Vage rafel strepen wit drijven op waterverf blauw boven verre bergen waas en groene sinaasappelbomen. Zuchtjes zoete geur zweven in de lucht, en een zalig Zen gevoel doordringt me. Onthecht ,onttrokken aan het dagelijks bestaan ben ik. Alleen maar zijn alleen maar nu en zie wat vage witte rafelstrepen op eindeloos blauw en zucht…

het weer logenstraft de vele toeristische gedachten dat de zon zich hier altijd dagelijks laat zien ‘een pokken dag vandaag,’ roept een verbolgen tante Mien terwijl 't land toch om wat water zit te smachten tussen de vochtnevel welke optrekt over het Zuid Franse land zien we op de grond kleine stroompjes door regenwater ontstaan blauw gele…

Ik ben zo,n lekker grensgeval en juist daarom geen specialist, zo toegespitst. In mijn geboortestreek groet de grenssteen al van verre. Het land van Herve roerde ooit eens samen haag, arden en uitzicht op de hoge venen; kerk en kapel zijn verhelderd met trotse grandeur. In Montzen wasemen de bossen romantiek, waar Mendelsohn ieder moment…

We moeten ons hoognodig gaan verversen de maat is vol, we willen even weg dus dacht ik: het is goed da'k-ut-FF zeg we zijn vermoeid in lichaam, ziel en hersen We rijden twalef uren naar het Zuiden en bivakkeren daar in de Natuur gespeend van elektriek-apparatuur alles organisch: bergen, water, kruiden Geen internet, geen straling door de…

Lieve allemaal ik stuur jullie even snel dit kaartje want ik heb niet zo heel veel tijd omdat we vandaag op excursie gaan in het Grand Canyon National Park en Donald, onze tourleider, houdt nu eenmaal van op tijd vertrekken mijn hotelkamer in Las Vegas is super de luxe en het eten is echt op zijn Amerikaans, zeg maar een pond vlees per…

ik breek er even tussenuit ga alle gewoontes vergeten vooral het dwingend geweten een ver en zonnig land mijn dromen bij de hand sprookjesachtig etaleren zij hun mogelijkheden de keuze is aan mij maar ik wik en weeg kan niet tot daden komen consequenties vormen onderstromen die mij voeren naar de werkelijkheid ik wil drukte en geen…

zacht kleurt zon met leven uit de bron mijn nog lichte huid gewoon een plaatsje op het strand met zee en golven bij de hand geen overlast van een druk terras maar stilte puur natuur vanzelfsprekend wel een schermpje de wind is nog wat guur de scene inviteert tot spelen van het schelp en waterspel de stroming snel het zand…

ik weet dat je bidt als de tijd vleugels krijgt je gezicht keert in als je voelt dat het begint een spannend verwijlen als de wielen gaan ijlen de rust is terug in samen loslaten voor een veilige vlucht…

met handenvol zomer kom jij terug uit het vakantieleven de zon heeft kleur aan gezicht en lijf gegeven ogen vrolijken ontspanning en rust ik heb je te lang niet gekust mijn omarming voelt de branding van een warme zee in fraaie overslaande golven je lach deint langzaam mee als ik vertel van kou en regen hier jij uitbundiger over…

Hoe roestig zijn de ijzeren ledikanten Hoe lastig is het zoeken naar Pompon De beeldhouwer die terug is naar De Bron Creëerde dieren, kleintjes en giganten We vinden hem dicht bij de kerk begraven Zien op een stenen paal een condor staan Getoeter kondigt luid een bruiloft aan Het zonlicht koestert duiven, maar ook raven De bruidegoms zijn…

Bourgogne In bloed gedrenkte rozen Tegen pokdalige muren Gedenktekens vol namen Belommerde tuinen Reflecterende meren Insecten die Weesgegroetjes Zoemen, vogels die flyers Zingen met n’oubliez pas Akkers zijn er vierkant tegen Willen cirkels doorbreken Geluidloos waken straaljagers Over de vrede, toch? Aan een boomtak hangt…

er was geen plaats meer in mijn overvolle hoofd hoe was het toch om zorgeloos te zijn? na drie weken camping zee, bos, wind en zon is het leven teruggebracht tot een natuurlijk ritme dag Mobiel, Internet en Facebook ik fluit weer met de vogels…

als de dag van gisteren aan de oostkust van Jutland tijdens onze vakantie rond het zomerhuisje krioelde het van de slakken (van die grote waar ze in Frankrijk zo gek op zijn) mijn dochters hadden een spelletje bedacht met stift werden de slakken genummerd en daarna naar de start gebracht alwaar ze weldra vertrokken (nou ja uiteraard…

de jeansblauwe bodywarmer destijds aangeschaft in Windemere (in het Lake district) houdt mij op frisse dagen nog altijd op temperatuur als je iets aangenaams zou moeten cijferen dan gaf ik een dikke acht als dank voor het warm houden van mijn bij vlagen zó kwetsbare lijf…

Het is rond: een week lang hebben we: -wat je noemt- een logeerhond Geen gesputter tegenspraak noch diep fronsen: zij komt bij ons logeren Laat nog op -ongekend- vroeg uit de veren met 'n hond is 't sportief ......verkeren laat je haar uit ze is uitgelaten Blaft vrolijk Springt hoog tegen ons lijf en leden op…

Gouden zonnestralen dalen in stilte neer op wit uitgeslagen rotsen in het westen waar de adelaar en de wielrenner zijn kunsten vertoont het wegdek glinstert in de zonnegloed en een kruis dominant staat te schitteren op de hoogste bergtop alwaar vanaf de paragliders dagelijks stil vertrekken. Kleurige oude bergen in het oosten door eeuwen…

'De wolken kan ik grijpen' zei ze 'Zorg,dat je het blauw niet beschadigt', zei ik 'Het blauw zegt iets van hemel' zei ze 'Ik begrijp 't' zei ik, keek teder naar haar op.…

Een slanke toren wringt zich uit de ochtendmist, met zijn hoedje op van kantelen - en nog eentje - die de oerkracht terughaalt van kastelen, waarin aartshertog en Minnesänger eeuwenlang aardden. De macht is verdwenen, de voornaamheid blijft. Nog steeds kijkt het slot beschermend neer op Balduinstein en verspreidt de sfeer van een onschuldig…

Ik ben al thuis Maar mijn hart huppelt nog Achter fanfare De Eendracht Vaart nog rond met de gids Die het evenbeeld is van de Adam op Van Eyks polyptiek Het hangt nog rond op de Kermis, spreekt met leerlooiers Wolwevers en vrije schippers Het huivert nog bij een terechtstelling Schiet textielarbeiders te hulp, prijst De spinmachine…

losjes gespannen hangt lui tussen twee basten gebruind het lichaam [senryu]…