Door het als door een god geschapen landschap meandert een smalle rivier zij voedt de bloemen, het gras langs de kant zij voedt het koren op het land kinderen spelen graag in het water zo maken zij een herinnering voor later kikkers kwaken het uit wat voor de een puur lawaai is is voor de ander een pure symfonie een door de natuur gegeven…

Zoals u vast wel weet bestaat er Zeventig komma negen procent Van de planeet waar u nu bent Uit H2O of kortweg water In vele Afrikaanse streken Wordt er met smart naar uitgekeken Terwijl weer elders werd gebeden Om hulp van boven en met reden Als straten meer op beken leken Onder het alias van regen Verpest het soms een zomerdag…

gedragen vlaagt warme wind de laatste zomerakkoorden het bronsgroen eiken laat zich door de zon met nog meer kleur verrijken bladeren ritselen steeds nieuwe patronen schonen het herfsttapijt bomen maken zich klaar voor het koudste deel van het jaar het bos gaat in ruste met het geluid van vogels op weg naar zuidelijke kusten…

ik wilde nog een keertje dansen na het groenen van seizoenen in de boom lichtte mijn kleuren droogde het blad sprak met de wind en wachtte het gebeuren af in een heldere hemel zeilden wolken langs blauw lucht bood het draagvlak vlaagde mijn dag nam losjes afscheid dwarrelde omlaag zweefde heel even voor de landing paraat ik…

Witte vlinder, vlinder vrij, dansend in het zonlicht, hoe verheug je mij. 't Zijn de kleine dingen, die gaan nooit voorbij.…

schaduw prijkt in kleur voor nieuw geboren geluk niet dat zij eerder zo fragiel aanvoelde toch is het vers net uit het ei gekropen danst de zon nog altijd daar waar zij geboren werd…

het rommelt soms in een oude doos als ik op zolder loop dan is het tijd om te genieten door mijn stenen op te diepen ik heb ze geraapt in alle oorden waar zij zich kenbaar hebben gemaakt de schittering in kleur of licht was het signaal van hier ben ik zij hebben mij hun stukje schepping laten zien in paradijselijke schoonheid…

Ver van lawaai en herrie, drammers en gedruk, van te weinig met teveel op een te klein stuk. Streel ik verre zichten waar het weids de zon verwaait, en haar waterlanden nog weten van geluk.…

zijn groen wordt bruin vele takken gaan sterven ik zie reeds je kruin je bladeren gaan zwerven. de wind neemt ze mee heel hoog in de lucht een reisje naar zee met een tolvrije vlucht. de eik die blijft thuis alleen met zijn droom enkel nog een muis die schuilt in zijn boom. de lente lacht breed de eik straalt verlangen een frisgroen…

Bomen kunnen groeien op onmogelijke plaatsen vanuit innerlijke kracht. Ik zag een boompje, hoog in een schoorsteen, alle elementen overwinnen. Dag moedig boompje. Dank voor je voorbeeld. Wees gegroet!…

Wat een gedonder door het gehele vooronder Donar smeet zijn hamer weer eens door de lucht in haar bliksemschicht Godin Hete bliksem vluchtte van het ene op het andere moment 'terugkomen doe ik zeker' schreeuwde ze!…

nu de zomer doet alsof ze pas gestart is grijpen groene bladeren hun kans om zich helemaal vol te zuigen met leven zodat de landing, voor wanneer ‘ie dan ook geplant staat, aanzienlijk zachter zal zijn…

voorbij het schaduwrijke loof van eeuwenoude eiken zindert zomerse hitte over geelkleurende korenvelden naar kerktorens in het verre land stilte markeert de vlucht van een spaarzame vogel die hard schreeuwend de koelte verlaat geschrokken door een plots springende haas wind ruizelt het blad krijgt houvast in spiralend zand op het uitgelopen…

Zomaar opeens ontvang ik zielservaring door een ontmoeting met een werkelijkheid waarvan ik het bestaan nooit heb vermoed maar een gevoel geeft te mooi om te benoemen opgetild word ik uit buitensporigheid doordat de zon die zich veel te vaak achter wolken verschuilt me juist vandaag opnieuw laat verstommen bij haar opkomst…

Wat een rot weer wat een naar weer wat een gaar weer wat een klaar weer onbestendig vochtig koel en zwoel weer sof en idioot weer regen tegen noodweer wanneer schijnt de zon nou weer een keer ja het wordt al het heter morgen nog snikheter maar straks gaat de zon weer korter schijnen gaat het weer eens vriezen iedereen…

Even danste de vlinder Verliefd een duet Met zichzelf voor De spiegel in de tuin, Voor hij verder vloog Met lichte vlinderslag.…

de zee, het zand, het strand een hand in een hand schoenen rusten voor even voeten voelen het natuurlijke leven de wind blaast, raast in parelschelpen eb en vloed spelen een spel er is geen verliezer, geen winnaar elementen vinden elkaar rust schrijft het verhaal van de dag in een gloed aan de horizon letters dansen aan een vliegertouw…

geboren uit de wetenschap dat geflirt tussen zon en mist juweeltjes van kleuren schept verzameld in een druppel, hangend aan een tak, worstelend met zwaartekracht, zomaar naar beneden valt. …spat!…

gloedvol piekt je haar in warme jachttinten het is de tijd van het jaar dat harten sneller kloppen jij lacht smakelijk alle aandacht weg na het oogsten van hun blik beweegt met gratie en natuurlijke souplesse tot hun grote schik ze dollen dagen uit scheppen op over hun toekomstige buit spieden al naar ogen die toegeven…

ik heb wind contouren gevraagd van het land waarover hij net heeft geraasd hij dwarrelde wat ergens in de luwte sprak ik met hem af benieuwd naar ontmoeten hij streek neer in een vlaag onverwacht maar ik wist dat hij het was hij bulderde niet vloog nauwelijks op maar was heel bedaard zo dicht bij aard hij omvatte mij liet zijn…