Er moet een tanker worden geborgen, hij maakte slagzij, ligt nu ondersteboven en de nimf van de Lorelei, die was erbij, immers: als je de verhalen moet geloven, stond zij op de rots te zingen daarboven men raakte in de ban, tja dat komt ervan, als vrouwelijk schoon je in de ban houdt.…

eens vloog ik door een huiver van herkenning van levensmoed gespreid en hemels wijd synchroon aan de hartslag van de adelaar naar het land van nergens en er was geen bestemming noch was er voor de vlucht een doel om na te streven zo blind te vliegen in de hoge lucht de adelaar gelijk zo hemelsbreed en rijk maakt tomeloze dingen klein…

Ze kneedt haar klei, in de ogen van verwondering, omlijst door een ranke schoonheid, polijst door ranke handen. Geroerd door water uit de schaal van broosheid, het aanzweet gestileerd tussen schuld en goedgelovigheid, in de creatieve verwachting te zwerven door haar onschendbaarheid. Het licht laat dolen door de toekomst van…

Zoals wel vaker, wanneer het stil zich laat horen het licht hem strelend aansprak, treffend vermeden, trok zijn mond genoegzaam wat schuin, wie kent deze koesterende figuur? Zijn gelijkenis stempelhard in gebroken wit blijft ongeëvenaard, een schaamteloze glimlach onwerelds zacht gedragen tot op heden. Eeuwig geluk draagt zwaar, onvermoeibaar…

Zij heeft haar rondingen bloot in een horizonloze verwachting, ze nam de blanke sneeuw uit haar boezem, verdeeld tussen zon en maan in de levende en de naakte nachten, zekerheden ver van haar vandaan, geketende geheimen door anderen verteld, ze streelde in gedachten de mildheid van de dromen, nipt met de lippen van het bloed uit de…

Begraaf ons in een dek van woorden met een warmend gebaar, waar zielen moeizaam zuchten genageld aan ernstige schemering en de leugen wordt gedoogd in blinde ogen wiekt nog een laatste vleugelslag richting hemelrijk Voordat de dood ons inhaalt en ons schaduwend verleden opeist heeft leven's liefde ons gegeten en beproefd…

De boodschap trof haar als een dolk, een pijl die trillend in de roos blijft steken, soms gaat zij varen op een grijze winterwolk gehuld in sneeuw, langs witte hemelbeken, koos zij voor het zonlicht in haar hand, die haar een helder en fonkelend uitzicht bood, door liefde overmand een altijd brandende diamant, die zich liet ontvallen uit haar…

* onder de oude middeleeuwse toren sta ik even stil als de bejaarde slag het Angelus laat horen * zij is een roepende over winterse velden met statige galm zonder dat men haar nog ziet als hemelse bruid * gedragen door een stenen verleden en echoënde psalmen, naar verluidt * maar…

Droom het sterrenkind in mij in vlagen van bewustzijn aan een ander wereld Wij ontmoeten onze nachtzijde waar onze zielen waken Als het vuur het gruis verteert dat onze liefde omarmt tillen we ons kinderleed moeiteloos over vulkanische erupties heen Intuïtief en doortastend wordt ons verlangen in talende gebaren hoorbaar vervult…

De glazen dansvloer van mijn dromen met muziek sereen en zacht neemt me mee naar stille verten waar jij vol verlangen wacht Hand in hand zweven we samen van alle last en druk bevrijd langs het licht van duizend sterren door de grenzen van de tijd Begeleid door zang van koren ijl van zuiverheid en pracht dansen wij langs zilveren golven…

Dwalend langs de stilte van mijn dromen ver voorbij de weemoed van "het zijn" zweef ik naar het land van stil verlangen naar volmaaktheid en naar liefde zonder pijn Vluchtend voor mijn horizon van tranen voor de zwarte sluiers van mijn ziel vind ik rust in nevels van verrukking en dans verwonderd langs het licht van mijn bestaan…

Verlangens spoelen aan op mijn verlaten strand gevangen in illusies verworden ze tot spiegels van de ziel Mijn tranen wellen op in jouw ogen jouw mond spreekt mijn woorden sterren schrijven jouw naam in stralen van goud kristallen sluiers lichten op als een glimlach van de eeuwigheid overweldigende schoonheid tijdloos universum Muziek…

jouw naam wordt niet geschreven jouw naam wordt in lentelicht geweven ongebroken in stralende takkenbomen geef jij mij de zon, mag ik bij je komen jij bent de bosnimf van mijn dromen aan de rand ligt een weiland te stomen daar is het voor mij bij gebleven en het vee lijkt te zweven…

Schaduwen in de nachtelijke uren dwalend tussen sterren en maan ogen die zoeken naar een weg die hen zal leiden naar het eindpunt waar ze vrij zullen zijn van alle pijn. Engelen zullen hen daar ontvangen als ze staan voor de gouden poort die open zal gaan en hun verwelkomen met muzikale klanken hen omarmen met de warmte van het eeuwige…

een vraag op je antwoord een antwoord op je vraag oneindige lus het hart in de palm van zonneschijn spreekt niet over vrijheid het zwijgt ik ben een pad zonder einde…

Ze bewoont de stilte,ze bedrijft haar moraal voor mij in een nog te ontdekken taal. Hoe is het wonen in de stilte, vroeg ik haar? Geen geluid kwam over haar lippen, toch antwoordde zij: - Als ik in de stilte van de sterren woon is er geen stem meer nodig om de alles omvattende leegte te verwarmen, daar buiten heerst alleen…

tussen muren en glas huist de kamer, breder door het zwart; kouder in gevoel, nu licht verstoken blijft alle ruiten ademen elke deur verdraait de glans van kleine denkvermogens even lijkt het, of mijn slaap verloren raakt maar dan kruipt warmte onder dekens tussen lijven die de nacht bezoeken en de zinnelijke nood te raken waar…

Wonden die, niet zichtbaar geslagen aanvoelen, schrijnen de ziel.…

Als ze danst, wordt een werveling universeel, ze betreedt met beide voeten elk werelddeel en de sterren - en de zonnestralen, op alle windstromen wordt haar beweging waargenomen, ze draalt niet in haar zinnelijke vlucht, in de wenteling wordt de aardse zwaartekracht vermeden en deelt zij met mensen haar serene vrucht, zaait de liefde uit…

Het vermolmde hout dat kraakt onder mijn voeten bij het betreden van jouw bebost domein knispert en ritselt zacht als een gekreukeld tekenvel waarop symbolisch het leven wordt uitgelegd De kracht der verbeelding brengt ons een veelvoud aan betekenissen Ja, ook bekentenissen die in een zwijgzaam mysterium ontstaan en weer opgaan…