zolang geleden alweer een dag voorbij het vonnis en weer breekt een stukje uit de glazen stam zoveel fragmenten van verbastering verschrompelen tot verbijstering…

Hufters op straat worden aangepakt, krijgen hogere boetes en worden strenger gestraft! Hufters die schrijven wat in ze opkomt daarmee kwetsen tot in de ziel, is geen boete te hoog voor maar ik zeg: kniel en zeg Sorry! Je schermt niet met een ziekte dat gaat te ver, maar huftergedrag is niet alleen te vinden op straat! Helaas!…

Hij staart achter zijn ogen waar geen antwoord wacht alleen van buitenaf is beweging zij trekt de riem wat steviger hoe vreemd kunnen ogen kijken splijt hun wereld uiteen hij loopt naar de verkeerde kant het kind wrijft aan zijn kin de man stamelt “oude gewoonte” geeft hij zijn naam aan haar in herinnering.…

Soms staan mijn zenuwen wijd uit straalt de grijze massa van mijn brein maar vaker zitten ze in de knoop in rollen prikkeldraad voor mijn ogen. Soms ben ik zo rusteloos en actief dat ik elke nieuwe seconde verscheur maar vaker ben ik ijzig kalm en stil verstar ik urenlang in een huivering. Soms ben ik als een bezige bever die naarstig een…

(mama) nu ik vastklamp aan gewone dingen rusteloos de was van links naar rechts in vouwen leg besef ik, dat er waardes lekken tussen alles wat ik heb geleerd mijn stem zegt dat er oude bloemen achter nieuwe knoppen sterven, maar gevoel weet dat de tussenfases meer nog in het leven staan ik moet je laten gaan mama, ik moet je…

vanmorgen sliep vader een gat in de muur naar zijn geheugen hij keek daar binnen en zag het wenken van een kind dat draaide in een reuzenrad…

Aaneengeregen prachtige tijd, voortijlend naar de eindstreep, jeugdherinneringen in kleur komen steeds dichterbij, traag en onverbiddelijke is de vaste kille greep. De midzomermiddag bracht een gouden zweem van waan, ontastbaar, een enkele wankele gelukkige dagdroom, die als eendagsvlieg, stervend bij schemer is vergaan. Hoopvol wachtend op…

de dimensies van dementie beperken zich tot toen en nu met een stop bij dan…

ik slinger langs sloten sloten van verdriet want al ik wil begrijpen begrijp m'n eigen lichaam niet ik vergeet allerlei dingen dingen van alle dag kijk naar mensen mensen die ik niet eerder zag ik kan maar niet komen komen op jouw naam huist in mij het stille verdriet verdriet tekent eenzaam…

Stap voor stap zet ik voetje voor voetje plaats ik, zucht na zucht slaak ik traan na traan pink ik weg, al loop ik niet achteruit, mijn lijf gaat dat wel, stap voor stap, voet voor voet, zucht na zucht en traan na traan!…

In barre tijden, heb je meer aan lot- genoten, dan aan land- genoten.…

Het waarom nog daargelaten, blijven vragen knagen als dikke rupsen in mijn binnentuin. Het jongste blad verliezend aan deze blagen, verbloeit het aangevreten groen tot donkerbruin. Vanaf wanneer begon het verdomd te dagen dat overwoekerde beelden vervielen tot puin en chaos verscheen uit de donkerste lagen van klamme kelders onder m'n warrige…

Opgetekend in het spel van ijlende ogen breekt de wereld haar pijlers af als loden lasten zich om wonden wikkelen als de ziekte zich nagelt aan het bed en gekromde ruggen zich buigen over de lengte van het vergankelijke gloeit koudvuur na waarin geen leven meer te smeden valt en verzoent zijn laatste adem zich met het oneindige De…

In roerloze houding lig ik daar tussen in het raast over me heen al sneller mijn hart harder en gladder slaat het ritme van een oud instrument verworden tot een stoffig ding hang ik scheef in mijn hengels waarlijke wreedheid ik keer en keer op mijn stengels zag ik daar het eind´ keer op keer ik keerde niet weer…

Ronde buiteldingen waren mijn borsten en ik had ze lief. Aaibaar, zacht, kwaadaardig. Ik heb haar ingeleverd, uitgeleverd, een offer bij halve maan aan de god met de grote K. De ander is dapper en bungelt voor twee, wat heeft ze voor keus? Ik streel mij, altijd op zoek, nooit meer zomaar uit liefde. En hij, wat vindt hij, huid onder handen…

Jeronimo van Elk is thuis en praat maar door over zijn verloren knie, over zijn prothese en vooral over die donkere nacht. Trein na trein kwam voorbij en tussentijds ging de zaaldeur dicht en open. Hij ontdekte: verwarmingsbuizen suizen maar kunnen ook fluisteren en mompelen en hun berichten registreerde hij. Schimmen kwamen dansend voorbij…

er was een vogeltje gebroken, het lag in stukken op de trap, de rest stierf in mijn handen mijn wereld trok zich terug naar blauwe ogen een handvol aardbeien; zo zoet, zo rood onuitsprekelijk zalig… waar de zon haar warmte goot zaten we, genietend van elkaar –zalig… hoe jouw mond vergetelheid versprak zomaar teruggevallen naar nu -…

Er woont nog één man in de glazen stad achter zwart-witte ramen In stegen dwarrelt stof leegte vult ruimtes alles is verlaten wat een mens ooit begon Hij gebruikt oude woorden uit geheime kelders voor wat eens nieuws was Voetstappen van eertijds zitten hem op de hielen stilstaan als enig wapen vluchten als offensief Hij woont…

waarom warrelt wind in niet aflatend tijdverdrijf gedurig rond haar lijf is ’t de winter die verzint ijskoud door te breken en het broze lentelied te doden tussen ’t riet de vliezen te verbleken van ogen die klaarden wanneer het zacht gezang ‘t kleine kind bedaarde dat heistert in haar hoofd zo koud, zo bang, zo bang dat winter mei…

Op de ruige Mookerheide loopt een vrouw rond met haar schep spit overal de grond om maakt wijde kuilen zoekt naar de verhoopte schatkist der graven Lodewijk en Hendrik van Nassau die eens hier in een veldslag bleven het bezeten mens zoekt jarenlang vindt nooit de begeerde buit is geheel ontgoocheld - sterft waanzinnig niettemin maakte ze…