In een afgelegen hoek van mijn gedachten, waar fluisterend de monsters dwalen, resoneert een echo van eenzaamheid. Broze fragmenten van vertrouwen, onverbindbaar door de tijd, Herinneringen blijven, in hun onzichtbare eigen strijd. Ondanks de afstand, Blijft de pijn een stille metgezel. Niet rijker of wijzer, door wat ik nog steeds voel…

Het kind kon je niet zeggen dat het bang was een pakketje angst genageld aan de grond Het kon je niet zeggen dat elke dag duister was jij altijd harder kon lopen en het kind te pakken nam Het kind kon je niet zeggen dat je gezicht zo wit was je vreemde groene ogen had dat je altijd mij hebben moest Toen je zelf vader was woonden…

we strippen de berk. schilfers wit en bruin op de grond, jouw handen ze zijn twijgen op het mos. één voor één ontsluiten we de wortels. je knippert nog. we zagen door en schaven vlakjes aan de stilte. je spuugt op ons. het speeksel plakt. we onderdompelen in wollen water en lachen als je valt tussen het strooisel zoeken we resten van…

Compliment; (afgunst) Het wennen; Opnieuw leren ervaren; Het aanhoren. Dingen die je was gewend; Elke dag; Niks aan verloren. Gemeend of niet; Het verschil wordt steeds groter; Je doet gewoon je best. Totdat je er te veel kreeg; Je groeide in populariteit; Passeert de rest. In plaats van delen; Word jij ongewenst; Om iets wat…

Als je bang bent kom dan naar mij, want samen is beter dan alleen jij. Angst die valt lastig, is gemeen en kwaad. Angst is zo machtig, ook als het nergens op slaat. Als je bang bent kom dan naar mij. Al je gevoelens: 't lijkt één grote brij. Van goed en slecht, leugens en echt. Het juiste is zo moeilijk te kiezen, zo vaak lijk je je grip…

Op school was ik het slachtoffer van getreiter ik verweerde mezelf als een eenzame held maar ik werkte me steeds weer in de nesten ik vond wel liefde maar ik had geen geld er doemden demonen op uit allerlei gedachten ik begon met het lezen van geschiedenisboeken er kwamen grimassen op de herinneringen ik deed wat ik niet laten kon ik verlangde…

Tharukshan en Fleur Vergenoegd kijkend, hangen zij onderuit, zij hadden het pesten tot cult verheven de gevolgen waren hen om `t even. Dus pestten zij dag in dag uit. Het geeft hen een gevoel van macht de meisjes vinden hen evident als pester juist een hele vent; als elk ander er om lacht. Steeds storten zij zich op hun prooi niets en…

En dan is er mist je ziet nog net een hand voor ogen Mist kent geen mededogen het komt plots je mist zicht Duur komt het je te staan als 'witte wieven' je de weg versperren Geen enkel gedicht mantra noch wachtwoord doet hen wijken ze blijven-hologig-naar je kijken Gesluierd, gehuld in witte gewaden ze wenken, reiken naar…

niet in ieder mens schuilt een dichter niet in iedere dichter schuilt een mens er dwalen wolven rond een roedel gericht op een mens die het heel gewoon vinden om collectief te raken kapot te maken wat de ander lieft zij verschuilen zich achter elkaar maar tref je er een alleen en leg je hem het vuur aan zijn schenen dan vertrekt…

in een veld vol eenzaamheid hebben ze jaren geleden woede geplant het groeide gestaag en tot op de dag van vandaag woekert het voort en draagt draagt leugens in de knoppen van taal…

toe laat mij niet het wild meer zijn waarop de jagers jagen verberg mij in uw huis en als zij naar mij vragen zeg dan dat u mij niet kent ook nooit zou willen kennen misschien lopen zij dan voorbij op zoek naar een nieuwe buit en ben ik even vrij totdat het net zich sluit…

ik ben de vogel in jouw kooi ik zit geketend ben jouw prooi ik heb geen vrijheid en geen rust jij bent de kaper op de kust in alle straten zwerft jouw naam jij bent de gluurder door het raam jij houdt mij vast in ijzeren greep jij kent het klappen van de zweep jij bent mijn dader en mijn angst wij halen adem maar…

Het schijnt geweldig te zijn om te sneren, De schrijver die de vaste vorm nog eert Geheel met pek en veren in te smeren Omdat hij taal noch teken wendt of keert En graag met oude woorden nog jongleert. Kritieken zijn niet van gebakken lucht, Zijn werk, alweer een ouwe lullen-vrucht. Het mager schrijversvolkje vloekt en zucht. Het…

Ze is getraind in zwijgen. Ze zegt geen woord niets uit haar te krijgen. Ze zegt niks, laat alles toe ze zegt niks, hij wordt het moe de zwijgzaamheid is bijna tastbaar ze zegt niks al was 't maar het feit dat ze getraind is om te zwijgen iemand zal haar toch aan het praten moeten krijgen? Maar het zit vastgeroest, gebakken als een…

Ik vond mezelf terug in stoffige handelingen met de halsband van liefde om mijn nek onderging ik psychiatrische behandelingen ik masturbeerde als een verdwaalde gek op school was ik het slachtoffer van pesten ik verweerde mezelf als een eenzame held maar ik werkte me steeds weer in de nesten ik vond geen liefde en ik had geen geld er doemde…

Ik ben heel stil, wat lamgeslagen de lach ver van mijn snuit geweken 'K had niet gesnapt, dat ons goedmoedig plagen door jou als louter pesten werd ervaren Ik voel me dom: had beter moeten weten, had immers zelf een tijd geleden iets soortgelijks eens meegemaakt. Juist ik, die door het pesten toen destijds mijn baan en toekomst…

Vreemd hoe een mens gevormd kan worden Door het leed uit het verleden. Hoe "onschuldige" pesterijtjes Een wankele basis zijn voor het heden. Een woord kan alles weer boven halen Van die situatie, die niet had mogen zijn. De herinneringen laten me weer verdwalen In die alles verscheurende zielenpijn. Vreemd hoe een mens verteerd kan worden…

misschien heeft dit beeld te maken met de dood van een vriend die 's morgens niet meer wilde opstaan want op een dag gebeurde het een stompje kaars, gas dat de kamer in bezit nam en omdat het hem zo koud leek, een fles whiskey hij maakte nog een omhelzend gebaar naar vrouw en kinderen, zij moesten op papier rechts beneden liet hij -vrienden…

Ja, ik zie mezelf weer lopen. Gele klompjes met rode krullen en gebreide kousen terwijl iedereen al een maillot droeg. Een derdehands jas -waar de gure wind vrijelijk doorheen joeg- met houtje-touwtjeknopen. De kinderen van de buurt - hun gegiechel hoor ik nog- konden het heen en weer krijgen. Ze wilden maar niet zwijgen. Scholden er op…

in hun aanwezigheid draag ik een manteltje van onbehagen woorden die afwezigen kwaadmoedig bespotten andermans muizenmankementen worden opgeblazen tot olifantsproporties mijn manteltje knelt onbehaaglijk, onverdraaglijk na mijn vertrek ben ik, afwezig, weerloos, aan de beurt…