licht is een eiland dat drijft, diep is het niet maar gedragen over een rimpeling geblazen. als het aan wal ligt verliest het gewicht. op tast ligt een kleine rij wolken als een witte kroon verzonken. zo ver te zien grijpt rimpeling aan lichte koorden die dringen naar waterkringen. er is een begin aan geluk onder een vlekkeloze hemel,…

In al haar bescheidenheid dringt gevlekte orchis zich op aan mijn ogen. Dit weiland is nu mijn wereld…

Bij het insluimeren van de nacht en lichtend dagontwaken hoor ik door het venster zacht geluiden van schone ochtend in koeren van de duif begin van het vredig dagen. En vriendelijk klinken tonen van menig vroege zangers vanuit het lover van de bomen of roep van buitelende vogels in ‘t veld of ginds in ’t water en ’s avonds sluit de nachtegaal…

-------------------- -------------------- Na de storm, regen op het raam, een straat geurt naar natte stenen, een meeuw zweeft op het morgenlicht. Een kat verkent behoedzaam haar hernieuwde wereld: een gebroken tak bloedt langzaam dood. Altijd slaat ergens een klok tien voor twaalf een man kijkt naar buiten: ziet de onstuitbare wil…

Laat mij haastig gaan naar velden en beemden schreiden door het schone vlakke land aan zee genieten van dier en boom en grazend vee van lucht en wolken wil ik niet vervreemden vogels wil ik door het luchtruim zien zweven sierlijk rank en slank door het azuren blauw vanaf velden nog glanzend van ochtenddauw dan ziet men weer een wereld vol…

Wanneer de lente aan een nieuwe bladzijde begint zal haar inkt stromen en overal verspreid liggen in vormen en kleuren in een ruimte terwijl zij haar tijd ten volle benut met levensechte beelden van opkomend licht vloeiend in betoverende stilte. Frisse wind waait door ons heen zodat wij weer jeugdig uitstralen, een innige vreugde en onoverwinnelijke…

ik hoorde het klokje van de verre abdij zag muren in warmte trillen tegen het silhouet van de toren nabij goud golfde koren onder een warme wind eindeloze zomers zijn hier geboren waar koeien vloeiend hun rust herkauwen het vogel concert nadert zijn einde monniken gaan in stiltegebed hun brevier kent de regels gesprekken…

bomen trekken hun pakken aan creëren zo een doolhof waar gevleugelde vrienden zich weer veilig wanen onvindbaar lijken, daar groen de voertaal is, ritselen zij stilletjes tot de muziek aanzwelt en de dans is aangenomen leunend tegen haar in, hangen de grote jongens met wijd gespreide vledders als boven Madurodam waar zij schijt aan hebben…

Lopend over uitgestrekte velden Gedachten waaiend in de wind Denk ik aan wie mij vertelden Waar ik het schone Holland vind Koeien grazend in de weiden Vogels zingend boven goudgeel graan Zin ontgoochelend bevrijden Zo nu en dan blijf ik even staan. En ver de nevelige bomen Voor d’ horizon tussen dorp en hei Een paard dat daar staat te dromen…

Waar vinden wij stilte in rust te verkeren nog landelijk vrede waar auto’s niet storen wij geluid van mondaine wereld niet horen in bos en in veld ons lawaai niet frustreren. Waar zingen de vogels in bomen of velden en ruisen de winden door lover van kruinen of ziet men de bloemen in weiden en tuinen de tijden die ouden ons vroeger vertelden…

Ik schreef een schilderij vandaag over alledaags gebeuren over ’t hoe en waarom was de vraag in overvloed van vele kleuren. Het rood van ’t rijzend zonnegloren het veld gehuld in nevelig blauw de smaragdgroene bomen bekoren aan elke grasspriet een parel van dauw. Over neveldeken dansen zonnestralen van zilveren schittering en warm goud…

Hier, boven spiegelend water, dansen muggen in de zon. Drijven witte wolken voorbij. Zelf adem ik gewoon vanzelf, rustig in en kalm weer uit. Ik, die altijd denken moest, dat ik overal buiten stond, maak hier nu deel van uit. In dit spiegelende water, spiegel ik mijn leven. We worden onbewust geboren. We gaan helemaal niet dood, maar…

op de grens van het oude capelle het stadse dorpje aan den ijssel waar klaas de kade ooit klinkerde tot waar hij de bermweg bereikt die de weg naar schollevaar kruist stond op de werf van hoogerwaard op de driesprong van deze wegen meer dan vijftig jaar het houvast van de majestueus zwaaiende eik die van wie hem passeren mocht steeds het volle…

Nu kust, ontwaakt uit duister vroege ochtend de tere zon die moeder aarde nevelige sluier spon. Zachte bries strijkt door haar kapsel masseert golven door zilverglans van zachte zijden draden die deinen als vreugde dans. Als tranen van ontroering hangt dauw in berkenblad, klinkt door eik en beuk in vervoering lof in vogelzang gevat.…

als een baken voor de vele reizigers statisch en fier zijn takken zwaaiend zijn wortels ankerend in de aarde groeide hij onwankelbaar ieder jaar droogte storm en regen trotserend mooier en machtig krachtiger weer terwijl zijn fluisterend blad luisterde naar dat wat de jaren hem vertelden over wie er in het heden passeerden wat hun gedroomde…

De slakjes ontwaken na een frisse regenbui en als je goed kijkt zijn de wolken nu ze breken met helium gevulde schaapjes in de rui…

Als je je kut voelt ga je in het zand zitten Nee je ploft met blote billen in het koraalgruis neer Hoor de kustvogels kliauwend doorklieven Shaah shoeh shaah slaan de golven om Wat ziet een mens in het schuim? Een badkuip vol poppen die ‘zoek de zeep’ zingen En het stukje aventurijn dat door hun handen glipt Een vijftienjarige ikke…

Natuur rustig met rust laten, willen rusteloze mensen niet. We beheren natuurlijke natuur, alsof het onze eigen parken zijn. Zeldzame dieren mogen blijven. Wie het te goed willen doen, zullen we bestrijden uiteraard. Zij verdienen natuurlijk beheer, behalve wanneer ze lekker zijn. Zij wachten in megastallen af, tot ze door ons gemest zijn…

Een vrolijk lied klinkt het geluid van de lente vertolkt door Merel. Hoe intens ik een vogel waarneem fluitend tussen de takken tegelijk hupt hij vrolijk met beide poten in het frisgroen gras waar de gele oogrand en zwarte mantel opvallen Het is de uitbundige merel, het geluid van de lente in melodie en ritme gegoten. Dat deze forse lijster…

De zomerzon heeft lange benen en werpt lange zwarte palen achter de bomen vanaf de omslag aan de pijpen waar ze haar koelte in legt op het groen tapijt heeft de zon overal netjes gevouwen broeken liggen wereldwijd in de zoom van één van haar broeken vermei ik mij wereldvreemd verheugd over dit inzicht in de garderobe van de zon zie ik hoe…