1.453 resultaten.
Hoe is het, te gaan?
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
395 Hoe is het te gaan
Een flits, nauwelijks beseffend
dat je er ooit bent geweest, ijlend
In vliedende memorie verdwijnend?
Joggend vervoerde je vorm je toen
een hartstilstand plots je leven stopte
Op een boogscheut van je pensioen
alsnog verzoend met eeuwige rust?
Stokoud de laatste adem uitblazend
Dankbaar in een laatste roes glijdend…
De Dood
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
227 De dood slaat diepe gaten
en doet onnoemelijk veel pijn.
De dood slaat diepe gaten:
alles wat je los moet laten
verdwijnt in een zwart ravijn
waar alleen verdriet en leegte zijn.
De dood slaat diepe gaten.
Het leven neemt ruimte om te dansen
en moet daar vaak voor snoeien.
Het leven neemt ruimte om te dansen:
een nieuwe ronde met nieuwe…
Nog één keer
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
322 Nog één keer bellen
Nog één keer welteruste
Nog één keer goedemorgen
Nog één keer
Om al die andere keren
Die ik zo mis
Ik bel nog één keer
Welteruste
Rust zacht…
diep donkerblauw
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
231 vannacht hebben we gelopen
in de diepblauwe nacht
donkere tinten omringden je gezicht
de ruimte was oneindig
we konden ons niet hechten
aan de verdwenen grond
er was angst
er was verlangen
groter dan we zelf konden zijn
in het felle gele licht
ben ik ontwaakt
ik was opnieuw alleen…
Adem
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
308 In
De broeder gaat mij voor.
Langzaam gaat hij achteruit,
mijn handen in de zijne.
Hijgend zet ik een deuntje in,
hij schudt nee, maar zingt toch mee
en we gaan nog niet naar huis.
Hou in
Ik krijg nauwelijks lucht.
Zuchten lukt niet meer,
m'n lijf lijkt lek.
Iemand praat tegen me,
zegt nog iets, bet kundig m'n mond.
Zij begrijpt…
Mama
netgedicht
4.4 met 9 stemmen
395 Ze is degene die jou draagt
Wanneer je zwemt
In universeel water
Degene in wiens armen je ligt
Na je landing
In deze wereld
De navelstreng doorgeknipt
Maar ze is er
Ze is degene die jou voedt
Jou woorden en wolken leert
Degene die jou na vallen weer opstaan laat
Zij is degene die op een voetstuk staat
Van wie je je later losmaakt…
Rouwdragenden
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
258 lieve mensen
en kinderen
zeker dezen
niet vergeten
nu moeten
jullie allen
weten
de overledene
gaat een
gigantisch mooie
hemelse reis
maken volgend
het goddelijk
licht
omarmend door
de schitterende
engelen wijzend
naar het
ver gezicht
verlatend de
aarde daar
waar vreugde
was maar
ook pijn
en verdriet
zeker wetend
de…
nu dat ik dood ben
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
225 kijk ik terug
en vraag me af
hoeveel is dat?
alles
wat ik had kunnen worden
de notaris blijft pragmatisch
het vermogen
is
de bezittingen
min
de schulden
wat een geweldige show!
zo’n garageverkoop
de spullen
die me bezig hebben gehouden
smelten
langzamerhand in de lentezon
het is toch lachen
al de regels en clausules en dit
bittere…
Leven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
246 Zij die Hem zonder het te weten
heel haar rijke lange leven zocht
lapt Hem van God vergeten
aan een laatste ademtocht.
Dit is geen leven meer
maar altijd schrijnend zeer:
een aan het leven lijden.
Laat haar toch verlijden in de tijd
verglijden in het milde onvermijden
van de eindeloze eeuwigheid.
O, als het toch eens mocht
want…
Leefnet
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
304 Hij mocht niet mee
het was van hoger hand beslist
geen specialist wist uit haar lijden
nog wat weg te snijden.
