Waar de zon niet meer komt staan jonge jongens gekromd en verstijfd te wachten een regenjas komt dichterbij zoekt toenadering wil je mij een wellustige explosie de zon is gaan liggen de maan naderbij kom maar hier ontspan je…

In de hal leunt lui de inventaris Mannen drinken smakkend bier Dat noemen ze dan vrolijk vertier De forens vindt dat zoiets raar is Junkies ruzieën of zijn begaan Werkelozen vechten tegen de drukte Twee hoertjes die hem uit zijn haast wegrukten Laten de forens secondenlang staan Ze loeren daarna met schuine blikken Naar een Surinamer die…

Letters hangen als dronken draden Speelbal van de wind en van de tijd Als dons doorweekt met zure tranen Hopeloos op zoek naar rechtvaardigheid Lampen zwijgen als grauwe graven ’t Schijnsel iets te vaag en iets te wijd Verlicht de stad haar sluikse slaven Hulpeloos gehuld in zwijgzaamheid Gevels kreunen als lage laden Schuiven langs elkaar…

je hoorde ooit de rattenvanger fluiten en liep toen joelend met de meute mee het oproerkraaien werd zowat metier het leven was een onvermoeibaar muiten je ging je aan protest en strijd te buiten was 't wilde rund temidden van het vee bestorven op de lippen lag het 'nee!' je had een mening en die zou je uiten fonteinen houden éénmaal op…

Of het moeilijk waaien is ? vraag ik de wind, of het een drang is, en wat hem drijft ? En hoe hij het vallen beschrijft ? Of het heerlijk schijnen is ? vraag ik de zon, of ze bang is voor het donker, het doven ? En wat haar vasthoudt daarboven ? Of bloeien niet het einde is ? vraag ik de bloem En of de pijn van in zichzelf te zijn, gesloten…

lippen verzegeld ogen bedekt doof voor de woorden die uit zijn gelekt bang voor de waarheid angst voor geweld liever geen mening zeker geen held leugens verjagen integriteit winnaars verliezen oneerlijke strijd respectloos vergapen aan menselijk leed de tijd zal ons leren wat het met ons deed…

stad in de nacht park met een bank man die slaapt lege fles drank oude maan straalt in het gezicht de lege fles weerkaatst het licht zon komt op pijn in zijn hoofd een nieuwe dag die hem berooft blinden in het park kennen de man niet er is geen hond die de man ziet een kind vraagt naar zijn naam zijn vader neemt hem mee een…

Tussen wanden hangt een zwevend wegennet ragfijn bedauwde spiralen symmetrisch opgezet In het midden troont zonder gewetensbezwaar met kruis getekend de gastvrije eigenaar Een kleverige val vol benarde vrijheidsstrijd waar het woeste trillen slechts ’n kwestie is van tijd Kracht van levensdriften evenbeeld van mensheid door…

ik heb de paleizen gezien de trappen beklommen gebrandschilderde kunst van kathedralen en bommen ze standbeelden heersen in arm en blik, tijdloos de steen die de massa onder zich schikt de zweep heeft hun geesten verstikt tijd beitelt letters in graven van generaties die gaven cultuur en muziek, kwaliteit overleefde werd kunst exclusief…

ik tel de bruine tegels op ’t perron de blauwe de stenen boorden en als ik vertraag laat ik de spanning in de draden zingen en rillen zucht perslucht stop geschokt dan blaas ik alle deuren open en spuw ik mijn verleden uit op ’t perron de blauwe de stenen grenzen worden overschreden door massa’s mensen dan ga ik voort…

Onze omgeving is goed verzorgd. Alleen de sterren zien, des avonds, is onmogelijk vanwege het licht, door mensen aangebracht - uit angst - op palen. Sociale onveiligheid, het noodlotsthema van onze dagen, waardoor de lieve duisternis een vijand wordt.…

opgeteld kom je tot compromissen omdat een ego niet gauw voldaan is doortast haar toekomstige disputen positiever gerekend tussen de verhoudingen…

we zoeken en dollen, hollen als gasten op het net overal waar we komen is iets te beleven te geven, we denken zo is het leven gedachten van anderen. springen met woorden van letter naar letter proeven emoties spugen hun gal schoppen en trappen naar iedere bal we maken een horizon leeg de ruimte was groot de zon slechts…

Dit jachtige bestaan waardoor men bang is te laat te komen nog voor zijn eigen graf Geen tijd heeft om te blijven staan want tijd is geld en dat geld voor iedereen een gebrek is Alleen gek heeft geen haast denk ik shit te laat voor de trein en ook ik ben gek…

Mercedes zeilt door de grauwgrijze wijk Een ster van chroom op de neus De duiven, gevleugelde ratten scharrelen in de goot fladderen loom op. Wie schuilt daar achter getint glas? Een beursbaron die de handen wringt Het sloffend vee veracht Hij laat de woekerwinst berekenen van een nog niet aangeboorde bron terwijl het zalig slijk zich ophoopt…

scheppen? water, zand, leven, dier, mens, cloon ik heb de wereld niet geschapen maar naar mijn hand gezet…

In schril contrast, zwalkend door straten, de fles half uit de zak, van'n jas vol gaten Lachend naar zichzelf,i n een etalage ruit, biggelende tranen, schreeuwen doet hij luid 'Kijk hoe ik verval in levenstrieste sleur' 't antwoord is altijd 'n dichtslaande deur De mensen kennen 'm wel, die dronken gek, zuipend, schreeuwend, en bevlekt…

Ik vond een beladen onderwerp onder in de kast Behalve dat het muffig rook was het ook een zware last Ik hield het onderwerp geheim ik kon het aan niemand zeggen Want de kans was veel te groot dat men het anders uit zou leggen Ik kon aan niets meer denken dan aan beladenheid en hoe dit op te lossen het onderwerp ten spijt Ik boog mij…

ik blaas de kaars uit weg alle schijn van de dag even rust de nacht is mij lief de aarde draait wel door om licht en donker de mens ook om zichzelf ik blaas de kaars uit even weg van alle schijn…

de lange rok je trots doet pijn omdat ze dwingt tot dragen zonder klagen je bent alleen een straat vol ogen blikken die gedogen in onuitgesproken vragen weten doet vergeten de warmte van de kring straalt midden in je kleine leven de hoofddoek heeft je toekomst in de horizon verweven kan jij daar eigen kleur aan geven?…