De dag naar morgen een enige winterdag in Parijs stijlvol in combinatie met romantiek klassiek verveeld, de veel te hoge prijs. Adembenemend, de hele dag druk gezocht.. woelend, in een onverschillige menigte bekommernis in mij vroeg gevoelens, hoeveel ik tegenwoordig van je hield vroeg naar diepe dalen naar meer, aangepast aan het falen…

Chocoladetaart, onweerstaanbaar en onvergetelijk, kiest voor voordelige weekendtrips. Citytrips nemen een einde, ontdekken promoties en kiezen lastminute liever een ander hotel. De uitverkoop der dingen, verblijft karaktervol tot het soldeneinde. Parijs, Londen, Rome, Barcelona, Athene smelten als slagroom op de tong, cake of biscuit verfijnt…

Vanuit het naargeestige Noorden hoor ik tromgeroffel als een gestaald leger geboren op het slachtveld, de terugtocht naar aardbeienvla en suikerkoek. Land van rust, waar de duivel zijn slaapplaats heeft, waar God aan mijn geweten knaakt als een verslaafde rioolrat, er sluipen panters in regenjassen door het Veluws groen, niemand ziet de bloedende…

Spanje in ont Spanje Spanje uit…

een knappe, interessante, grijzende kop, jij, oude mooie Griek, met je komboloí verborgen achter je kafés, choris gála, op dit zonovergoten, hemels terras, dat uitkijkt over hemels groen van pijnbomen, en dat de zee zachtjes hoort fluisteren, vol verlangen, Zeus, beschouw je elke Aphrodite, beschouw je de gehele jonge godinnenschaar, die…

Schapenwolken grazen stil voorbij geen herder ook geen hei toch gaan ze langzaam verder een ballonvaarder graast met ze mee heeft ook geen doel laat zich drijven richting zee de lucht de ruimte ademt goed gevoel de ballon wordt bovendien door de schapenwolken ook voor wolk aangezien het maakt hen hoopvol blij want deze brengt…

dit strakke land met akkers stug en stevig en sloten als een streep tot aan de horizon vermoedt het kabbelende water waar schapen wollig grazen aan de dijk zachtmoedig en onwetend van deze volgepakte veerboot die 't wolkend eiland meer en meer in zicht brengt op de vaart van wind…

Zaterdagmorgen zonnebloemen zover het oog reikt geel de temperatuur stijgt zwarte zaterdag op de wegen naar het zuiden hier niets van te merken de katjes slapen eindelijk, na nachtelijk kattekwaad in de heldere schijn van de maan Zaterdagmorgen de vakantie is begonnen de crisis thuisgelaten…

eenden meeuwen en ganzen alsof ze een luidruchtig gesprek voeren... tevergeefs probeer ik er achter te komen waar ze het over hebben maar mijn zweeds laat vooralsnog veel te wensen over Lejo van Kuijeren…

Zomer in het vakantiedorp likt zijn stoere liefdeswonden, zijn hoge voorhoofd zweet kent zijn weerspiegelingen humor die langzaam slijt golven schuimen aarzelingen vertrouwde levensvrienden die niets meer van hem aannemen, eigenlijk nooit zijn gedichten lezen bij schaamteloze zee die alles overspoelt achter waanzin van zijn dromen…

je hebt je blouse uitgedaan en opgehangen aan de deur, de deurknop kijkt je dreigend aan, je wil weg hier, weg, hier vandaan maar je weet niet waar naartoe, waar zou je heen kunnen gaan? de dagen lengen eindeloos lang en versnikkend heet, je draagt je- zelf naar het balkon met een glas melk in je hand, hier zie je beter hoe anderen…

Zonnestralen badend in de oceaan Een oase aan blauw vergezeld in een collage Van dansende kleuren, tinten, en stralen In de taal van de stilte Jou gevoelens verzaligd In een oogopslag sprekend: “De duisternis is ontdaan. Wat zijn die dagen toch stralend”…

Om de crisis te bestrijden houdt men het best vakantie's in eigen land 'k zie Jan Peter toch al rijden paard en wagen, voeten in 't zand want de crisis moet bestreden vragen we ons toch wel af wordt door 't kabinet ook zon vermeden of is dit dan crisis- straf?…

Zo af en toe zie je God zijn hand achter een wolk vandaan om zijn troetelblokje schieten om het te gebruiken in een hemels Lego-spel en tot hij het weer terug zet, is er niemand die 't tempeltje van Nikè mist.…

zeshonderd boeren sloten het verbond Transhumances en Couserans voor vijftig betaalde herders met patou hij doet ‘t nog die inheemse herdershond Om kudden schapen runderen en paarden die laatsten gaan naturellement vóór voor gezamenlijke rekening in juni inheemse kinderen en vakantiegangers uit de valleien van Couserans te leiden naar en…

thuiskomst het regende die dag janneke had haar hoofd gebogen haar gezicht verborgen achter een gordijn van haren de kamer was donker op tafel nog de krant van een maand terug opengeslagen de spaarlampen kropen naar het volle licht gaven de boekenkast glimmende ruggen haar voetstappen klonken als vanouds we zijn nooit weggeweest…

Alfama warrelt ons als een labyrint omlaag waar de stad langs de Taag stroomt de rivier staat stil op dit uur van de droevigen in de verte het geluid van de wegstervende fado hij, hij troont daar boven verbronst op het terras voor á Brasileira en laat zijn zangen bij voorkeur meestromen onder een deken van duisternis tot over…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen afdroegen we naderen het einde van het verhaal en komen hier nooit meer op terug…

eiland gestolde lava door wolken omhelst brengt een kostbaar goed water…

de sterren achter ‘t branden van de dag zijn als de ogen waarin hitte opstijgt tot zij sluiten. tuinen groeien terug naar velden aan beide kanten van stenen die als straten onder voeten zich begraven vastgelegde zinnen die hun kanten wisselen aan lantarenpalen bengelen gedoofde lichten en wijzers van kerktorenklokken hangen vast in hun tijd…