passeer als een kind de brug schiet voorbij vanuit het raam kijkt hij op een snelweg een cirkel het oogst vanuit grafen dubbel eind in linnen vocht stijgt omlaag potgrond op een doelloos schip brug na brug het fundament schudt je wakker zo zie je maar je ziet maar…

Zit ik weer in de schoolbanken Hetzelfde als gister en de dag ervoor en die dag daarvoor Daar moet ik deze maatschappij dan voor bedanken Bedankt voor alle nutteloze uren Die ik beter aan mijn taalkunsten zou kunnen besteden Nu zit ik een beetje voor me uit te turen Al die kale witte saaie muren In het begin der tijden gevuld met posters…

De meester zei tegen de klas, dat “ik” altijd onderwerp was. 'Maar u bent niet goed snik: op het bord schreef u “ik”, dus is “ik” lijdend voorwerp,' zei Bas.…

Juffrouw, u heeft mij met veel geduld geleerd dat sinds de oerknal in ons universum sterrenstelsels zich met snelheden evenredig aan hun afstand in alle richtingen naar een ongewis einder spoeden dat die stelsels door onderlinge zwaartekracht samengehouden roterende systemen van miljarden sterren zijn die in dit uitdijend heelal…

Wanneer je door de gangen wandelt, komt een ogenschijnlijk groot verlangen in het gros naar boven, die ons doet begrij -pen dat de lering nooit verdwijnen zal Bepalend is de drang waarbij grotesk gedacht voor iedereen de toekomst is waar stilstand schokkend overkomen zal maar vooruitgang een lange weg zal zijn…

De lerares zag in de klas, wat op het bord geschreven was: d'r naam stond in een hoekje. Ze vroeg daarom meteen, wie dat zo foutloos opgeschreven had. Het antwoord kwam van Loekje. Die zei toen: 'Juf, ik heb u tuk. Ik schreef het, want een ongeluk zit in een heel klein hoekje.' De juffrouw vond het treiterij en schreef toen Loekjes naam…

Ze helpen met de afwas pratend over pop en pap maar het is niet wat ze er vroeger mee bedoelden het heeft te maken met persoonlijkheid en plannen, ontwikkeld als ze zijn ik luister, zachter in mijn actie met de pannen hoe lang geleden waren ze nog klein……

zonder aarzeling, spanning, tegenzin naar voren komend leraar tegemoet stond ze klaar te spreken voor een groep met jeugdgebroed kletsend aan een stuk door vermaakte ze haar klasgenoten zichzelf en docent van de spanning toch een traan gelaten opgenomen in d'r shirt niet beseffend het talent waarmee een hater werd besmeurd…

Zij vond: ik moest een cum laude. Vond ik ook. Ik zei maar wat. Altijd braaf en zonder fraude. Door die leraar onderschat. In haar invalidenwagen stelde zij de man haar vragen. En toen werd de zes een zeven. Dank u! heb ik hem geschreven, naar zijn zomerhuis in Zweden. Met lof ging ik naar de tweede. Eigenlijk vraagt dit op het eerste gezicht…

Druk in de weer, hard in de leer, enfant terrible, houd op met wiebelen! Pet van je kop! En zit rechtop! Euh, sorry, wil je heel misschien je zitpositie eens herzien? Begrijp je? En dan nu … - Mijn pet? - Ja, dank je, Fred, da’s echt heel vet!…

De kunst boten te bouwen houdt stand Op Sail voeren ze op hun eigen lelievlet Buig en las platen dolpotten en ‘t spant Ja de kunst boten te bouwen houdt stand Met de middennaad pas laatst ingebrand Voor de V-vorm in de vlet uit het pakket Houdt de kunst boten te bouwen stand Met Vmbo’ers bij Sail op hun lelievlet…

De tranen die worden geplengd op de eerste schooldag, zijn het begin van de loopneuzen! De overvloed van indrukken die de kleintjes opdoen, lijken teveel voor zo’n klein hoofdje en toch: zijn de eerste tranen er de oorzaak van, dat een uitlaatklep zich voeden kan, met alle leerstof die een kind zich indrinken kan!…

rilling door de klas als het krijt bijna op was krasten nagels scherp * Deze ervaring opgedaan tijdens les van meester Hendrikse in de 6e klas van de Robert Kennedy School te De Kwakel in 1972. Meester Hendrikse deed net zolang met zijn krijt totdat zijn nagels het schoolbord begonnen te krassen, Een vreselijk geluid, iedereen kippenvel…

Hopen op geen beurt Koud zweet onder je oksel Leraar roept je naam…

Onze meester Joop, Heeft zelf niet veel hoop. Hij slaat met een liniaal, En is ook nog bijna kaal. Wat hij heel graag doet. Misschien iets met zijn voet, Het eindigt op bal. En dan hoor je KNAL. De bal is raak. Maar dat is zijn zaak.…

Dit wil ik graag op mijn crematie zei ze en swingde blozend mee met Elvis Presley op CD 'k weet niet waarom, het geeft me een sensatie Ze keek me aan: heb jij soms een idee? En in een flits is ze me toen verschenen het meisje dat ze ooit eens was haar hoofd over haar schrift gebogen maar denkend aan de mooie ogen van de jongen achter in…

Versie 1 Een leraar, ene Zwanenburg, ging langs bij de hersenchirurg. Links leek het prima in zijn brein. De rechterhelft bleek leeg te zijn. Versie 2 Een leraar, ene Zwanenburg, ging langs bij de hersenchirurg. Rechts leek het prima in zijn brein. De linkerhelft bleek leegt te zijn.…

Ik weet nog dat ik naar het poepekak schooltje ging wat was ik nog maar twee of drie jaar bij nonnen in zwarte jurken in een akelig grauw gebouw zaten we angstig bijeen gepropt in mijn blauwe korte broekje waar ik in piste op dat stoeltje waar het vanaf liep op de splinterige waaiboomhouten vieze vloer het licht kwam…

Ik zit in mijn etui. De rits is open. De klas is stil. Mijn toets is klaar. Mijn vingers ritselen. Mijn buurvrouw zwoegt. Black-out? Ze zucht. Luchtig knip ik. Ik verdubbel papiertjes. Ik schrijf woorden en namen. Ik gum ze weer uit. Hij zit drie meter achter me. Kijkt hij? Schaar, gum, potlood, plakband. Zijn ogen zijn licht blauw. Ik…

Het wriemelt, vlindert, fladdert. Het kliedert en het kladdert. Het spettert, tettert, schettert. Het kwettert ongeletterd. Het kolkt, het draait onrustig. Het kwispelt levenslustig. Krioelt, is in zijn sas. Het is mijn tweede klas.…