451 resultaten.
ik word oud
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
327 Ik kwam tegenover mijn moeder te zitten
en monsterde met precisie haar gelaat.
Mijn moeder draagt zelden make-up.
Als ik naar haar kijk,
dan zie ik perfect waar mijn toekomstige
valkuilen liggen
en waar ik ‘later’ dus rimpels ga krijgen.
Haar kraaienpootjes vind ik best charmant,
die heb ik zelf ook al jaren.
Die lachrimpels vind ik ook oké…
Gezond weer op
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
353 Herinneren wat je gisteren
achterliet en bewaarde
tot bij het ontwaken
Jij zult eraan wennen
zoals aan een lichaam
uitgeklapt landkaart wordt
Zo kan je terugkijken
voorstellen, bedenken
hoe het verder gaat
Woorden zijn kwijtgeraakt
in alle talen waaruit
een zwaar hoofd bestaat
Er worden versjes gemaakt
in de blauwe nacht, lichaam…
lijfelijk
netgedicht
3.3 met 7 stemmen
438 fijngesneden appelgroen
gestreepte mouwen opgestroopt
deinend op borsthoogte
vlezige vulmond
rose moerbei
ivoorbeklede lachspier
beneveld door een
perzikfluwelen vruchtlichaam
staande in de deuropening
gaande met besliste tred
beklonken
en hoorbaar fluisterend
bruinogig engelengezicht
amandelrijp
dorstig naar mosgroen
neigend naar…
Moment
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
370 Het overviel me gisteren
in de winkel
ik voelde iets van
me-willen-vlijen tegen iemand aan
Plots zag ik hem staan
die me op een avond op de dijk
na het zwemmen, de picknick,
het liggen,
om de beurt
een regel citerend uit een gedicht
het verre licht uit Urk
verleiden wou
maar voor wie ik net niet zwichtte.
Even dacht ik,
hij is…
Oom
netgedicht
2.5 met 4 stemmen
381 Staar heeft zijn blik bepaald.
Daar waar zijn oog ging lubberen.
Blik, blik, waar ben je nou?
Verdwijn je in een wazig beeld
omdat de brillen haperen?
Spiegel je ogenblikkelijk,
erken dat jou wat scheelt:
ogen van gepolijst staal
die fluwelig terugkijken...
Nee, dit spoort en scoort niet meer.
Oom moet gauw z'n lenzen strakken.
Een…
Ode aan de handen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
366 Handen willen altijd zo graag geven
bijna leiden zij een eigen leven
trouwe dienaren zijn ze
evenaren de snelheid van het brein, de wens
alles voor 't gezin, huis dier, de stal plant mens
ze zijn gevoelig als snaren van een instrument,
nooit lui, hoe ook een bui, moe je bent.
Danken we daarom die ijverige goeie handen
eren ze en zalven ze…
hemellichaam
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
293 o, dunne ster
lig tegen mij aan
beschijn reeds van ver
huid bij onsterfelijke maan
hier naakt licht tussen bladeren
ochtendzweem ijlt aan lucht voorbij
verlegen ademvocht doorstroomt aderen
hemels lichaam, blijf nog even dichter bij mij…
non-verbaal
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
300 een taallichaam
spreekt golvende woorden
wiegend, deinend als een oerroep
een oehoe zegt u?
stel dat sprake is van vogels
die geen brood lusten
op verlaten terrein
als zeewier in waterzucht
krijg het op de heupen
hang aan lippen
verdwijn in borsten
een heldere kaaklijn
met vertanding langs
hemeldeuren in beweging
staar naar…
Lijf
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
294 Het hart bonsde alsof het
Levens redden moest
Terwijl de longen lucht opzogen
Als een op hol geslagen paard.
En terwijl de lever zich boog
Over de genuttigde vloeistoffen van gisterenavond
Zat geniepig de schimmel zich tussen
De tenen te ontwikkelen.
