dat plotse besef hier en nu een helder moment is dit alles beleefd, meegemaakt ? en dat kind dan in mijn hoofd.....…

Alles wat ze schrijven heb ik al gelezen alles wat men zegt heb ik al gehoord, ’t is ongekend ik vierde mijn victories, mijn never-to-be-forgotten story's ik ben dus wat je noemt, wel het e.e.a. gewend Peterdw. Liever geen bloemen en ook geen langzame polka maar schenk rode wijn, en vele liters bier.…

De ziel was het zat spiegels in de geest het staat vast licht gaat aan aan het einde van de gang.…

Een nieuwe dag weer klopt je hart altijd een wonder ook als je het niet zo beseft Weer adem je in en weer uit het leven stroomt jij bent een deel van dit geheel Een schijn van zekerheid waart om je heen onaantastbaar iets van geluk komt nooit alleen…

Leegte schept verwachtingen van volkomen te leven zijn. Geen ruimte werkelijk vrij van onbreekbare levenslust. De droom is een verzuchten van steeds weer nieuwe doelen. Geen tijd verschilt momenten die weerloos verder gaan. De feiten blijven onbekend voor de hand liggen beelden. We zijn slechts even mensen en gaan dan op in eeuwigheid…

Op dit moment aarzelt de dag of zij zal buigen voor de nacht Die heimelijk vermomd als schemer haar weerloosheid heeft afgewacht Gewichtloos is de lege stilte Nog onbestemd dit dood moment Ik kan het vangen in mijn hand de vijand weren Door medelijden overmand zal ik haar vragen of ik haar laatste licht mag dragen…

als vroeger sterke paardenhoeven de tekens sloegen in de grond bij het bewerken van het land liepen ze naar zijn hand als later ronkende tractoren diepe sporen trokken van op het veld tot in de schuur zat hij ook aan het stuur ik onthoud zijn blik uit het verleden hij keek altijd tevreden…

Mijn hemelbed ontvouwde ik getouwd tussen twee bomen waarvan ene droeg mijn dromen en de andere mijn vlucht Soms wist ik niet in diepe slaap hoe hoog ik was gekomen en of ik met de vogels vloog of stil hing in de lucht De bomen klommen hoger en ik klauterde bewogen met ze mee zo naar de hemel die ik zo lang had verzucht Ik plukte hemelrozen…

1 in dromen van dingen die ik ooit... wist ik de toekomst destijds nog ver later dacht ik later... 2 thans denkend aan de dingen uit mijn jeugd heb ik het verleden achter me gelaten vroeger weet ik vroeger...…

met dank aan Léo Ferré een belegen porseleinen wasbak aan de straat gezet voorzien van nikkelen kranen waardoor geen water meer zal stromen... de tragiek van afgeschreven gebruiksvoorwerpen die dienst hebben bewezen zo ook wij na bewezen diensten na verloop van tijd worden weggestopt in 'Huize Enderust' en waar je al naar gelang…

wie weet nog hoe onze ouders dit landschap zagen... wij merken het nauwelijks nog op passen snelheid aan andere weggebruikers aan en proberen zolang het gaat een beetje bij te blijven geen tijd rest ons om in het geheugen te zoeken naar dat wat ooit is geweest 'geschiedenis verwijderen' staat er ergens op extra achter internet…

blote voeten, lange haren mondharmonica en akoestische gitaren liederen van protest peace en vrije liefde die dorstig werd gelest meisjes dansten in de zon niemand die zich stoorde aan een nozem of een non slapen in een geleende jas love was all en het leven paste in je canvas tas…

Tijd heelt alle wonden bij bakkeleien bij ruzie bij overlijden bij devotie. Tijd heelt alle wonden. Bij onoverkomelijke gebeurtenissen bij onvoorstelbare voorvallen Tijd heelt alle wonden bij oorlog bij verdriet bij van alles, tja wat bij eigenlijk niet Tijd heelt alle wonden Maar laat altijd een litteken achter.…

een zijpad weg van de groep waar loopt het heen jij volgt de tijd staat stil er is alleen de rots een lach we klimmen roekeloos hoog je kust me een regenboog ik laat me glijden langs wanden van herinnering en jeugd…

Dan, vroeger of later volgt voorgoed een oordeelsdag bescherming aangetast, koud, allenig en verlaten begeerd door een heel ander slag ontdaan door opgebouwde schuld verleden dreigt je in te halen, met een eindeloos geduld afgepeld, de mens onthuld…

Ik meet jou aan je schreden af: zij rukken het moment uiteen. Vriendschap woekert nog in ‘t graf, naar het mij ooit scheen. Doch wat blijkt nu jaren krimpen? Je vriendschap duurt geen leven lang. Nimmer dacht ik jou te schimpen, maar ondraaglijk werd je dwang. Jij dronk jenever en mijn bier wanneer de kroegbaas niet wou sluiten. En wat…

Schimmig de tonen door het zacht ruisen van de populieren vermomd als dichterlijke klanken, draag ze mee in het holst van de nacht. Een zwaluw scheert er overheen en brengt als vroege belofte de vreugde terug van het begin toen ik bijna niks overdacht.. naar het prille uur van dichterlijke vrijheid, doch de taalklanken beklijven en bezorgen…

Zo oud dat men haast niets meer bezit dan wat ademteugen en sleetse gedachtenpatronen derhalve makkelijker los te laten Zonder vleugels zweven doelloos onderweg herinnering terugbrengen tot het kloppen van een hart Een meteoor, die zich spoedt door een donkere nacht zelfs dan muziek van Bach in licht van sterren verdwijnt…

zachtroze of gelig, brozen puimsteen is alles wat nog rest van Rome's antieke stad, maar voor wie goed luistert, het oor dicht tegen de verweerde muren aangedrukt, ja, die hoort het krachtig fluisterend, sterke, soepele Latijn, gebeeldhouwde zinnen van Cicero en diens trotse medesenatoren, weerkaatst door de muren en stijle zuilen van de…

Tegendraadse naald vermaant het kompas de windroos op te prikken om de bittere gal eenduidig te slikken compositie van vals geluid en tot matiging dwingt op zichzelf een radicaal besluit. De Mexicaanse hond z'n potporie bezingt, verwondt niet alleen de oren,pijn onderstreept de schijn, lijkt een gedrogeerde waarheid om in bedrog van…