestaat. Die voorstelling werkt rustgevend. Voor problemen word je gespaard. Voor angst en ook voor beven. Sterven hoef je niet. Stel je eens dodelijk voor, dat je moeder je baart. In liefde en in pijn. Dat je zal sterven. Stel je nu eens voor, opnieuw…

de toekomst is ons aangekomen toen jij vandaag bij ons kwam een gloednieuw leven om te delen tien kleine vingers tien kleine tenen een neusje ook en een mondje alles zit bij jou erop en eraan kijkend in jouw pasgeboren ogen realiseren wij ons stilletjes weer dat de vreugde van de hartstocht afkomstig uit de tuin van liefde ons de verbintenis…

Het kind maakt alles anders haar heupen breder haar borsten voller zijn blik wordt dieper de hare zachter Het kind maakt alles anders het belegert je huis met knuffelkreetjes en zoete geuren het zuigt je leeg het knijpt je fijn het wurmt zich een nestje tussen vier armen tussen twee levens Het kind maakt alles anders hoe dapper draai…

Steeds jonger ouder worden, Steeds minder begrijpen. Steeds minder denken. Steeds meer ervaren. Totdat bedoeling weer toevallig wordt. Zoals een eicel die een zaadcel zoekt en weer vindt. Laat ons leven zoals zalmen in oceanen leven en weer terugkeren naar de bron. Sterft daar hun ego? Natuurlijk niet. Sterven is nageboren worden.…

Het moet, ik voel het. Het persen is begonnen. Mijn vliezen scheuren. Het einde is nabij. Ik mag niet blijven in mijn paradijs. Niet blijven in mijn oceaan. Het moet nu, ik voel het. Hier word ik uitgedreven. Ik voel dat ik sterven moet. Een gevangen vis ben ik die op het droge ligt. Ik voel een doorgesneden pijn. Het moet weer, ik…

Wanneer de hemel opengaat, in het midden van de nacht. Wanneer dromen zijn uitgedroomd, gedachten uitgedacht. Geluiden worden weer stil. Grenzen worden horizon. Vol stroomt leeg. Onmogelijkheden worden mogelijk. Wat stierf kan weer gaan leven. Wat leeg werd stroomt vol. Wanneer een nieuwe dag begint. Met een nooit eerder verteld verhaal…

uit de bron van liefde creëerde het universum met nieuw geboren leven met en voor de mensen een klein beetje meer hemel door stralend als de zon het leven lachen te laten van omi bea en opi roger die met diezelfde stralen nu ook de wereld warmen van de mensen om hen heen lieve amy noelle – kleine meid dat jij onbevangen en vrij van het…

vandaag is het gebeurd het is eindelijk gebeurd het zoet geluid van nieuw leven dat ons mensen het zijn verrijkt kondigde zich met de kreetjes van als tweede zoon geboren james william als broer van george met geen pen te beschrijven is de trots van jouw pa en ma net als ook jouw grote broer toen zij voor het eerst jou zagen met nog stevig…

Niets doen, niets laten. Zoals troebel water helder wordt. Bedaagd en bezonken zijn. Niets moeten, niets willen. Wolken zien drijven in het blauw. Luisteren naar de wind. Verwonderd worden weer, zoals een pasgeboren kind.…

Wanneer mensen niet meer willen moeten. Wanneer goed geboren wordt uit fout. Wanneer alles weer mogen mag. Wanneer gisteren en morgen versmelten. Wanneer je stilte in lawaai kunt horen. Wanneer alleen vandaag bestaat. Wanneer je orde in chaos ziet. Zo sterft vol verwachting onze jeugd. Zo wordt ouderdom herboren. Gelukkig.…

Wanneer een rotsblok valt, in onze rimpelloze vijver. Wanneer het licht dooft, aan het einde van de tunnel. Wanneer de zon verdwijnt, achter de horizon. Wanneer we niet langer vluchten kunnen, vallen schellen van verblinde ogen, sterven illusies, nadert de dood, of gloort, o wonder, het dagend levenslicht.…

er was geen strijd we hadden doodeenvoudig geen tijd om met elkaar te redetwisten het kisten verbranden of begraven nam alle energie zonder colonne zijn we begonnen het was geen virus in overdraagbaarheid regenererende cellen waren ineens hun drivers kwijt niet op lokaal niveau maar globaliserend strekte de pandemie zich uit code…

het filmpje is gebroken de werkelijkheid staat stil met beelden uit geschiedenis maar heden is alleen maar wit er wordt bewogen zonder registratie gesproken in het stille woord er lijkt leven maar de ziel is men vergeten de tijd is zonder inhoud zijn slag en spirit kwijt hoogtes zijn niet uitgelicht omdat schaduw in de dalen…

En dan is er nieuw leven dat ik die negen maanden afwachtend in mij droeg. Had mijn hart dat al lang begeerd mij moederschap innerlijk aangeleerd. Droeg het onze gezamenlijke stam wat uit ons deze vooravond op aarde kwam. Wordt leven manenglans en zomergloed in deze bijzondere november tijd vol moed met een mooi wisselkleed uit sterrenpracht…

Spanning in de buik. Schokgolven deinen uit tot bewustzijn. Woelig vruchtwater, stilte voor de storm? Eva iacta est!…

Het eerste teken van jou was een echo in nevel. Wij dachten er van alles bij. Het tweede teken van jou was een buikvorming. Ons leven werd ronder. Het derde teken van jou was een buikbeweging. Je sloeg ons met verbazing. De tekenen blijven komen. Wij maken er een wereldje bij. Wanneer eindelijk kom jij?…

Tussen onze vastgeroeste meningen, van enerzijds en anderzijds, stroomt een brede rivier. Tussen de oevers van goed en van kwaad, strijden wij mensen voor ons groot gelijk. In de naam van de waarheid. In naam van de lieve vrede. Uiteindelijk bereikt een mens de zee. Daar waar het leven oeverloos begon. Daar waar niemand verschil ziet,…