Nagels klapten dubbel
Tanden knarsten
Haren braken
En de oren besloten steeds iets…
Hoed
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
341 De zon
brandt op
m'n dunner wordend haar
'Hoed je
voor hoed en pet'
fluisterde ze me zonet
in 't goede oor
Zovelen heb ik er
opgezet, gepast,
weer afgezet
mezelf om en om bekeken
in spiegelend glas
hoe...ik ben, hoe ik was
met hoofddeksel:
pet of hoed
'Het staat je
niet goed'
'te mal, te gewaagd'
blijft ze herhalen
en…
Gedreven door de wind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
348 Water, vaste stof en lucht.
Plassen, poepen en ademen.
Zo wisselen we onze stoffen.
Geboren worden en weer sterven.
Alles keert naar alles weer.
Ik zie wilde gedachten stromen.
Stromen zoals het water stroomt.
Dansen zoals vlammen dansen.
Leven zoals wolken jagen.
Gedreven door de wind.…
De Dans, de Flamenco
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
336 De dans
een kans
om te ontsnappen
aan de werkelijkheid
Een nieuwe werkelijkheid
te scheppen
even God & Godin
te zijn
in de beweging
van handen, vingers
benen en voeten
met elkaar in strijd
Ik kan nauwelijks
adem halen
mijn ogen
als op steeltjes.…
Slaap mensen slaap
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
372 Alles wat wij dagelijks meemaken,
laat sporen achter in ons brein,
als stukjes die blijven zwerven.
Stukjes die rusteloos blijven zoeken,
totdat ze eindelijk worden ingepast.
Dat gebeurt terwijl wij rustig slapen.
Dat gebeurde terwijl ik sliep vannacht.
De slaap maakt stukken passend,
terwijl we wakend brokken maken.…
Pedicure
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
463 Man zit bij de pedicure,
da's geen echte sinecure
zou 'n verademing moeten zijn
manlief heeft echter pijn.
Aan 't einde van 't verhaal
loopt ie op wolkjes, heel sociaal!
De clou is, zet een man op blote voeten
en 't is echt: een heilig moeten!…
Onder een horizon
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
498 Je lichaam zit je als gegoten
de weg naar jou
betovert mij.
Na een radslag sta ik voor je,
mijn handen leg ik op je heupen.
We worden jonger, steeds jonger…
-ze lacht om het grapje
dat ik nog maken moet-
Wat ze me zegt lees ik in haar ogen,
glansvol worden we gevangen –
een wilde vonk is het logische vervolg.…
vlees tot steen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
294 wist u dat
een gekookt ei
verdrinken in 't IJ
het aanrecht afnemen
met een doek
van de toiletbril
huiver
een truitje
strakke borsten
de hand aan
uw gebruikersnaam
wachtwoord met hoofdletter en cijfers
zich onthouden
zich niet aanraken?…
Open boek
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
341 Als je mensen kunt 'lezen'
dan is de hele mensheid
je 'rijkste' bibliotheek.…
Memento Mori
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
420 het centrum van ons leven
pompt bloed door ons lijf
rond en rond door aderen
van topje tot aan teen
elke dag opnieuw
werkt alles naar wens
totdat het stopt met kloppen
dan is ons hart gestopt
dag noch uur kennen wij
van onze laatste hartslag…
Huid
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
453 Het is mijn huid
die ik niet
wil verkopen
Ik lijk
dan wel verlopen
door jaargetij aangetast
Maar voor geliefden
ben ik
zoete herinnering:
toen romantiek
hun beider naam of initialen
in m'n dikke huid heeft gekrast.…
Zweeten!
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
438 "Zweeten, zweeten, zweeten!
Heel de dag door.
'k Heb een bad genomen,
Want het was weer goor.
'k Wil de zeven dagen,
Zonder natte kraagen.
M'n oksels zonder knoflooktuin,
Apotheeker! Heb je nog aluin?
Zweeten, zweeten, zweeten!
Al gutsend aan 't ontbijt,
Hij die hier lekker wilt geuren,
Ontmoet hier slechts vriend geit.
Arabieren, muzelmannen…