Ach, wat een prachtige dag! De zon schijnt fel in staalblauwe luchten. Ik verwacht onderweg per fiets, enkele Teletubbies te treffen. Als ik de volkstuin binnenkom ben ik nog dronken van genot. Ik mag heerlijk in de tuin aan het werk! Ik sla de tuinhuis deuren open, klaar om één te worden met de tuin. Ik zing zoete deunen tegen de bessenstruik…

Krachtig en prachtig Een nieuwe zon gaat onder Verstilde schoonheid. Fietsen langs het einde van de dag waarop een schemering vaalgeel, vurig roestend bladerrood gloeit Voel nog steeds een warmte van een niet gedoofde zon aan Haar ontwakend avondlicht als prachtige schittering voor mijn ogen. Het glooiend landschap met haar heuvels en velden…

Inspirerend licht van opkomst tot ondergaan Verstrooiing nabij.…

Golven rollen als branding over het strand En spoelen wieren, schelpen en wrakhout aan Wissen sporen van verleden uit het zand Maar de deinende zee blijft altijd zelf bestaan Vanaf d’ horizon rollen golven af en aan En peinzend op ‘t duin over verre watervlak Zie ik tot ver blinkend witte vogels gaan Zwevend op thermiek met onvoorstelbaar…

door de wind geleid loopt de wandelaar eenzaam niet alleen langs groene paden met broedende berm die vol verwachting in eieren genesteld die nieuw leven dragen door zon verwarmd loopt de wandelaar door groene weiden waar lentegras pril de liefde omarmt die sterren fonkelen in ogen die branden vol verlangende lust in vallende duisternis…

Onbekende stem vogel zingt uit volle borst pure poëzie. Heel vroeg in de morgen word ik wakker, niet zozeer door een vreselijke nachtmerrie gekregen te hebben dan wel door melodieuze liedjes en versjes van allerlei vleugels onder elkaar die het laatste nieuws van een afgelopen tijd staan te bekken en snavelen. Terwijl hemel verkleurt in…

de zwaluw zwalkend bevliegingen tempeestend zwervend in het zwerk snelle vlerken duikvlucht laag over asfalt en weer weg…

Voel intens beleef en leef waai de wind en golf de zee Pluk de dag droom in kleur geloof de hoop en zoet de geur Glim de lach lief de aarde warm de zon besef de waarde…

je danst op aarde die speciaal voor jou vruchtbaar is gemaakt je hand in de losse zwaai van de zaaier die dit een leven lang heeft gedaan met zwierige streken werp jij in ronde vegen het zaaigoed door de lentewarme zon pas als het laatste strooisel is geland jij je rust geniet kiest schepping weer gods hand…

Japanse sierkers Getooid met roze en wit Bloesemfestival. Wanneer ze als een lekkere parfum wordt waargenomen die huid meteen een verfijnd gevoel geeft Met een maximale kleurintensiteit en durend resultaat laat zij ogen schitteren van waar haar irissen zijdeachtig zijn, omgeven door immense blik. Dat mijn gedachten zinken in openheid van…

Afgesneden koord Kettingparels glijden weg Plotse hagelbui. Hoe open lucht langzaam begint te verkleuren en vergrijzen met een opeenstapeling van duistere wolken op hetzelfde moment werpt zon haar laatste dagstralen over stad en land Bovendien boezemt het onbekend verschijnsel menigeen fracties chaos en wanorde in. In het zicht van deze…

Het bos van het bos heeft netels en berenklauw – geen paden met bank.…

Een reiger roerloos in een sloot, een kikvors geeft zich bloot, door de zon in slaap gesust, zich van geen kwaad bewust. De gevolgen laten zich openbaren, kikkers zijn voor reigers etenswaren. Met de snelheid van het licht, zijn lange snavel goed gericht, hap, slik weg, Sorry kikker, dit heet domme pech.…

Ongekend geklop Het is het hart van natuur Een lente ontwaakt. Hoe een ongekende zachtheid mijn zintuigen prikkelt waarbij allerlei vogelgeluiden als een variërende achtergrondmuziek het pad kruisen van waar kleurrijke muzieknoten golven en meestromen met een notenbalk van waar einde nog niet is geschreven. Daarnaast ontvouwen de heesters…

ik heb me vergist in het wad zijn zuigende modder in een te grote stap laag hangende koude mist dat het zonlicht voor even vergat wij spraken onze glinsterende woorden met het vloeibare van water een sprankelende ijlte die brak net als het water was in twee componenten momenten in leven en dood een symbiose die zij zelf…

Ongekend gevoel Het fladdert en zweeft in mij Ik ben weer verliefd. Hoe mooi en schoon jij de woorden giet in een liefde die als een echo klinkt door mijn hoofd Er is niets aangenamer dan door te luisteren met al je zintuigen naar deze minnelijkheid en de sfeer die deze poëzie uitstraalt op te nemen. Dat de uitdrukkingen niet alleen verbinden…

Lente is opnieuw ter wereld komen met een slag van de klepel galmend uit het zenit de trilling die je moleculen herschikt je lichaam uit zijn schamperheid schudt En hoe honend bijna de zon schelms schaamteloos ligt te bronsklokken uitdagend op haar zij rolt ze weergalmt en weergalmt de lokroep je kunt nog net een kukelekuu onderdrukken…

Zoutwatervis ligt doodstil in de grienden Zoetwatergoven spatten op basalt Een knotwilg is het die zijn vuisten balt Om holten die recent als ogen dienden Al half verdroogd, gedeeltelijk verteerd Is het of hij alsnog om bijstand smeekt Met een gebed dat van nieuw leven spreekt En vrees in overgave transformeert Ach, raadsel, dat de adem…

jouw bemoedigende lichte lach besluipt me ’s morgens vroeg onderbroken door de nog kale slaperige bomen van het naastgelegen loofbos het is een pogen mijn hart te gaan bereiken – o god wat doet dit mij goed dit wonder schudt in mij de zin van het leven weer los nooit vermoed dat die jonge lente al zoveel kracht in zich had ik duik…

ik heb je bloemen gegeven de kleuren brengen hopelijk het sprankelen van je blik weer tot leven je werd niet wijs van het somberste grijs uit de dagelijkse info waarvan zelfs de toon ijs gewoon laat smelten tot water juist in het plat gevaasde bloemennat weerkaatst de spirit die wij zo graag weer in je lach willen zien…