wij ouders moeten ervoor open staan in de laatste fase het vertrouwen in onze kinderen tot nul af te bouwen hoe opvoeden je ook is afgegaan zij die er thuis met rekenen vroeger al boven uit staken voelen zich na de dood geroepen waar zij zoveel kunnen betekenen om tot exacte deling te geraken hadden ze ooit potjes om te snoepen nu schaven…

Onsamenhangend Hing je aan mijn lippen In woorden stil vangend Zodat niets jou zou ontglippen Jij, de ooit sterke, nu broze Man, die liefhad en aanbad Nu gevangen in een ander bestaan En terwijl jij aangedaan de nutteloze Dingen moest doen, schreiend betrad Jij zijn alles en liet hem gaan Gevangen in zijn verborgen ik Bleef je hem bijstaan…

Met het drijven van de jaren bouwden zij mijn luchtkasteel waar ik dromen kon de dagen op de allerhoogste deel met mijn vlindernet vol vragen en mijn hemels gekrakeel konden zij mijn zucht verdragen was geen wervelwind teveel Speels verdroomde ik verhalen die ik speelde -één voor één hoog daarboven voor de sterren en de wolken om mij heen…

zijn ene moeder is verpleegster de andere is advocaat vader is voor hem iets onpersoonlijks een reageerbuis is tenslotte geen gezicht daar was hij inmiddels wel aan gewend toch moest hij wel weer even slikken bij haar antwoord op zijn wedervraag mijn ene vader is onderwijzer en de ander die is heilsoldaat…

zilverzacht glanzend haar omlijst je lieve trekken rond diepbewogen ogen neus en mond jouw lijnen zijn gegrond in toppen en in dalen waarvan jij nog verhalen kunt door en door ervaren gekende bloei verloren bekoort nu zijden huid ruim gedrapeerd om je wezen blikken die het bewuste lezen waaruit ze zijn geboren…

onder de geurende leilindes een donkerblauwe zomeravond met nerveuze huiszwaluwen piepend en voerend onder 't dak even terug bij moeder aan de tafel tijdens koffie met geschuimde melk en vochtige zelfgebakken cake een zo vaak gevoerd gesprek en hoe is het met de kleine jongen doet hij het goed op school .................. hij wordt…

twee tieten op borst twee tieten op buik wel vier memmen dik zwijgt zij in het graf zij voedde eens links en rechts onder en boven voor en achter (dubbel en dwars) ze diende door het vlees te kerven de duim te kruisen op mijn voorhoofd als een spin spon zij acht ledematen tot web ving ze vliegen af voor ze ons vonden (dwars…

de naald in haar hand zoekt haar weg gestuurd door herinneringen langs paden van haar geest al lang telt tijd geen uren meer schakelt beelden van nu en lang geleden zij praat met hem die ik niet ken vraagt of ik ook thee wil…

probeer dat maar eens uit te leggen aan je kinderen niemand wordt als vader of moeder geboren voldoen aan een patroon zo ging het toch altijd nu besef ik dat mijn ouders door dezelfde hel zijn gegaan ik heb het mijn kroost uitgelegd, het knaagt…

Kreeg ik mee van thuis de 2 voornaamste dingen: wortels en vleugels…

Ik weet nog dat ik naar haar keek en dacht wat is ze bleek de haren zijn niet goed gekamd volgens mij droeg ze de scheiding toch wat lager die lok over het voorhoofd lag er nooit en de glimlach doet me denken aan de laatste keer dat ze me kuste op mijn wang wat was ik bang toen om te gruwen van het Keulse water dat de geur van kwijnen…

een condoom barstte in de nacht wij waren jong nog destijds en jammerden zacht om het kind van de rekening uiteindelijk werden wij de trotse ouders van en hebben menige was gedraaid…

Na tweëendertig jaar uit krakend ijs, Adolfine Pakistaanse olie en citroenzure watten ben ik herrezen met loodzware vleugels om niet meer te vrezen het witte paard met de losse teugels het leven schoon als een baby de wedstrijd te hervatten Dankzij Willem J. en moeder tevree Lieve Floor ga ik nu schrijvend en…

koffie druppelde rustig en donker geurig in een bruin potje…

Elke zondag rookt hij zijn Toscaanse pijp Heel veel mensen zeggen dat ik op hem lijk “Sprekend je vader, je hebt echt zijn gezicht” Papa schrijft dan stiekem wat, in een klein gedicht Ik zal hem alles gunnen Maar als hij dingen schrijft die niet, of nog niet kunnen Dan vind ik dat hij te ver gaat, Omdat ik er nog niet ben, zijn kind nog niet…

het druppen van de kraan heeft de klok doen roesten minuten duurden langer vielen uiteindelijk stil water kan de tijd niet stoppen slechts de maat valt weg de duur van het verloop telkens dezelfde druppel die op dezelfde plaats valt holt de hardste steensoort uit zo voed je op, zei vader even zag ik weer zijn handen verweerd, vol sproeten…

Ik zag je op die en die foto in mijn eigen gezicht er zijn spiegels die altijd liegen in elk tijdsgewricht…

Vertel me nog een keer dat verhaaltje van Repelsteeltje of dat andere sprookje dat beter eindigde ga nog eens neuriënd aan de was staan of geef me straf omdat ik in het water viel zing van here zegen lof en prei laat me uit de kamer weggaan omdat sinterklaas je nog wat te zeggen heeft roep me vóór het eten wees nog één keer m'n moeder dan zal…

Zijn aardse huis heeft hij in zwijgen verlaten De Ander had het laatste woord Zijn bed vreemd leeg 't tafelblad vol medicijnen De laatste uren kon hij niet meer praten Ik las z'n gebaren in z'n hand te korte levenslijnen Hij wuifde en wees naar raam en muren Het kon beslist niet lang meer duren: Deze reis naar 't onbekendste…

Vaders Op straat hield ze me even aan en vertelde zomaar over haar leven ze was toen zes over haar vader zo opeens weg was hij nu al meer dan vijftig jaar geleden begrijpen deed ze het nog steeds niet zei ze en liep door ik bleef staan en keek om begreep het ook nog steeds niet over míjn leven van meer dan vijftig jaar nu…