Wat er van dat fout geweven lieve leven
even bleef, het leefnet op het land getorst
een druppelspoor van vocht
tranen op een allerlaatste sparteltocht
aan die overkant op tanden knarsend zand gemorst:
Nooit meer samen zilten…
tussen de regels
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
246 in het licht van
porselein
werden de kinderen
mensen
vrienden vervaagden
tot verre schimmen
haar hart was
dun en zacht toen
de dood haar ergens
tussen de regels
neerlegde…
Lara - in memoriam
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
298 De nacht heeft mij in het donker gedompeld,
miljarden sterren omringen mij,
ik voel me overrompeld,
door één flonkerende ster voel ik me vrij.
Ze spreekt me zachtjes toe,
een bekende stem zo dichtbij en toch zo ver,
ze toont mij de weg, maar ik weet niet hoe,
iedere nacht speur ik de hemel af en zie ik mijn ster.…
kus mijn tranen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
296 Kus mijn tranen:
Hoezeer heeft het leven mij geschonden,
En toch bleef de mens in mij verbonden,
Vooral met die, die ik zo lief had,
Met wie ik bijna alles deelde wat ik bezat.
In mijn jeugd droomde ik van grote daden,
Nee, niet in weelde baden,
Maar, die de wereld leefbaar wilden houden,
Een samenleving waar we samen aan bouwden.
Ik…
Rederijker 2.0
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
528 Taal is niet zomaar een bonte speeltuin
Ze geeft gedachten en gevoelens vorm
Ze is veel meer dan een kurkdroge norm
Bouwt de wereld op, legt hem weer in puin
Al vroeg verrukt door de lol van verwoorden
Gaf je speels beeld en klank aan vreugde en pijn
Creativiteit leidt naar helende oorden
Talig zoeken en wroeten balsemt ons zijn
Rijmen en…
Verloren
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
279 verlaten zijn; klinkt luid
komt in de loop van de dag aanwaaien
slaat vanzelf om in de avond
kwijnt stilletjes weg in de nacht
omdat jij niet daar bent
nimmer voelde lakens zo koud
verloren lig ik in bed
hoofdkussen het enige houvast
om tranen in te bewaren
in dromen zoek ik
iets tastbaars, en vindt je
in alles wat me beroert
streling…
Huidhunker
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
338 nu de nacht zich ontvouwt
zal ik je ondergaan
als een vlinder in zijn liefde
liefde van een dromenvanger
en de lange zoektocht
naar nieuwe letters
nu je mijn huid verlaat
valt het witte doek
sterft het applaus
raak ik je zonder spiegels kwijt
huidhunker een killer
winter verlangt naar lente
hoe vermijd ik deze meligheid
ik wil…
ALIS VOLAT PROPRIIS
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
281 dat wat rest, ligt in mij opgeslagen
geborgen in mijn dunne handen
verankerd in mijn hart
bij vlagen vloeibaar maar steeds warm
het zandkasteel, de parelmoeren schelpen
het zachte van je wang
zo ver als ik maar kijken kan, wil ik
je volgen, tot ik enkel nog een stipje zie
samen met het witte van de wolken
verdwijn je aan de horizon
jouw…
Dag lieve Carla,
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
260 ik stuur jullie liefde voor de nacht
ik stuur jullie liefde voor de morgen
vol met warmte vol met kracht
zodat jullie Carla’s afscheid kunnen verzorgen
omringt met foto’s, lieve woorden, bloemen en veel meer
zullen jullie haar groeten voor de allerlaatste keer…
Meer niet.
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
276 Meer niet.
Hij is overleden, bijna 83
met de nadruk op bijna
had
zoveel meer kunnen bereiken
maar ontkende z’n ouders
z’n broers, z’n zussen
De advertentie in de krant
was opvallend koud
liefdeloos als de dood zelf
een mededeling, eigenlijk meer
wat namen,
dat was…
Een nieuwe taal
netgedicht
3.7 met 3 stemmen
462 de taal om met de ontslapene
te praten bestaat uit zwijgen
oog in oog niet spreken
in stilheid alles ondergaan
ik kan huilen zonder tranen
jij kon ooit lachen mét
maar ik voel mijn oude winterhart
en in mijn borst is het koud
bij het verre noorderlicht
zullen eeuwen anders zijn
dagen als vervreemde vrienden
voor animus en gezelligheid…