Utopia? Al lang vergaan! de schedelinhoud naar de maan het gabberdom penoze de tekstballonnen uit de mond zijn leger, maar wel lekker rond want méér telt nu de pose verloedering van de moraal wordt door de kekke turbotaal zo goed als niet verborgen helaas,mentale RSI beperkt - de macht van Pi - de horizon van morgen ---------------…

terwijl de maan geen bloemen mist en in storm haar helderste gezicht vertoont, hult een zaaltje zich in het halfdonker voor een dramatisch stuk met lichte spot.…

Zonnewind kometenregen meteorietenstorm sterrenslag de oplichtende melkweg verhult de zwarte bron van het heelal. Blauwe boeg met witte linten de boot doorklieft het water een mes door de roomboter aminozuren vetzuren schuim. Röntgenbombardementen ultravioletverschuivingen vuurvaste infraroodstraling radiogolven op windkracht 9. In…

voor het dagen vloog ik uit vanuit een zonnig oosten en daalde in het duister neer trof daar weer hetzelfde aan dat matgeregeld leven in afgepaste middelmaat alles meer zo nors gegeven alsof een wereld dan vergaat hier mis ik zeer de monden vol gul geschonken lach van mensen zonder zekerheid die geven om het geven en leven…

Op de tijdsbrug die de jongen droeg, waarop hij een vals liedje leekt te zingen toen dit wankel brugje bezweek voer daaronder een boot en waaruit de scheepshoorn een uitnodigend wijsje floot. Hij weigerde te springen in de richting van het hem aangeboden geluid om de diepe sprong te wagen, de angst doorboorde z'n gepijnigde huid door…

de beste dingen in het leven win je niet in slechts een dag ze zijn product van falen, geven heel veel tranen, soms een lach een mooie wereld groeit niet even bloeit niet met een stoot en slag draagt geen wapens, trotse vlag als teken van een opperstreven legerlaarzen trappen plat wat kans moet krijgen zich te rechten eenheid laat zich…

"de Volkskrant"5 februari 2008 "Heel rustig ingeslapen- met de wereldvrede op zijn lippen." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ in vrede is de ziener ontslapen na zijn werken dag en nacht. met meditatie als zijn wapen heeft hij de wereld vrede gebracht. vooralsnog slechts op zijn lippen, aangezien daar de wereldvrede lag, in onvermogen daaraan…

Terwijl in Seoul Het hellevuur ontbrandde En ons beroofde Van prachtige cultuur, Vond men in China Een kleine dinosaurus Gevleugeld wezen Zo groot als een mus. Verdwenen historie En nieuw oud leven Hand in hand te wachten Om hun intrede te doen In onze wereld…

stadsgezicht uit de tijd van de redeloze dieren, spottend nagebootst door de wind die langs het oppervlak der aarde waait, ligt op een schaaltje onder glas. deze bloem met aaslucht stelt haar zaad beschikbaar voor anatomisch onderzoek overedelmoedig en zo zacht als dons (omhuld door zware zijden stof met zilver- of gouddraad) nadert…

Denkend aan de wondere wereld volgt een kind haar vlinders nooit gedwee, zonder verplichting immer in de juiste richting in haar spoor loop ik mee kan ik alles leren van dit kind. Speels, in herhaling creatief in aanleg, in eenvoud intuïtief ik mij zonder haar verloren vindt zonder van de kudde af te dwalen de sprookjes in haar voordeel…

In welk een oorverdovend tempo de wereld verandert bij alle bla bla komt in beeld in oude buurten gericht op zee uit Amsterdam-West Zo ligt het Stenen Hoofd thans kaal geslagen half afgehakt met getrokken klinkers voor ontmoetingen groen in het IJ Ik liep door de Nova Zembla die is dusdanig aangepakt dat je op je klompen aanvoelt hier…

over de woelige huid van de diepe oceaan met enkel de onmetelijke stolp boven mij zo schommelt mijn broze bootje op het ritme van de wind het leven voorbij voortgedreven, gestuwd, overstelpt door vergezichten, landschappen allerlei aquamarijn tot indigo,exotische kruiderij zwemvogels en vliegende vissen ongeteld hier en daar, waar wuivende…

het schip rolt van schots naar scheef de destabilisator geplaagd door een virus, legt het aan met de middeleeuwen en haar houten barken de rotsen onverstoorbaar vlakbij kijken niet naar een eeuw meer of minder evolutie heeft hen slechts bijgebracht dat ze er nog steeds als de klippen bij kunnen zijn in morse en andere code de noodkreten…

hij woont op zijn uitgeteerde berg een wijsgeer met haar van zilver de wangen decennialang ongeschoren en ingevallen ogen gevuld met het vuur van een ster zijn band met de wereld is zijn vlees, zijn gebeente de gevangenis voor een geest die transformatie wil nog tijdens het ademen zijn laatste woord eindelijk…

Niet alleen de geelbruine bladeren vallen onverschillig naast mij neer ook de wereld mijn wereld het kleurt zich duister net zoals december door de afwezigheid van al het andere en de schending van privileges verschuilt vrijheid zich heimelijk ach, vroeg of laat zal alles en dat waar ik in geloof dat wat ik weet zelfs…

door de mand de romanticus met zijn mes in die bebloede hand en de eeuwige trouw blank als room zo lek gestoken door het heilig vuur dat hem zo verteerd en tenslotte gek gemaakt dromen zo bedrog zo cel voor levenslang te merrie elke nacht uitgespuwde mens zonder plek voor twee een liefde weggegooid door wat afwijkt tussen twee gespleten…

De zee weet zich te roeren Eb en vloed in een etmaal Maar soms heeft ie dat stoere Springt huizenhoog door volle maan geholpen We noemen dit springtij Voorspelt wordt het en soms beloofd Wordt niet door iedereen geloofd: De kracht van het element water.…

in angstig donkere nachten fluit de storm in het want kraken de masten en ra’s roepen schorre doodsvogels het verderf over deze wereld de stank van de slagvelden zingen de sirenen hun lied van de dodelijke verleiding de honingzoete ondergang klinkt ’t zwakke hulpgeschrei van d’ontheemden en vertrapten verdrinkend in de zwarte deining…

‘t zwarte hongerschip zeilen in bloed gedrenkt waart over onze wereld in grauwe doodsnevelen boven de drie stille masten schaduwen duistere harpijen ze sturen het vliegend spooksel doods en stil door de tijd ziekte onheil uitbuiting en vervuiling koude blikken minlachend gericht op slagvelden en starende misdeelden verdoemd in vuilrood…

Nam nooit een kabinet een fout besluit en kon men elke heerser maar vertrouwen, behoefde niemand zich een breuk te sjouwen en bleef vervuiling van de wereld uit, werd niemand ooit door pijn of angst bevangen, bestond geen oorlog, ramp of bruut geweld, ging niemand in de fout door zucht naar geld, was nergens onbevredigd seksverlangen, als…