Dit beeld. Een houten kleuterschool verscholen in een oude wijk. De straat telt amper auto's, eik- enbomen des te meer. De ko- lenkachels worden opgestookt. December is het, snijdend koud. De juf lijkt boos. We zijn vast stout. Ik moet iets hebben uitgespookt. Mijn oren suizen, mond is droog, mijn benen zijn zo zwaar als lood. Het schemert…

Zo helemaal niet klaar voor de opmars van pukkels van boobs van overal dons onder oksels ook op benen Oh my god wie verzint dit ik zie er niet uit iedereen ja IEDEREEN kijkt naar mij Als de dood ben ik voor I Me en Myself pimp me krimp me kill mijn aversie het komt nooit meer goed MAMA help Of wie dan ook verbeter me…

achter vriendelijk ogende voordeuren, verbergt zich soms pijnlijke waarheid in de stilte van gesloten kamers klinkt fluisteren de gebrokenheid gezichten glimlachen voor de wereld ogen vertellen een ander verhaal de schaduw van huiselijk geweld werp donkere gloed over jong leven in elke kamer een verhaal van angst muren getuigen de onderdrukking…

Een foto, zes jaar oud begraaf ik in de tuin -- onze geheimen.…

M'n moeder is een influenzer Sinds een dag of twee Geeft iedereen adviezen over zakdoekjes voor niezen Hoe je kilo's kunt verliezen En doe je na het piesen de bril omhoog of naar benee M'n moeder is een influenzer Sinds een dag of drie Geeft iedereen de raad Hoe de laatste mode staat Het de majesteit vergaat Of waar de mooiste camping…

Er leeft een beest hier in de kelder Iedereen is doodsbenauwd dat hij 's avonds in het duister fluisterend de trap op sluipt Stilletjes langsachter kruipt stiekem op je tenen kauwt Ik ben niet bang heb niets te vrezen omdat het wezen mij vertrouwd De buurvrouw durft niet meer naar binnen wordt van de gedachte koud dat hij kruipend langs…

donkermetalige wolkenbanden als kaarten van dokter Hollerith ratelden dwingend rollend over ons sloegen je voordeur dicht doofden de kaarsen in de gang ik hou de verkeerde sleutel het verlangen naar een kind dat altijd weer geboren wordt er waait een raam open het gordijn gelig en rafelig als het kleed van een oude bruid ergens klinken…

de lente is eeuwig nu voor de jongen van nooit meer hier en nu van lekker ja nee en heen altijd uit de pas ongekend contrast kind van altijd lenteblad zonder morgen en gister met lange warme kinderarmen zwaaien in onbevangen taal naar jou-jou-jan-en-alleman muur noch storm zal jou raken tijd is geen ding voor de ziel van een puur…

je knipte het koordje van je kinderwanten door zo is het begonnen ik laat je los zei mama het laatste stukje mag je rennen wees opmerkzaam mijn kind het onbedoelde het ongewisse onverwachte het is er allemaal de goudvis in de kom de grote schaar het kostbare glas veel maar niet alles leerde ik je dragen deze afstand is de grootste…

Zoet en warm ruiken de pasgeboren baby's -- naar verse broden.…

Leerzame boeken zijn voor kinderen, onze -- beste leraren.…

In het vroege voorjaar ziet het gekortwiekte kind het bloeden van een boom Bloeden is een teken zoveel kleuren bloed voor wie kijkt naar het gekwetste kind Bloeden houdt indringers tegen wie zal het bloeden stelpen wie zal de wonden sluiten Het kind en de boom kunnen minder groeien zullen minder krachtig zijn Een gekortwiekt kind…

Zij was een kleine kattenkop Sloeg Dicky Pallie in elkaar Daar zij de baas was - klip en klaar Zij was de regelneef non- stop Had je een snottebel, dan snel Je neus gaan snuiten bij je moe Dan mocht je meedoen met een spel De regels maakte zij en hoe Zij was de leider van de flat Onder de rook van de chemie Haar sterke wil was altijd…

gestrekt ligt een boom, kaal geschoren voor me uit een uitdaging is geboren en spring luid op het ronde hout de armen houd ik uitgestrekt om te balanceren als een jonge vogel mijn glimlach is breed en de ogen glinsteren aldoor in veelvoud snelle pasjes dragen mij als het ware speels vooruit en raak steeds meer in vervoering door…

Je denkt dat je een huilend kind hoort, kijkt uit het raam en je ziet een stoet kleine kinderen, daartussen ouders, juffen, vaders En ineens zie je de vermomming hoe die kinderen, klein, volwassenen zijn, nu in deze vorm.…

Ze zit achter in een bank alleen, haar brede wat ouwelijke gezicht is strak en ziekelijk vaal, schuw kijkt ze om zich heen. Diep over een boek gebogen, de lippen samengeknepen, zit ze moeizaam spellend te lezen, met grote verbaasde ogen. Haar klasgenoten zijn druk, maken rumoer, roepen en zingen, springen wild om haar heen, het lijkt…

Kinderen worden in vorm gelikt door aandacht -- Door liefde. Of haat.…

ik hou van pauzes ik hou van wachten vóór ik naar de witte landingsbaan vlieg en dan met een smak op het matras op de grond beland ik hou van landen ik hou van pauzes ik hou van wachten heel even maar nog een keer? nog een keer!…

Kempense bossen en heide geven hun luchtige adem aan een groot landhuis, brengen door alle ruimtes zingend geruis, dat roept tot sprookjesachtig beleven. Kind, volwassen mens mogen zich begeven naar dit wonderbare heldentehuis, kijken blij verrast, maken licht gedruis met handen vol kunstzinnig, kleurig streven. Tekenstiften springen en…

Het water stil, de walkant groen en glooiend groept rondom hengels in een glinsterend mozaiek bij avondzon zich even nog verstrooiend een handvol kinderen als een ademloos publiek. De lijfjes stil, de koppies licht gebogen fluisteren ze zacht, ze kennen het gevaar; te veel lawaai, de buit is zo gevlogen, ik schat ze zes of hooguit zeven jaar…