Zij lijkt sprekend op de vrouw, die bij Christian Schad op 'Zelfportret met model' staat. Terwijl ik mijn ezel verplaats, ligt zij te mokken op de canapé. Uit de fruitschaal neemt ze een banaan en ze kauwt die als een bever op, als een elektrische heggeschaar. Dan gaat ze even staan en maakt ze een opwindend gebaar. Ik zeg: 'Stop! Ga…

ik heb het bos achter me gelaten nog groenen drogende bomen of ik terug wil komen leg net de laatste hand aan de bosrand in zijn overgang naar hei met herten spiedend op een rij oplichtend wit met paarse streken geven lucht zijn horizon in weidsheid en vrij perspectief ik zoek het zand de kaalheid van de droogte waar de scheve…

Het is een kunst het oog te verrassen De mens te doen verwonderen Deze keer: eenvoudigweg een tafelblad Daarop een bloem noem het kunst Het zonlicht doet haar bloeien Valt daarop 'n silhouet mijn schaduw Kunst.... blijft me boeien telkens weer.…

De slaap heb ik al verschoven, Alles gedaan in een poging Om de kolos die depressie heet Te bestrijden, haar uit te hollen Waar ik maar kan - Toch is de beste medicatie De noodzakelijkheid om een maal daags Regels op te schrijven die Vanuit het binnenste ik Naar boven wellen - Het blijft hard werken, Het zweet loopt in dichtregels…

Jouw ziel een kostbaarheid, kern van een onvermoede geest, vol van grenzeloze nieuwsgierigheid bij het zien van mens of beest. In de bossen die je hebt verkend waren vele wonderen die jij wel zag. Jouw oren hebben elke vogel herkend intens leefde je elk moment van de dag. Jouw kunst omarmde kwetsbaar leven, je frêle handen verkenden…

Samen met boek een schijnbaar geopend raam en kamer met zicht ben jij misschien wel in een echte pageturner gestart Op de rand van het bed in een kamer vol leven lijk jij, hoewel ontspannen, echt alles te geven lijk jij in negligé, zittend, boven alles puur verheven. Net begonnen, lees jij je in zo relaxed en kalm als jij zit, is waarschijn…

Je was even in het waarom nadenkend op schilderspapier waren schimmen mensenzielen kwamen streken in vorm alsof de horizon weer hoopvol was met zijn bomenrijen aan de einder bij iedere golf een riviertje verf en onder de zon een beekje.…

Zonlicht speelde in het dorp op de kasseien. De toren hield het zware weer op afstand dat zich vanaf de Rijn tegen de oever vlijde. Jan Janszoon schoof de dekens aan de kant. Op de ezel stond een spieraam klaar om met linnen te bespannen. De hoeken perfect haaks, was het werk van timmermannen. De schilder wilde eindelijk eens breeduit,…

(bij 'Liggend naakt' van Isaac Israëls) Na een wilde vrijpartij ligt Sjaantje van Ingen uit te rusten op haar bed, terwijl haar minnaar Isaac zijn schildersezel heeft gepakt en haar beeldschone lichaam probeert te vangen in verf. Met haar rechterarm ondersteunt zij haar hoofd, waarmee ze is weggedoken in een pittige roman en haar linkerborst…

Het een na het ander verbleekt, De man, de vrouw, het kind, Hun dromen, wensen, Daden en verlangens Verbleken, net als De maan en de zon - Het enige dat blijft Is een restje hoop In het licht van De ondergaande zon - Zo leven man, vrouw en kind Alsof elke dag het leven Overnieuw begon…

peilloze droefheid gevangen in haar ogen de diep intense blik in een gestold moment het bebloede gescheurde gewaad de eenzaamheid die opkruipt uit haar hart haar loodgrijze gemoed wendt zich af van de wrede wereld de lucht kleurt rood Meester, je zeggingskracht opent haar verleden je redt haar van verlies en vergetelheid het…

je ziel ademde toen je het licht vond uitbundig ploffend geel viel door de wolken op de korenvelden tegen de heuvels je ving het bevend licht dat teder reikte naar het zachte groen van de bloeiende aardappelplant je schreef: ik ben geheel in een stemming van haast al te grote kalmte…

ik zie je lichtblond vlassig haar de bleekgele kleur van het paard de geel gevlekte velden de zonnebloem in je hand het suurlemoengeel van de sterren het amarillo van de wilde bloemen ik voel het okergeel waarmee je ons lijven schildert in doffe goudgele tinten ik proef de honingsmaak van het gele saffraan de gele kleur van zwavel…

Probeer me een beeld Van jou te vormen, Nu ik je al zo lang Niet meer gezien heb, Ga in mijn hoofd Terug naar vroeger, Naar herinneringen, Bewegingen, het ritme Van onze muziek, En wil je van daaruit Opnieuw construeren, Neem dan mijn toevlucht Tot de verf die mij nog Nooit heeft teleurgesteld: Laag over laag breng ik…

In gewassen inkt Probeer ik nog Iets van mijn leven Te maken, de levenslijnen die Stijf staan van Het eindeloos proberen Wat te verlichten Door met een extra Penseelstreek de pijn Die ik doorgaans voel Wat te verdunnen - Een verwaterd beeld Waar mee te leven valt - Zo is het, in de zoektocht Die inhoud wil geven aan Het…

ik heb je geschilderd maar ben nog niet klaar je ogen zijn dof vreemd plukkig je haar in grote lijnen wil jij wel herkenbaar verschijnen maar in detail blijk je steeds te verdwijnen het is een en al weerbarst om jezelf te laten zien juist in de kleinste dingen vervaagt steeds je ziel maar als de zon jouw ogen beschijnt leven zij…

Is dit dromen? Is dit dronken zijn? Dwalen door de stille stad, de nacht, Waar mijn moeder is geweest, waar mijn Vader kwam. De huizen hoog, hij wacht, Wacht en wenkt mij uit de wijk, de pijp. Hij gaat mij voor op het grote plein, De kleine tuin van vroeger toen rijp De druiven aan de stokken, de wijn. Hij opent kort de deur, de kleine Zijingang…

Met één beginnen en doorgaan tot het vervelend wordt een serie van vijfentwintig de laatste met wit dicht geverfd Van links naar rechts dwalen het abstracte laten blijven in een vierkante hoge ruimte lijnen verbinden de vormen Een rugwervel van een schaap waarmee men vroeger bikkelde kust wordt op zijn kant gezet het beeld 90 graden gedraaid…

met grote streken veeg ik de zon uit over de tot dan toe donkere vallei waar bloemen zich niet wilden tonen nu bollen rokken zich op dansen gevleugelden onder een strak blauwe hemel waar geen eind aan lijkt te komen…

achttien lentes jong; staat met het hoofd iets opgeheven strak lijf, de fraaie borsten fier naar voren gedragen schilder doet haar linkerarm nog iets verlagen de blanke huid glanst; is met olie ingewreven het korenblonde haar hangt welgevallig over haar schouders haar slanke figuurtje geurt naar witte seringen en rozen vanwege haar onbevangenheid…