Wie kent niet zo'n triest station waar je altijd staat te wachten in de kou, de regen, de mist. Duffe mensen op het perron. Boze blikken op de klok. De trein is een kwartier vertraagd. Mensen, misbruik zijn woord niet, -God- vloeken van ongeduld, gejaagd. Een lege bank, een vieze ruit. Ik heb een zitplaats, tweede klas. Mensen kijken…

Ik was op het strand, ik zag haar lopen, haar prachtige gang, niet te geloven. Ze liep langs de zee, de hemel brak open. Ik vroeg: "Ga je mee"? Ze had me betoverd. Ze pakte m'n hand. Ze straalde haar lach. Goudgeel het zand, oh mooie dag. Wat een geluk vervulde mij. De dag kon niet stuk. Wat was ik blij. We liepen langs de zee.…

De hemel zoende eens de aarde toen ik in je ogen keek. Buiten ons leek niets meer van waarde, alles om ons heen verbleekt. Samen dansten wij de tango, dag en nacht in ons bestaan. Volgens wetten, eindeloos, zijn wij verder voortgegaan. De maan en sterren zongen zacht, stralend in een hemels licht, verpletterend je liefste lach, duizendschoon…

De dijk, de duinen en de zee, rustig deinend water, kabbelend in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de horizon een schip, silhouet in avondlicht van ondergaande zon. De dijk, de duinen en de zee. De dijk, de duinen en de zee, aan de lucht een vogel, schaduw, vliedend avondlicht…

Hoe diep de afgrond Is waar langs ik Gelopen, soms geslopen Ben, kan ik van hieruit Niet zien, geen meting Mogelijk om deze diepte Te peilen en van de juiste Mijlen te voorzien, Afgrond met op de diepste Bodem een sediment van Onverwerkte emoties die Mij met alle geweld Naar beneden trekken, en zonder Mededogen naar zich toe…

Mens die puur Theater bracht, zoals Het hoort, die als Geen ander het applaus Kon laten klinken - Na jouw bewerking Van Goodbye Saigon Dat compleet met Helicopterlawaai Snoeihard bij ons Binnenkwam - en toch Een kwetsbaar mens Met ongekende podiumvrees, Die ondanks je bulderende lach Van pure angst zat te bibberen Voor je…

Mijn diepste verlangen Gaat uit naar oud licht, Daar waar de dag Slapen gaat, en de Nacht op wil staan Laag, laat licht Zal het zijn Waar ik verder Wil leven, en me Warmen kan aan Het oude, rode licht Dat ik zo intens beleef Dat ik gewichtloos zweef En mijn eigen donker zwicht…

Hij ligt in bed en denkt aan vele dingen dat is het als je oud geworden en vroeg wakker bent je hebt zoveel herinneringen zij neemt het stof af vanwaar dat alles komt zij denkt er niet veel bij dat zijn zo van die dingen…

prachtige mensen jullie leven in de zelfde wereld als ik toch zag ik jullie nooit tot vandaag en waarom is dan de vraag prachtige mensen eigenlijk doen we zoveel samen en is het dan okay dat ik nu moet beamen dat ik niemand ken omdat jij niet weet wie ik echt ben als ik geen angst had zou je dan lachen en zou jij dan ook kunnen wachten…

Kip, kip, ik hou van jou kip, kip, waar blijf je nou leg een eitje in het zand dan pak ik het in mijn hand Kip, kip, leg gauw een ei kip, kip, kom maak me blij leg een eitje in het gras ik wou dat het zo ver al was Kip, kip, ik hou van jou kip, kip, waar blijf je nou leg een eitje, leg het gauw zijn je kuikens geel of blauw?…

Voor alle dichters Kom, dans met mij de tanka beklim de haiku speel een triolet vorm in de maat van een kwatrijn sierlijk een pirouette wie begeleidt ons op een harp, piano, fluit of klarinet beleef ook eens een elfje, rondeel, zing een sonnet en als je niet meer dansen kunt verzin een nieuw couplet want als je schrijft in vreugde…

Op de melodie van Coldplay Us against the world Oh ochtend kom binnen met wolkenlaag Los deze mist op maar doe het traag Breng terug het zonlicht laat de stralen vaag In mijn hart spiegelt verdriet Het pad dat ik afloop slingert heen en weer De duivel praat in mij en zet een engel neer Geraakt word ik door bliksem terwijl ik deserteer Uit…

Jij slaapt in dozen en op pleinen Jij kent de duiven bij hun naam Jij laaft je dorst aan de fonteinen Jij steelt de groenten uit een kraam Jij plukt de bloemen uit de tuinen Jij drinkt de zorgen uit je lijf Jij gaat je leugens rondbazuinen Noemt elke vrouw een takkewijf Leven, het wordt je allemaal te veel Leven, leven, het leven grijpt…

Ik wil jou terug, ik wil jouw liefde terug Ik weet dat je het moeilijk vindt om met me te praten Maar dit keer is het anders, schatje zie je het dan niet Je moet me zeggen dat je terug komt bij mij Je moet me zeggen dat je terug komt bij mij Je hebt al eens eerder gezegd dat het uit was tussen ons Je bent al eens eerder bij me weggegaan…

Kun je me halverwege ontmoeten? ik ontmoet je dan precies op de grens dat is dan waar ik wacht, op jou ik zal naar je uitzien, dag en nacht Het brengt mijn hart tot het uiterste dit is waar ik zal zijn ik kan niet verder gaan dan dit ik wil dat je zo graag, het is mijn enige wens Trouwens: De Zwart Oog Erwten…

Zachtjes tik ik tegen je aan En voel jouw liefde door me stromen Alsof ik hier heel ver weg Met jouw zit weg te dromen Op een mooi wit strand Met van die grote palmbomen. Laat me zien hoe jij de liefde geeft Laat me voelen hoe Mijn emotie bij je binnen zweeft Laat me voelen dat de liefde is Laat me voelen dat de liefde is Gekomen.…

Geef mij de blues ik ben zo down zing ze dan aan die oude rivier laat ze klinken door “Old City-town” over de velden en ook hier zing droef, kom zing de blues. Laat horen overal die song van arbeid en van dwang ieder die zijn verdriet uit zong over dagen zwaar en lang zing droef, kom zing de blues. Als in de canyon d’ avond valt licht…

Ik kijk naar het plafond mijn gedachten gaan de kamer door, jouw plek in bed is leeg en koud Hoe lang hou ik dit nog vol het maakt me langzaam dol alles om mij heen is leeg De koffie smaakt niet meer het fruit wacht tot jouw hand het weer beroeren gaat en het wegneemt van de schaal met herinneringen aan de geur van jouw seringen…

Gij bodemloze stad waar zotten ooit putten sloegen tussen rottende palen waar nochtans steeds de bink stak met zorg nooit 't lijntje brak wie was 't die vergat dat uwe appelen in zilveren schalen slechts de bange vraag stutten zult gij de Kaap nog halen…

nee zeg nee ja het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt hier op amsterdam de mensen praat me niet van hun stiltes hun kijkers voor vensters hun zwijgen ze denken ze zwijgen de mensen hier in amsterdam het sneeuwt het sneeuwt het sneeuwt hier op amsterdam de straten worden nat van de witte vlokken brel zong van de neige die bleef wit…