Wie is die luizebol daar bij Van Dale is het die krullebol van Ton den Boon verbale parasiet, die schaamteloos Woorden mengt en daarna gaat vermalen zijn lexicon vol modieus en anglofiel vertoon daar ga ik echt, ik zweer het u, geen stuiver voor betalen Een grove greep van grijpgraag en de gier -een luchtzaksnorkelaar op goudpapier- '…

Lang geleden las ik ergens niet in de margriet of story viva linda tina nee gelukkig niet En of u mij geloven wilt dat interesseert me even niet maar wat ik las dat was een visionaire theorie De zinnen die wij construeren gaandeweg ook formuleren zijn in de kern, in nucleo voorzien van fundamenten Van naamwoorden zelfstandig aap…

Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was, nou, dan zou ik het echt wel weten, dan liepen mijn dichtregels in de pas en zeker op rijm om niet te vergeten. Oh, ik zou willen dat ik 'n dichter was en dat een ieder dat overal zou weten. Dat als de dood mij behindert in mijn pas, mijn naam nog niet zal worden vergeten. Oh, ik zou willen dat…

Elk vogeltje zingt zoals de natuur het heeft gebekt, dus heb ik ook mijn repertoire een keer gechecked. Of de grote woordenstroom uit mijn eigen mond, in ieder opzicht de normen van fatsoen wel doorstond. Het resultaat van dit zelfonderzoek heeft mij verrast, want menig geuite term was zeker heel ongepast. Hoewel ik sommige grofheid toen heel…

het zal niet meer zo lang duren hooguit nog een paar uren voordat wij van het jaar tweeduizend negentien afscheid nemen met sterren vuren kleur en dennengeur ik dank U o mijn God voor wie zacht onze handen de handen van Uw kinderen strelen met ons delen blijdschap en verdriet in ‘t hart dat op U ziet Uw wonderolie giet…

~ 2019 revisited ~ Ook dít jaar stelde uitgever Van Dale In casu taalgeleerde Ton den Boon De vraag welk modewoord in het patroon Van kanshebbers de shortlist wel zou halen Van uiterst inventieve combinaties Tot één geheel gesmeed en heel frekwent Door menigeen gebruikt, tot zeer recent Maar zonder misverstand of aberraties Zo…

de dichter dicht voor even het hiaat in zijn gedachten hij haat de ledigheid dus wil hij dit verzachten de tijd vullen met woorden dat ligt in zijn vermogen een vleugje poezie heeft hem altijd bewogen…

Klim op toppen van de decemberwind om steeds de mooiste zee te zien in elke golf hoor ik een oud gedicht elk woord spoelt aan en wil een plek om rustig te worden begraven, Als het tij zich keert om door iedereen weer op te graven, zinnen zoeken houvast hun wortels diep in het omwoelde zand, omdat de storm van verandering nooit liggen…

Onderschat de diepte van de woordenschat op de lange duur als ik hierin ten onderga, een kansloze strijd tegen taal en tijd, denk je dat je alles hebt gehad vertil me aan de last van de loden- en de bodemloze letterkast, waarin het doel en weg wordt ondermijnd, denk ik zin van onzin te kunnen scheiden, zonder schijn van zelfingenomenheid…

Een dichter kent voor zichzelf geen geheimen in het spreken is hij niet verwend, het doel dat alles wat hij ziet een woordspeling betekent, het gevoel ligt in het schaken met de regels als tijdsbedrijf Hij verliest zich in bloemrijke taal als symbolen die zijn ziele-stilte weids wil verbreiden in een woord, waarin begin en einde…

Tussen breedsprakigheid en nietszeggendheid spreekt de nuance. Tussen kortzichtigheid en misverstandigheid lacht de humor ons toe. Tussen ernst en lichtvoetigheid toont ijdelheid een spiegel waarin clowns ons laten kijken. In de ruimte die ze zelf scheppen dichten dichters hun gedichten. In de ruimte die ze zelf zoeken vertellen narren…

ik vlieg af en aan om jou schrokop te voeden ik baarde je niet je bent er gewoon barstend van verlangen jouw nest is mijn nest zo is het altijd al geweest de kleine karekiet die in het riet het koekoekskuiken voedt…

Plotsklaps gebeurt het, in een handomdraai zijn teksten geboren, je verwacht ze niet, ze komen daar waar je ze eerder hebt verloren, waar de wereld gerijpt of niet uit voortvloeit, Zoals ik het drink, zoals ik adem, later proef ik de bijmaak van ik geschreven had moeten hebben. Uit de vlaag van onder- bewustzijn, ontvalt mij…

Zijn gedichten zijn de zachte steen. Ik zocht ze om mijn geest te slijpen. Halfdronken zoek ik nu naar een beeld, zoals hij die, nuchter welteverstaan, zijn werk serieus neemt. Het daagt me steeds frequenter dat ik van de nood een hobby kan maken. Een werkelijke reden om te leven heb. Ik krijg het niet gezegd, dat de juiste woorden - me…

ik schaats ik schaats enkel met woorden eerst was het slechts krabbelen heel langzaam voorzichtig glijden eerst niet meer dan vrijblijvend babbelen en ongemerkt blijken de woorden mij te leiden ik glij naar onbekende oorden waar ik nooit eerder ben geweest moeiteloos ervaar ik het glijden en dat het geschrevene als maar beter spoorde…

Tijdloos kunnen schrijven over geloof en waarheden, dichters dopen de pennen in hun ideologie wat als zand tussen de vingers door naar buiten lekt, woord en beeld waarmee papier is bevlekt, in de kantlijn van verstilde euforie en beheerst verdriet, omfloerst door, in zichzelf te blijven geloven, om bij het ochtendgloren weer te doven…

Verscholen in de kern van het ieder vers daar waar het slaan met de stenen die tegen elkaar de beste vonken laat voortbestaan een poëtisch verhaal van dichterlijk vuur uit eerzucht van pennen zijn ontstaan, ontsnapt aan de stroom van krachten in hun baan van blijdschap te bewenen in het literaire landschap maar herschept zichzelf…

Als gedicht niet zich deelt in akkoorden als het niet tot een woordspel vervalt, als de spier van de harttaal samenbalt, als de dichter niet de toon verspreidt als hij vrijt met zijn vrouw, als ware ze zijn vriendin, ontbijt met z’n kinderen zo de voortgang van de dag vermijdt. als de dichter zijn waarheid niet herkent als triviale…

'Cut' vind ik het dat ik ziek ben geworden maar daarentegen ben 'k blij dat ik nog leef Dat ik alles in mij oprecht kan geven Dat 'k inmiddels gelukkig word begrepen Meest kwalijke herinnering: geheugen best zeef Met niet geheel safe valt beslist te leven al liggen dan onwaarheden op de loer Voor werkgever ooit een Leugen om bestwil Voor eigen…

Deksels vallen van de wolken een slagzin aan de horizon een paraplu van dromen houdt verwaaide bladeren van de taal niet tegen, een woord een uitvlucht, verdwenen over de paginarand, vanuit het eerste teken, refrein op de rug van elk beschreven blad of wat de versnipper bak niet vrat de vlucht die iedere schrijver kent in zovele kunstgrepen…