omdat roerloos leven beslist geen vaststaand gegeven is kan ik vrijelijk laveren op de baren in een ruwe zee hoewel getijden slaafs verkeren met de verdraaid gedistingeerde volkomen kaal geblazen maan ben als de dood voor lieverlee dus als miljarden sterren morgen of een dag of week erna ook maar even gunstig staan ervaar ik ongeremd…

Men vraagt steeds om een C.V Nou zit ik daar niet echt mee Maar grappig zou het zijn Om puur en alleen voor de gein Een CV te sturen die wel zo gewoon is Dat men de wenkbrauwen zou fronsen Zo gewoon, zo simpel en zo fris Dat een CV nog niet eerder zo gegeven is Verwondert me in hoge mate. Vandaar dat ik het er niet bij wilde laten En een CV…

ik ben zoals ik ben intussen ken ik de kronkels in de paden van mijn geest elke zijstraat afgeweest eronderdoor eroverheen gelopen wegen maar met waarden meten is het niet gedaan waarvan wil ik bestaan kom mijzelf bij ontij tegen griploos wadend in het waterland ** waar is nog schapendroogte wat houdt er deze tijden stand…

als de morgen ontwaakt nadat mijn ogen rust vonden in de eeuwige nacht die, indien ongestoord, een flits is van twee tellen of een fractie tussen een trage inslaapouverture en een vermoeiende finale welke laatste op weerstand lijkt om resterende hoop bij elkaar te rapen die door dromen is platgewalst en pas na het ochtendgebed van…

In 't oude blok met blinkende gewichten, de stille glorie van de blanke schaal, heeft 's avonds in de aarzelend-verlichte winkel, de zon haar kleinste filiaal. Onder de toonbank houdt de la verborgen een dorps-historie, die geen derde ziet: de trots, de deugd, de neergang en de zorgen, in briefjes-van-de-week, betaald of niet. De winkelierster…

Regen, kou en duisternis Een enkel licht, een ritseling Voorzichtig fluiten van een vogel toch is er stilte Betonnen warmte, gemetselde geborgenheid krioel geleid, in goede banen De ander als gezelligheid een groet of glimlach, vluchtig. Zovelen bij elkaar gepropt, een concentratie van talenten zoveel dat je wordt opgeslokt Het hoofd…

drukte verwarring geen lucht geen adem geen rust geen tijd door verandering van verandering constant voortdurend nooit stilstaand nooit niets en dan niet niets wat er nog niet is nee niets als kalmte nee niets als niets…

mijn werk zit tussen pleinvrees en een naderend einde in mijn werk zorgt voor een schoon toilet en een goed gesprek de notoire verzamelaar de oude vrouw, kat, schildpad een schildklier die neigt naar 33 of 110 kilogram het maakt niet uit ik kom thuis en daarna ga ik, tevreden, naar huis…

de trucker wou een vrachtwagencombinatie als beroepskleding de schilder vroeg aan de bakker een heel bruin en een gebroken wit de uitgever en de opmaker hadden elk een gat in hun hand de diëtiste en de telefoniste traden in lijndienst al trok ze veel uit de magneetstripteaseuse bleef aantrekkelijk de tennisser had een tennisarm…

onder glad gereden banden van een aftandse tweedehands fiets kraakt aangevroren dauw koude vlagen uit het oosten landen straf op pasontwaakte wangen wind en weerzin spannen samen tegen verkleumde benen zonder kracht tot over de neus gestoken in een warme das en winterjas drijven gedachten verlangend af zoekend naar de zomerzon die…

‘K zie af(scheid) dag en nacht! Wuivende mensen met een: “dag, au revoir en bye bye..!” Mensen die blijven, mensen die gaan Blije gezichten bij ’t komen, bleke bij ’t gaan Versleten valiezen, vol met mooie dromen Mensen die hopen en geen kaartje kopen Mensen met honger en zonder papieren Personen met geld, maar échte klieren! Kinderen…

fier stond ik voor vorst en vazallen mijn woorden klaar mijn hart tussen mijn smalle lippen zwaarden zongen bloedend uit mijn wonden rechtte ik mijn rug terwijl mijn hoofd viel…

per dag op huis aan, verzorgd achtergelaten met een glimlach op je smoel onderbetaald werk je naar een onbetaalbaar resultaat, niemand is zo tevreden als ik de vloer is strak de ruiten glanzen de klant gaat weer voor plezier naar de plee en ik ga daar, twee keer per dag, helemaal in mee…

vergadering geroezemoes alom aandacht wordt gevraagd het helpt niet echt maandacht wordt het dus een licht woord voor een zware dag…

Niet meer het weten herkennen in het doel van het streven van wat het leven ook mag bieden Stilstaan en de dromen vereeuwigen in het gruis van vertrapte idealen Spoken jagen achter het toneel op het ritme van de akoestiek Het applaus ontwijken om geen gezichten te herkennen die ik niet kan onthouden…

Weer werd wat afgewerkt in tevredenheid, in harmonie en elkaar begrijpen, alhoewel er nog onweer in de lucht hangt en onuitgesproken vragen. De één maakt de woorden, de ander zingt het lied. Zoals er grassprietjes zijn en eiken, zo verschillen mensen in wat ze kunnen en in wie ze zijn, maar weer werd wat afgewerkt in harmonie en…

Geduldig moet ik bouwen aan wat me hier en vandaag te doen staat: een moeilijke telefoon plegen met vragen en uitdagingen en angsten bezweren; samenwerken met anderen aan een plan voor over enkele weken, maar dat ver van hier moet uitgevoerd worden, in een andere cultuur, een vreemde taal. Hoe moet dat dan: geduldig liefhebben, aanhoren…

in zijn scherpte proeft vruchtvlees verbitterd van strijd liefde en lusten te combineren met zware verantwoordelijkheid tot in zijn vezels de perfectionist doordrongen van hetgeen hij voorschrijft en verbijt als onverteerbare pillen onder de bogen waar hij verblijft verzuurt weldaad in streven hij raakt het zoete in zich kwijt…

wat mij niet lekker zit is het al te veel aan wit waarin ik ruimschoots klapper als een beetloos kunstgebit ik slink tot weggeschoven kind dat klein maar reuze dapper toch geen fijne houding vindt op een te grote keukenstoel het onbestemd gevoel van overheersend leegte nadat een opgestoken wind mijn perken van de aarde veegde…

Berglucht in longen en zout water in mijn bloed het werk kan wachten…