Buiten smelt de sneeuw al die bijeen kruipt als water op een glazen plaat, maar het hagelwit van het laken dat jij om je lichaam slaat is nog onberispelijk intact. Slaapdronken open je je ogen en wat uit je mond ontsnapt, voelt zich bij uitbraak betrapt en staat als een maan alleen: een stille `o' zonder helpers, zonder medevluchters.…

Hoe het komt dat zomers in heldere zonnewarmte de ouder wordende mens zich plots weer jeugdig voelt weet misschien alleen de zon, in zonnig denken zonnewarmte koestert zacht de levenshuid een verkoelende wolk komt als een bruid om de schaduw stilletjes te wenken want rimpels liegen niet, veroorzaakt door een lach geluksgevoel verovert dagelijks…

Helwit tegen blauw. Waarschijnlijk een afrekening. Na al dat gewauwel en getwijfel of uw reis wel was betaald. De staat wil weten wat voor nagellak of schoenmaat en welk kwaad u in hun land achterlaat - Kafka kreeg het weer benauwd: 'U hoort te voldoen aan een westers klimaat!' Typisch dat de controle boog voor een extra geeltje: u…

Meer dan vijftig zomers verder wil ik weer samen met jouw intens witte lichaam komen in Best Western Ennis. Jij op weg met je broer naar Amerika, ik een tussenstop naar Clifden, alleen. Je junkbleke broer trok mijn aandacht, op Ierse folk danste ik met jou. Je zag aan wie ik dacht, wie weet voor de hele nacht, naar wie ik keek, steeds weer…

‘k Zit aan de kade hoor ‘t water kabbelen de witte stenen eronder lijken te wiegelen Een bootje ligt aangemeerd glinsters glinsteren op golfjes Wat mensen lopen langs, de taal die ‘k mooi vind, hoor ik maar die ik niet versta, wel flarden. Rechts op de heuvel liggen witte huizen met langgerekte rode daken, het ford bovenop triomfeert…

We kusten elkaar in de bus en door de ruiten zagen we de maan op de bergen schijnen. Aangekomen in jouw stad liepen we langs kapotte krotte huizen, bekroop mij huiver, zou zo één de jouwe zijn? Maar bij de koelte van het water, achter hek, hoog en voornaam stond dat van jullie. Je moeder klein en in het zwart, in de vestibule, begroette…

Het minste wat je nodig hebt in Skiland is je tandpasta Want in Lawinestein ben je verloren zonder toothpaste smile Alhoewelmex goed scoort bij de rapperglazen van rayban Als pro dent weerverkeer een burnout krijgt in onze maatschappij Is don macleans z'n concurrent in de moderne slavernij…

De geur van het strand en de golvende zee blonde haren in de Vendée Iets tussen Normandië en Bretagne Een kruising van bier en champagne Huitres en moules, vier glazen cointreau Brise, Sylvain, Rosalie, Inspector Cloiseau Bij het jeu de foot is het doel twee stenen We deden ons best maar stootten vooral onze tenen De Alpen zijn hoog, ijskoud…

Dat ze nog wil weten voor straks voor later weer weten hoe het was hoe elke ochtend de bergen verschijnen vanachter sluiers van mist hoe zon duizenden spiegels tovert over het vlakke water onder een cielo van vijftig tinten blauw de geuren van oleander en jasmijn de smaken van gelato dat ze niet wil vergeten hoe avond hier geruisloos…

Zomervakantiefanaat, zonaanbidder Voor uw grand départ vers le sud au soleil Dwars door de Ardennen of de Borinage Stuur ik u alreeds hierbij un grand message Legt een tureluurvrouwtje echt een rood ei En is haar man werkelijk rood als een ridder? Zend mij een paar ansichten en het bewijs Van die turelurosso, nochtans…

Ja, iemand raapte mij op aan de oever van het Comomeer. Hij zag iets in me. Zijn familie had net gebaad, het water te onrustig gevonden. Dat zag hij in mij: de correspondentie met het water, de kleurlagen der recreatie, de slijtage van pret. Ja, iemand moet het eens zeggen. Onder water vang je veel stemmingen op. Dat gaat dan onder je…

Mijn vuurtoren ik mis je zo, vriend van mijn kindertijd, zo vaak stonden wij naast elkaar, stonden naar de zee te kijken, naar de wijde horizon, naar de hoge,grijze hemel. Dicht bij elkaar stonden wij, naar de zeevogels te luisteren, hoe ze afspraken maakten voor hun aanstaande reis ten zuiden. Dicht bij elkaar stonden wij verhalen…

Ooit gehoord van Zomerdorp Het Zwin Gelegen in de buurt van Cadzand Bad? Het was er eind september nogal nat Wij hadden het er reuze naar ons zin Doorheen de buien scheen er ook de zon De slufter met zijn schorren en zijn slik Daarmee ontstond direct een flinke klik Hij was een heuse inspiratiebron Majestueuze wolken hingen…

Ik ga dit jaar niet op reis met vakantie, Nee, ik blijf maar liever gewoon thuis. Ik word echt niet gelukkiger als ik een strand zie, Maar blijf nou lekker hangen voor de buis. En dan kijk ik iedere dag naar de Tour En schrijf ik de uitslag op van iedere etappe. Buiten de bergen ligt de verveling op de loer, Maar dan is er nog altijd Max Verstappen…

Vakantie is toch een waar plezier aan zee, hand in hand op het strand met z’n twee. Als dan de zon zijn laatste stralen straalt je in elkaars ogen in de gloed verdwaalt, en de zon geluidloos in de golven verzinkt hoor je hoe in jullie harten de liefde klinkt. En weet je dat nergens op de wereld zo fijn Er een plek is waar je liever zou zijn…

Zij dorst het niet hardop te zeggen, mijn schattebout, mignon Vooruit zei ik, in godsnaam dan, maar zeg het niet te luid (Barst eigenlijk van de koppijn maar dat laat ik haar niet blijken 't Is ons eerste maandje samen vergat m'n paracetamol...) Ze fluistert in mijn oor waar zij het liefste heen wil gaan Met mij, haar alter ego, als beloofd…

ik zie de wolken boven mij zwevend in de blauwe lucht ik vraag me af wat ze zien vraag mij af waarom soms ze met pijpenstelen huilen ik luister knapperend vuur zittend in zijn warme gloed dat niet meer nodig heeft dan wat takken en bladeren om de harten te verwarmen zachtjes waait er een wind die mijn huid teer fluistert als ik tussen…

hoog in de lucht gaan staart en vleugels als in vogelvlucht in blauw en grijs tussen witte wolken naar een paradijs jouw voetafdruk op een eiland van warm geluk -- och kon ik even steels daar zijn die pracht meebeleven -- zonlicht op je ogen aarde in zicht tijd voorbijgevlogen…

Die zonderlinge donderdagmiddag toen de lucide droom zich onder zomerse luchten ontvouwde op de achterbank van het oude automobiel gaf hij haar de gemeende kus die een nieuwe toekomst beloofde van stad naar zandstrand, met een glimlach voor de zon, die scheen over het zomerse landschap om uiteindelijk in zilte zee te gaan slapen de…

Bij arme onderwijzers en onderwijzeressen, meesters en bovenmeesters, juffen en directeuren, rectoren, rectrices en directrices, de meeste te laag ingeschaald en sowieso onderbetaald, ruist het bevrijdende woord na de (eind-)examenperikelen als een lokroep door hun aan burnouts bijna bezweken gestel...Vakantie! __________________________________…