Het woord op jouw armenhuid en de adem van het ongeboren veulen met alle liedjes in de zomerwind gezonken beeldloos in een droom alsof het bed weer een eiland is te midden van diepe wateren lijkt het of ik eindeloos minnaar ben in een ademloze stilte, later op de oevers van de draverij langs de rivieren van het droomland.…

klanken fris, vrouwen tezamen onderweg een meidoorn, opdoemende aarde vroeg tjirpende vogels een kind dat al huppelend hun werkzaam leven verlicht de manden helpt dragen, hun handen koesteren hoop omvatten de schatten in passende toonaarden.…

Een bekentenis Met een betekenis Waar de eer Soms uitstraalt In blijheid en droefenis In meervoud Door zoutwater aangemaakt Daar mijn ogen Deze tranen laten vloeien Waar het gevoel raakt Niet van afkomst Maar mee erkent Een glimlach, een traan Uiting met inhoud Een vorm sentiment… © MaWaStyle…

In jeugdig zwerven langs oeverlanden door lenig fietsen en God beklimmen moerasklanken en grindkoude handen de woestenij als een beest beminnen en nakend prijzend droom verzinnen langs beeltenis in een stalen draven vanaf terug naar toen opnieuw beginnen waar de zon als een goudrode ballon in het spiegelmeer gevoel doet zakken dat maan…

Intimiteit bracht de droom tot droomvermenigvuldiging dalend in het droomland en vele node woorden vond ik, naast mijn domheid ik wilde weer weg in het hotel van verdriet kon ik de maan naar je toetrekken tijdens een windstille nacht die ademde over oceanen vol onbeheerste vrijheid omdat er een werkelijkheid verscheen.…

Ik stierf en er was niet van ver mij vandaan een stronk, een kussen voor mijn houten hoofd, waar ik de bedding vond, waarin ik rusten zou, ik zocht snakkend zonder adem naar een stem, die nu voorgoed zou zwijgen. Ik stierf en er was niet ver van mij het hart, waaraan ik in volle geest, de laatste kus had willen geven, geboorte van de…

Zeven werelddromen lang zwierf jij in dwaze gedachten in een onbegonnen rugzak verstopte jij jouw enig hart tezamen sliepen wij druilerige nachten gekoesterd in droombuien uit met vreemde gedachten liepen wij langs kusten van het eiland, onze voeten bewogen in het rulle zand het strand leek eindeloos, getogen tussen onvolkomen en verpozen…

het zwerk vertoont lichtjes de breekbaarheid sterren stralen sterren falen, schieten soms te kort een ster duikt de kroeg in omdat het hem teveel wordt en daar neem ik er 1 op u, proost…

Spinnenrag vangt beelden uit de verste hoeken, opgerakeld door mijn adem, hoewel ik al vertrokken ben, van dat luxe matras, die dag hoef je mij niet meer te zoeken. Op de beslagen ramen verschijnt nog eenmaal de wasem van mijn stem, één voorjaarbeurt en de kamer maakt zich vrij van stof of spoor in waar mijn schaduw snel verscheen, in…

Krakend verzet treed in wanneer de treden worden genomen naar boven. De ramen staan open toch voelt er geen wind blijft de kou buiten oprecht zijn de tranen. Van het geluk dat delen mogelijk maakt zoals de verf zich kleeft aan het witte doek.…

Krachtig blijf ik, in alles dat ik heb -mezelf Positief, sta ik open voor mijn dromen met vrije geest geef ik nooit op, en geef ik nooit toe.…

Open sta ik voor alles, en meer kijkend vooruit, daar wil ik mij begeven aan mijn zij is wat ik heb gekregen in dit leven meer dan tevreden voel ik mijn verleden in alles waarin ik mij begeef voel ik, dat ik leef.…

In de hooiberg van hoop Zoekend naar de speld van het spinnewiel Waar het bloed van droop Dat de muur van doornen liet bloeien Daar doorheen hakt zich de held Zijn weg subtiel Om met flair te groeien Als visionair Met het oog van de naald Waardoor hij kroop…

ik ben als voorgeschreven de dagen schreven mij maar iets is geen gegeven scheidt mij van hun jij dit leven blijft onvatbaar laat zich slechts verkennen onttrekt zich aan ‘t gericht van zeer bedreven pennen daarmee creëer ik kansen leg er nieuwe wegen bij ik ben en ik verander in wezen ben ik vrij…

ik dans en raak de schel die de hemel voor me opent tast naar ijle twijgen om ze voor het breken te behoeden en nergens zie ik god een engel of de messias maar wel het leven op deze aardse wei het bidden kan ik nu wel laten…

Mijn lief, we zijn lichtjaren zo ver van elkaar, als polen van de morgenster, dichtbij als het oude en het nieuwe jaar, op helderheid gericht, als twee profielen van een gezicht, tezamen smelten kleine smarten tot simpel doel, in beide harten te drinken van een zeldzame wijn, een volmaakte dronk, gegist in een rijp festijn. Overstijgt het…

Wacht u voor de wacht hij geeft acht want bevel is bevel Hij maakt van elke oorlog: hel weet niet meer van hemel en vrede zit achter gesloten deuren gaat niet te keer Zwijgt in godsnaam.…

tegen de draad inlopen deed ik al veel vaker. het liet de stoffige hoeken en achterafkamertjes zien waar men mij niet verwachtte de enkele keer dat een man in uniform mij terugwees deed mij een omweg kiezen. altijd al wil ik weten wat er buiten gebaande paden is…

De vogel hield zij in een kleine kooi zingen moest hij voor haar vrolijke, blije liederen die alleen zij horen mocht Maar de vogel kwijnde weg zong alleen nog in mineur ging tenslotte stil zitten in een hoekje van de kooi Ach toe, zing toch vrolijk ik geef je eten zorg voor drinken luister altijd naar je meer kun je toch niet willen…

Een morgen in mei getik van metseltruffels een koekoek vliegt langs…