Het eerste gedicht was als een veulen toen het begon, in de wei galopperend onwennig dartel, zonder dralen opvallend vrolijk in de zon en jij daar in de bergen de ganzenveer in jouw handen schreef me een hand geschreven brief waarin het gedicht werd opgeschreven hoe je de onstuimige rivier volgde naar het kalme dal met groene weide…

Nu de nacht zwijgt in vergeten dromen kom jij tot leven in het zoete duisteren nachtvriend, jij bezoekt het liefdeshart in de bruine kroegen van het leven waar melodieën strijdliederen worden en iedereen gelijk is voor elkaar nachtvriend, jij bezoekt het liefdeshart in de blonde duinen bij de zilte zee waar melodieën strijdliederen worden…

Hij schrijnt mijn onbeholpenheid, kent gij die man die vissen, runderen en hazen spaart die werkzaam is en slordig is bebaard ik ben hem rijk maar raak hem liever kwijt. Hij roert niet in de suikerpot drinkt geen wijn, erkent geen god. Men ziet hem grijnzend schrijden door de gangen zo zelfgenoegzaam superieur, er komt een dag, dan zal ik…

Rug aan rug zitten we tegen moeders grafsteen -- Fijne gesprekken.…

Je ziet er gezond uit op het zomerse kerkhof waar winderige vergankelijkheid stoere bomen het hof maakt je lacht zoals een zure appel lacht huilt in een vergeten fruitschaal het praten is nu tegen de doden in een stadium van berusting je ziet er leuk uit in je zomerse kloffie op die foto bij jouw graf…

De kustlijn tussen Bari en Brindisi Vanouds berucht om smokkelroverij Kent stenen burchten langs de waterzij Vooruitgeschoven posten half in zee Bij stormwind en hoog water aan de loef En bij windstilte vredig in de lij Een vogelaar ziet tussen burcht en wal De balustrade van een duiventil Het is er 's avonds stil en 's ochtends bal…

Een fles geworpen in de oceaan van Facebook, het 'Boek van gezichten', onafzienbaar... Toch maar weer gedaan, een fles geworpen in de oceaan, wie weet spoelt-ie dan ergens aan, even 'geleukt' tussen duizend berichten van Facebook, het boek van gezichten - een fles geworpen in de oceaan.…

Onkruid bestaat niet zegt een lieve tante uit het rivierenland ze noemt ze wilde planten en je knikt ja wiegt jouw stevige stengel in de zilte winderigheid laat onverwacht jouw stekels zien lokt vogels met jouw rijpe zaden onkruid bestaat niet beaam je nu volmondig en de hongerende wind neemt jouw stuifmeel mee.…

Ik ging naar hem en hij naar mij om, om Eerst naar een film die hilarisch, gek Daarna naar de Bazaar in Beverwijk Op laptop had hij ook een filmpje, kijk! Maar in de trein? Nee! We zochten op de markt naar ‘n port’monnee en kochten er één alletwee ‘k Maakte filmpje van Boliviaan die panfluit speelde achter kraam Hoewel al één gekocht…

Nabij het natte ochtenddauw dans je spontaan met koperen vingerhoedjes opportunist van blauw maanlicht en de zon klimt over groene agrarische leugens er is nergens stilte in jouw leegte maar ademtocht verraadt geen muizenissen bij het konijnenhol je naait, breit en haakt maar niets doe je voor plezier of lol opportunist van…

‘t Is één keer per week voor ons wel goede vrijdag We zien elkaar dan en lopen met ons grijze haar gevieren om die dag te vieren Pratend met elkaar over ‘t kleinkind van haar of over dochter, zoon, of kouwe kant, over man of vriend, over de keuken en het restaurant over ‘t dorp en alle gekten, iets wat we nog niet wisten, nu ontdekten…

Wat gebeurt er met het woordgeluid wanneer kanonnen bulderen en stromend bloed de nacht inluidt voor doden en gewonden waar is de stem die vrede liegt terwijl geweervuur steeds meer harten grieft mensen niets meer vragen dan doden-loze dagen is er geen zin geen woord of taal die einde maakt aan dit verhaal van wreken en verdelgen…

Ik schreef hem dat mijn conifeer voor ‘t huis in de weg stond voor de gevel vernieuwers, ze konden dan geen stellage plaatsen Dat is minstens zo erg als een oude vriend niet meer hebben Van hem had ik meer dan een week niets gehoord De boom heeft groeven, de top altijd door mij bijgepunt Toen de buren een schutting wilden, zijtakken eraf…

Nu als aspiratie in de nacht in diep zwijgend verlangen naar jouw stoere schoonheid zoek ik de vitale betekenis van onze prille vriendschap onbeschreven zodat we samen verder kunnen schrijven over liefde het leven en de oorlog een ruwe diamant nog ongeslepen is jouw spiegelbeeld in de rivier Irtysj.…

Er waren twee motten Één van hen dacht, die zotte complotten, ‘k wil niet worden bedot ‘t vloog hem zelfs naar de strot Hoe hun vriendschap toen vlotte? Want zij had van hem een verbod op ‘t andere nieuws Maar hij was niet van de botte En zij wou niet dat ‘t ging rotte Ze badderden, fladderden en zij dacht aan gaten in truien en sokken…

Ik tel mijn vrienden en houd vijf vingers over: ik geef jou een hand!…

Vrienden vallen weg. Mijn habitat wordt schraler. Ik tob maar verder.…

Aftastend praten we, vertrouwelijk, alsof -- we dromen weven.…

Ik vind je niet meer aardig nee En ook gewoon niet langer lief Kwam te dichtbij naar jouw idee Voel mij nu een verscheurde brief We hadden wel een hele tijd Een sterke hartsvriendinnenband Na veertig jaar toegankelijkheid Ben ik door schaamte overmand Ging door de grond nadat je koos Voor afstand en een nieuw contact Gebroken ben ik,…

Ze had hier willen uitleggen hoe het is om in jouw tuin te staan maar het leven knakte jouw stengel vergankelijkheid verwelkte jouw bloem en in de nacht wanneer de geuren tot leven komen in de zilte wind ruikt ze jouw fleurige rijkdom alsof je nog altijd staat te bloeien onafhankelijk van tijd of ratio simpel in jouw mooiste kleuren…