Helder van heel ver op indigokleurige hemel ziet zij een vallende ster de wens dat vriendschap blijft bestaan vanuit stil gewaarzijn voelt zij tastbaar intens het dauwnatte gras haar ogen sluiten bewogen zij weet zich oneindig geliefd zijn glinstersterren voor eeuwig op haar netvlies gegrift.…

het is al lang geleden je zou haast zeggen in een gedachteloos verleden dat ik naar jou schreef ze waren koud, die korte zinnen gekrast met aangelengde inkt ik heb het nabij zijn gemeden kruiste de degens vanbinnen heb zodoende de eigenliefde verlinkt leve de republiek schreeuwde ik tegen het laatste kladblokvelletje van goor uitziend…

voor jac van someren er komt naar het verluidt geen traan uit deze tuit deze pot schenkt gedwee allerlei soorten dampende thee jac heeft vele soorten potten het is heus zeer van de zotte hij heeft er beslist meer dan twee daar huist ie al een tijdje mee doe nu maar luid een wens een pot met ’n oog of ’n mens jac schenkt altijd met…

In een zwart omrande rouw-advertentie treft jouw naam me als 'n mokerslag zoek in de tekst stof tot twijfel die er niet is, je bent dood m'n vrind. Gevoel sterker dan 't verstand maakt dat ik me weer in onze studietijd bevind. Zestiger jaren, van Kennedy tot de maan waarin volksbuurten nog gezellig zijn Europa Cup naar Madrid of Milaan zal…

Vandaag dan eindelijk geland Een week eerder wel al op Schiphol In ontkenning geen draai gevonden En dan ineens in de koude zon Argeloos kletsende met een goede vriend Waren het mijn zinnen die weer waarde kregen Wat is alles toch simpel wanneer je 't zoeken staakt Natuurlijk ben ik dit en hier, niet anders Als ik dat nou maar een week onthouden…

Een ballon zweeft vechtend tegen de storm naar het zuidoosten Ik zie jouw gezicht Ik zie mijn gezicht in het onweer Hoefslagen ... Een slanke hand trekt licht in de verlatenheid…

Lieve L., Ik mis je zo, maar maak je niet ongerust ik sla me er wel doorheen Soms lijk ik zo vol verdriet dat er niets meer bijkan en dan stulpt mijn lijfje weer wat uit geeft ruimte aan nog een liter Ben een flexibel mens, een plastiche Al je gedichten weer gelezen als therapie, maar deze keer werkt het niet. Zou het liefst in een holletje…

Vriendschap is nooit weg; gaat ondergronds voor even, en bloeit dan weer nieuw.…

Als liefde op de uitkijk staat wanneer het vredesschip uitvaart op zoek naar goedheid in de mens bij ieders huis en haard en vrede brengt in elk hart waar het ook verschijnt dan duurt het slechts een korte tijd voor dat geweld verdwijnt.…

Mijn goudvis leidt een kalm kloosterleven in zijn eenzame rechte waterbak. Van hoek links naar hoek rechts duurt maar even ook al zwemt hij op z'n dooie gemak. Elf vingers waren toch zeker genoeg (of had ik het verkeerd gezien misschien) toen ik, verlegen, vijf ervan vroeg (en waren't er vervolgens maar tien)? Hoed u dus voor de onevenheden…

Zullen we spelletjes doen Die we altijd deden Precies zoals toen Jaren geleden Toen zij er nog niet was En wij altijd samen gingen Blote voeten in het gras Tikkertje en bokje springen Hoe kon je mij door haar vergeten Jij vond haar eerst toch ook raar Als je had geweten Zij drijft ons uit elkaar Had je dat dan ook gedaan Nieuwe spellen…

Kijk me aan wanneer de dag naar schemer reikt De avond vallen gaat Blijf bij me Als het donker stiekem en stil langzaam oplost in de dageraad De zon komt op Een nieuwe dag breekt aan Ga maar Ik kan het nu alleen wel aan Met aarzelende stappen, balancerend op een nieuw bestaan Weet ik dat ik nooit alleen zal staan Intens…

Geen brug is mij te ver, geen berg te hoog om jou te zien die ik weer wil ontmoeten; wat heb ik aan een al te lang vertoog als bijna als vanzelf hier gaan mijn voeten de weg langs waar het groen nu eindeloos en lenteteder ogen wil verblijden. Ik ben ineens heel opgelucht, niet boos al weet ik dat ook nu weer volgt het scheiden. Wat is het…

Onder het huis vreet schimmel aan de palen waaraan het fundament is vast gemaakt boren torren in het dakgebint dat kraakt tracht de stormwind het neer te halen. Nog even en het geraamte draagt niet meer het huis zal niets meer zijn dan een berg puin overwoekerd door de wildernis van de tuin heerst weer natuur waartegen geen verweer.…

Geduld mijn goede vriend Laat mij u ter zijde staan Uw geliefde die u verdiend Zal ik beminnen voortaan Zo u mij blind vertrouwde Naïef het konkelen liet begaan Leidde ik haar naar het altaar Troonde haar ver bij u vandaan Maar nu ik haar mag bestijgen Frigide lui fatterig als zij is Had ik beter kunnen zwijgen U kunt haar met alle…

is er anders dan weemoed onzekerheid ijdele hoop en wanhoop vroeg ik mijzelf af verzonken in gedachten toen haastig aangeschoven om een tijd te wachten ongeduldig in een rij ik haar opeens zag midden in de hema ik rende van die kassa langs wenkbrauwen bij de pasta en het kindergoed ze keek licht geschokt daarna blij bij mijn aankomst…

Terwijl ik aarzelde, me verbaasde je drie keer kuste, mompelde je iets over geestdrift Bekeek de schilderingen in je huid de ring door je onderlip je handen waren zo koud dat ik hen zachtjes masseerde een vuist maakte van je hand en draaide op de gewrichtjes in de pols, je wist wie ik was een stem in het duister die je troostte met dat…

Vertrouwen Wat ik jou wil geven Met een heimelijk streven om zomaar van je te roven Zal heel wat beloven Steunend op de schouder Word je langzaam ouder En vertel ik je meer en meer Zonder dat ik me geneer En mijn woord in jouw handen Blijft immer tussen deze wanden Norbert van Eijden…

Wijs genoeg voor desillusie en daarbij nog prettig dom en vol van gematigd verlangen daarom. Tussen wanhoop en dwepen zijn we drinkende vrienden die met iets meer distantie van elkaar weten.…

Laat me! Zoals ik ben. Ik ga je niet aan stukken scheuren, maar laat me zoals ik ben, niet geheel van deze wereld. Slechts een paar tanden zouden je een boosheid laten zien. Maar ik, oud en tandeloos geworden, ben slechts meer en meer van je gaan houden.…