of van het weer iedere dag liep zij een rondje wandelend door het Haagse kiekte zij wie zij tegenkwam keer op keer was er een feestje dan was Wally van de partij een grote zonnebril dragend daaronder een grote glimlach fleurig gekleed, ze was er altijd bij iedere dag opende zij optimistisch haar Facebook, ook de vele keren dat zij moest…

“ Wat de Aarde breekt, zal de Hemel binden” Op de drempel van zijn laatste adem verlaat hij onhoorbaar bloed en tempel en spelen sterren met de oneindige nacht Het leven wordt een onbuigzaam spel voor haar en drukt zijn stempel intens op de blauwdruk van haar wezen Zij reikt eindeloos naar hem en bidt voor hem naar niemandsland als…

Wolken als witte schapen tekenen af aan een helderblauwe lucht Een zomerse herfstdag vormt het decor van het afscheid van mijn jeugd De wind waait speels de bladeren in een wervelende begroeting omhoog Ja ik weet, jullie lopen met mij mee Jullie zijn niet meer hier, en toch altijd bij me Hier heb ik samen met jullie mijn jeugd doorgebracht…

De kracht van de zomer, het groen en het graan, de rode papavers in ’t koren, ‘t is alles weer weg en voorbij en gedaan, geen vogels in ‘t veld meer te horen, geen licht in de verte dat feestelijk schijnt, geen warmte die koestert de bomen, alleen nog de mist en de dag die verdwijnt nog eer hij, tot volheid gekomen, de mensen het teken…

Hij fluistert in het doodse duister rillend op zijn rug ik wil je terug in al je struise levensluister. Het antwoord komt van haar die hij niet ziet maar dreinen hoort een mug die hij van puur verdriet niet eens vermoordt.…

Zomaar in een kille gisternacht is ze weer daar in al haar lieve zachte pracht. Ze stelt me o zo stil de vraag hoe gaat het hem die ik in mij droeg en altijd draag om het even waar? Maar dan waag ík een vraag want doelt ze op de onze die ik net als haar op al mijn handen droeg én draag? Ze lacht nu zacht wat zie ik haar zó graag! en…

Een grauw een grom wat zacht gerucht ze zucht gekluisterd aan het malen dom fluistert zonder macht of doel. En dan haar droom een boude mag de Dood haar eind'lijk komen halen? Loom zweeft de oude van haar stoel gaat op de wieken nooit meer dalen louter pieken geen wolkje verder aan haar vogelvlucht enkel vrijheid. Hemelsblauw…

Herinneringen malen door het hoofd in het midden van de nacht Wie had dit ooit geloofd Dit had ik niet verwacht Hij had het mij beloofd we worden samen oud Hij is toch weggegaan het is hier stil en koud De lente doet haar best en maakt een kleurenpracht De roodborst maakt zijn nest ik zie de grote macht Ik denk en .... op het lest zie…

Hij grijpt al is ’t hem ongewoon in haar nog maar even leven naar de knekelende hand die niet haar maar hem doet beven laatste levensteken van hun band: “Ma wat ik nog wil zeggen ik vind je hebt het goed gedaan je kan het hoofd nu neer gaan leggen met gerust hart op 't einde aan.” En zij die altijd corrigeert ze riposteert: “Het…

niemand ziet wat zich voltrekt in het vroege ochtendlicht een witte vogel schrijft in vertraagde cirkeltaal dat ik met jou waden kan door sterrentuinen en dat onze ogen vensters zijn van licht dat jij me raakt tot in het hart hier in het vroege ochtendlicht…

zal iemand je troosten in de wiegende bek van de dood als de nieuwe dag niet tegen het raam kloppen zal alle verdriet in de ziel gekropen is als woorden stokken in je keel zal iemand je troosten in de wiegende bek van de dood…

Steunen is ook dragen vertel je me maar luistert men nu echt naar iemand die droomt dat oma sterft wanneer je er even niet langs zal komen en zat je daarom in de kruiwagen en zorg ik daarom elke dag voor fruit op je bord spreek je tot de antieke herinnering waarin ze lager hangen lager dan ooit tevoren dan vloeit de schande sluipend door…

Zij bezag de wereld vooral op haar rug soms lag zij langer vaak ging het vlug De klant was koning zijn wil haar heilig standjes voorspelbaar maar zelden veilig Zij had haar dromen verdiende haar brood zij was maar een hoer en nu is zij dood…

Het huis ruikt naar jou Iedere kamer een eigen geur De spullen ruim ik op Terwijl ik de lucht inadem Die jij decennia lang geademd hebt Met ons en met je grote liefde Daarna vele jaren alleen Dapper strijdend totdat je adem stopte De kopjes en de glazen Waar gaan ze heen Een nieuw leven tegemoet Bij een ander Mijn handen ruiken…

in wit gesponnen ochtendlicht zweefden twee vrienden voorbij zomerlicht speelde door hun wilde haren er was het onhoorbare droeve koeren van duiven droomde je toen een vogel zijn vleugels spreidde? jou meenam in zijn vogelvlucht toen je ogen naar binnen keerden en braken alsof je droomde? een schreeuw uit duizend kelen in…

een nieuw boek wordt geopend het nieuwe leven begint de eerste bladzijden worden beschreven daar waar de bepaling van het leven begint de hoofdstukken die volgen geven richting aan de levenszin hoe het boek zal eindigen bepaalt de zingeving van het begin…

Zo lang tot stof versloft mijn rouw om jou zo als een goed te gauw gelezen boek dat afgemeten in de kast of zo maar ergens in een hoek verstoft. Vergeten tranen in ’t vergiet verdoft verdoofd versleten het verdriet je bloed de lust de last. En zo wordt alles grauw om jou gesust verleden dof.…

Ik wilde er voor je zijn Maar jij was er voor mij Ik wilde jouw levende engel zijn Maar jij was de mijne Ik wilde me voor je opofferen Maar jij offerde je voor mij Ik wilde de hemel voor je plukken Maar de hemel die gaf jij…

Hoe is het te gaan Een flits, nauwelijks beseffend dat je er ooit bent geweest, ijlend In vliedende memorie verdwijnend? Joggend vervoerde je vorm je toen een hartstilstand plots je leven stopte Op een boogscheut van je pensioen alsnog verzoend met eeuwige rust? Stokoud de laatste adem uitblazend Dankbaar in een laatste roes glijdend…

De dood slaat diepe gaten en doet onnoemelijk veel pijn. De dood slaat diepe gaten: alles wat je los moet laten verdwijnt in een zwart ravijn waar alleen verdriet en leegte zijn. De dood slaat diepe gaten. Het leven neemt ruimte om te dansen en moet daar vaak voor snoeien. Het leven neemt ruimte om te dansen: een nieuwe ronde met nieuwe…