Om die ene overgebleven vraag maar beantwoord te krijgen moest ik weg - de berg op En ik fietste uit verlangen en met honger in mijn benen naar het Huis van de Geleerden kromgebogen op mijn tenen en ik hijgde uit nieuwsgierigheid ik hijgde uit onwetendheid en fietste alsmaar harder iets van toekomst tegemoet Treed naar binnen zo U wilt…

Een gele maan kijkt me aan tussendoor de kale takken van de winterbomen in dit naakte bos de koele waarheid vinden lijkt makkelijker in de volle zon maar eigenlijk wil ik niet zoeken niets vinden wat ik niet al wist opgesloten in een momentopname kom ik niet verder in het denken over oorzaak en gevolg laat staan dat een oplossing ruimte…

nacht in werkelijkheid van verlangen zichtbaar in gebaren binnen haar tijd raadselachtig in nonchalance in het metrum van donker waar wolken haar oude gebeden dragen in vertrouwde tekens waarin de nieuwe dag op muziek wordt gezet naar aanleiding van gedichtendag…

elke ademtocht glijdt onverbiddelijk langs grof schuurpapieren longen geperforeerde levenslucht vult levenloos mijn lege hart nu elke droom in duigen is gevallen wat verwacht ik nog van het leven - vraag ik mij niets - antwoordt de dromer - en alles want uit niets worden dromen geboren dromen zijn bedrog - zeg ik dromen zijn pijn…

Strooi papavers als korrels der vermetelheid in het verblindend oog van de tijdloze muze Op het moment dat de draak zijn vuur verzengt en dwergen in hun smidse zonniger goud delven dansen onzichtbare elfen om de navel van de aarde en om alles wat van onschatbare waarde blijkt mag je opnieuw de hemelen bewonen de ongekroonde koning…

tussen licht en duister zucht ik 't is het eeuwig onbeantwoorde geen mens zal het ooit weten en alles wat geschreven van vandaag tot het begin blijkt tevergeefs verloren elke poging weer opnieuw zal nimmer ons doen vinden opdat we blijven zoeken…

Op dromen rijdt mijn wolkentrein door strobolicht langs oosterlijn met speelgoedvogels voor het raam waar noorderlicht mijn gids zal zijn op hemelsporen buitengaats door stiltes die ik achterlaat stationnetjes van Nooitgedacht gebouwd op slechts één spinnendraad Ik laat mijn zere ogen gaan op wolken hier niet ver vandaan waar Kleine Beer…

als de dood sterft en aarde leven erft kent geen ziel enige smart dan ademt immers een eeuwig hart (zie ook link)…

waar sporadisch een gedachte vliegt als een slome vogel door een stukje lucht waar verder alleen maar veel ruimte is gevuld met continuïteit even bevrijd van keuzes waar stilte terugkeert en je weldadig omhult om een weg te vinden die je nu nog blokkeert…

Als de wankele vormen van de verlopen dag verstillen in zijn ogen en in zijn armen doven toont hij zich, de nacht. Met een handje gapende gaten uit angsten tot vergaan stanst hij tijd en ruimte tot nieuw eendaags bestaan. Niemand hoort het kraken van de nieuwe stenen daken of het spannen zelf van het hemelgewelf. Als de nieuwe wereld…

Er moet een tanker worden geborgen, hij maakte slagzij, ligt nu ondersteboven en de nimf van de Lorelei, die was erbij, immers: als je de verhalen moet geloven, stond zij op de rots te zingen daarboven men raakte in de ban, tja dat komt ervan, als vrouwelijk schoon je in de ban houdt.…

eens vloog ik door een huiver van herkenning van levensmoed gespreid en hemels wijd synchroon aan de hartslag van de adelaar naar het land van nergens en er was geen bestemming noch was er voor de vlucht een doel om na te streven zo blind te vliegen in de hoge lucht de adelaar gelijk zo hemelsbreed en rijk maakt tomeloze dingen klein…

Ze kneedt haar klei, in de ogen van verwondering, omlijst door een ranke schoonheid, polijst door ranke handen. Geroerd door water uit de schaal van broosheid, het aanzweet gestileerd tussen schuld en goedgelovigheid, in de creatieve verwachting te zwerven door haar onschendbaarheid. Het licht laat dolen door de toekomst van…

Zoals wel vaker, wanneer het stil zich laat horen het licht hem strelend aansprak, treffend vermeden, trok zijn mond genoegzaam wat schuin, wie kent deze koesterende figuur? Zijn gelijkenis stempelhard in gebroken wit blijft ongeëvenaard, een schaamteloze glimlach onwerelds zacht gedragen tot op heden. Eeuwig geluk draagt zwaar, onvermoeibaar…

Zij heeft haar rondingen bloot in een horizonloze verwachting, ze nam de blanke sneeuw uit haar boezem, verdeeld tussen zon en maan in de levende en de naakte nachten, zekerheden ver van haar vandaan, geketende geheimen door anderen verteld, ze streelde in gedachten de mildheid van de dromen, nipt met de lippen van het bloed uit de…

Begraaf ons in een dek van woorden met een warmend gebaar, waar zielen moeizaam zuchten genageld aan ernstige schemering en de leugen wordt gedoogd in blinde ogen wiekt nog een laatste vleugelslag richting hemelrijk Voordat de dood ons inhaalt en ons schaduwend verleden opeist heeft leven's liefde ons gegeten en beproefd…

De boodschap trof haar als een dolk, een pijl die trillend in de roos blijft steken, soms gaat zij varen op een grijze winterwolk gehuld in sneeuw, langs witte hemelbeken, koos zij voor het zonlicht in haar hand, die haar een helder en fonkelend uitzicht bood, door liefde overmand een altijd brandende diamant, die zich liet ontvallen uit haar…

* onder de oude middeleeuwse toren sta ik even stil als de bejaarde slag het Angelus laat horen * zij is een roepende over winterse velden met statige galm zonder dat men haar nog ziet als hemelse bruid * gedragen door een stenen verleden en echoënde psalmen, naar verluidt * maar…

Droom het sterrenkind in mij in vlagen van bewustzijn aan een ander wereld Wij ontmoeten onze nachtzijde waar onze zielen waken Als het vuur het gruis verteert dat onze liefde omarmt tillen we ons kinderleed moeiteloos over vulkanische erupties heen Intuïtief en doortastend wordt ons verlangen in talende gebaren hoorbaar vervult…

De glazen dansvloer van mijn dromen met muziek sereen en zacht neemt me mee naar stille verten waar jij vol verlangen wacht Hand in hand zweven we samen van alle last en druk bevrijd langs het licht van duizend sterren door de grenzen van de tijd Begeleid door zang van koren ijl van zuiverheid en pracht dansen wij langs zilveren golven…