Mijn ouders zijn weg, we kunnen naar bed gaan, maar ik durf niet eens met een smoesje richting mijn kamer te gaan met jou of zonder iets te zeggen je hand te nemen, want wil jij wel, en hoe moet ik er bij kijken? Daarom zijn een hele rij buren onze getuigen dat we de gedachte aan blote kussen en licht in liefde zweven laten vliegen…

In de ogen van het kind lees ik wat het van mij vindt wat het ziet of raadt, hoe ik een leeuwin kan zijn in raad en daad altijd paraat ieders kameraad kan zijn springend over elk ravijn naar de plek waar ik wil zijn en in de ogen van dat kind vanzelf…

Vervlogen klanken verwoorden Will Tura en zijn jonge nichtje Frida kan je nog in samenzang horen "'t is vandaag de eerste schooldag "nu opgetekend grijsgedraaid in het verleden. "Gisteren zag ik je als een baby aan die zonder beertje niet naar bed kon gaan nu zie 'k je met een boekentas aan de hand naar de grote meisjesschool toe gaan…

Tussen touwen en gebouwen van de stad, Klimt hij omhoog, met stoere jas en modderspat. De denim donker, de laarzen zwaar, Ontdekt hij het avontuur, keer op keer, jaar na jaar. De handen warm in wollen handschoenen gestoken, De blik naar voren, nooit gebroken. Grijsblauw daglicht, de lucht nog fris, Hier ben je vrij, waar de wereld…

Duik in deze zee ruis maar met me mee! Schimmig schuimig schater kletter klots geklater wat een tof theater spelen wij met water! Flipper floeper flater snipper snoeper snater rommel rijmel rater wiegel waggel water duik in deze zee ruis maar met me mee!…

Het eenjarige kereltje maakt een reis naar Frankrijks kust zit behaaglijk op het zandstrand kijkt met vragende blik naar het eindeloze water terug in zijn huis te Breda kruipt hij in de rondte daarna steeds voort almaar vertrouwder wordt de knusse woning ook de wereld daarbuiten wenkt en belooft steeds meer in de speelzaal voor…

Zijn kom-me-niet-te-na-verbod Wordt vooralsnog niet opgeheven Het is des peuters te weerstreven Maar soms is het gewoon te zot Een driftbui krijgen en geen stap Willen verzetten en gaan gillen En stampvoeten en niks meer willen Hoe zwaar valt dan het ouderschap Wat vang je met zo'n doerak aan Prop je hem in de wandelwagen Waardoor zijn…

Ik moest uit de kast En ik zocht naar een list Ik wilde niet eindigen Van de kast in de kist Het moment uitgekozen De woorden in nette taal En na wat tussenpozen Tussen dessert en journaal Ik had het er zwaar mee te stellen Dus nam mijn moeder even apart Mam, ik moet je wat vertellen En bereidde zo voor op de komende smart Mam, van…

We lagen daar die lente In het gegiechel van ons kind zijn Met onze ruggen in het wilde gras En keken naar de helderblauwe hemel Er trokken dunne witte wolken over ons heen Gedreven door een briesje dat ook onze wangen vond En er was alleen dat Voor de rest waren onze hoofden leeg En onze harten vol Die wolken zijn er nog, gedreven door…

Ergens was een enorme explosie hier bleef het stil. Stilte die licht leek en rustig. Rustig deden we de dingen die we altijd doen. We kwamen tot elkaar en namen afstand. We rookten onze makrelen en smeerden onze kelen. We gingen vliegen naar de zon kozen voor een veilig land. Ergens in het heelal een enorme explosie. Ergens op aarde…

nog altijd zwermt verdriet in de schaduw van haar lijf altijd nog schuift het gemis over haar huid zwerft het verdriet onder de hemel door nog altijd breekt een steen het fragiele hart altijd nog is er de pijn die haar lichaam kneedt die nooit meer overgaat…

Midden in de winter, de koude was snijdbaar, kwam het kind in de nacht op de wereld. De ijzige wind sloeg gaten in de sneeuw. De moeder die in barensnood alles vergat wat ooit belangrijk was. Op de Noordzee voer de vader de haven tegemoet. Wetend dat zijn kind In deze nacht geboren werd en dat zijn eerste taak zou zijn het aangeven…

in een wereld vol schermen, klikken en swipen waar letters en duimen voortdurend bewegen in boeken, in pixels, in filmpjes vol verhalen wacht een wereld om in te verdwalen een moeder, een vader, een kind op de bank een tablet, een boekje – digitaal en oprecht samen verdwalen in werelden zo groot waarin draken vliegen en helden rennen een…

Een kind fantaseert wel hoe dood zijn zou zijn, maar -- niet hoe oud zijn is.…

Kleine held, op fiets zo licht,
zweeft door ’t heelal, een sterrengezicht.
Geen knal, maar zachte trap,
de maan is klein, de hemel wijd open. Voorbij planeten, groot en klein,
de sterren twinkelen, ’t is fijn.
Een droomreis, zo oneindig klaar,
een kind op de fiets, wonderbaar. Geen verdriet hier, enkel lach,
fietsend door de sterrenpracht.
Zo klein…

Ik sta op Barteljorisstraat, het is donker en ik ben alleen. Toch is het licht nog om me heen en hoor ik drukke kinderpraat. Met Haarlem ben ik vaak wel blij: het Spaarne blinkt, Frans Hals lacht aan; graag wil ik er wat langer staan, maar dobbelsteen rolt weer naar mij. Een moederstem: ‘kom jongens, stop’. Na nachtzoen, plas en…

vandaag draag ik twee sokken, niet als paar maar als teken dat jij er mag zijn, precies zoals je bent een stip, een streep, een kleur zo fel speciaal samen vormen zij jouw unieke verhaal jouw lach, jouw kracht, zo puur, zo klein maakt de wereld zachter, mooier, fijn jij ziet wat wij vaak niet meer zien geeft liefde en onvoorwaardelijke…

Kinderen roeren in de ketel, ze brouwen -- borrelend geluk.…

Er was eens een insectje, klein en blij Eentje met een angel, je weet wel: een bij Het wist: de winter is nabij Het maakte honing en niet uit liefhebberij Maar voor de koningin, een hele karwei Het dacht: nog één keer naar de vallei In het dal, daar ligt een geurige wei Met de zoetste smaak, die van aardbei Het keerde terug, volgevreten na die…

Schroei je pootjes niet op deze vleugelloze vlucht zul je de doornen vermijden? Pas op de engelen vliegen laag zou je de andere kant bereiken niet verdwijnen in het zwarte water? Verlies de milde goden niet uit het oog onthoud de volheid van het landschap wie loopt iets mis in stilgevallen tijd? Van herinneringen weet je veel van onthechten…