964 resultaten.
Ik, broer van mijn moeder
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 555 je komt me morgen toch halen hè
vraagt ze zacht doch met dringende ogen
als ze merkt dat ik haar verlaat
natuurlijk, morgen om tien uur ben ik er
het bezoek aan haar duurt een eeuwigheid
maar met veel genegenheid over dat ene gepraat
ik mag toch wel een paar dagen
naar vader en moeder
dat vinden zij toch wel goed
natuurlijk, ik…
Toch is hoop alles
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 544 vermoeide handen zijn slecht
op hun gemak
reuma laat sporen achter
van pijn bij het werken
ik protesteer
het achtervolgd mij op de borst
waarheid is een gouden draad
op de zichtbare kant
moet ik zeggen, voor mij
bij het ochtendgloren van de dag
toch is hoop alles
om de pijn te bestrijden
door middel van rust onder de zon
van het noorden…
speelkaarten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 278 .
de koningen en koninginnen slapen nog
zachter
door de stille dood van weggestopte woorden
leeft er ergens wel mijn bloed in jou
je gaf me leven en in elke streling lag een kus
naast de vage oorvijg die me nochtans corrigeren moest
ik luisterde, maar had mijn eigen tijd
nu speel je slechts nog dat, wat elke dag je biedt
tussen…
Repeterend verleden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 384 Gisteren blijkt verder weg
dan toen die dag op school
en andere herinneringen
even verjongen ze de oude geest
die steeds meer vernauwt
tot een repeterend verleden
de paden terug naar het heden
blijken verzande sporen
dwaalwegen in de tijd
die stilaan terugloopt
naar een eeuwige jeugd…
Engelse ziekte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 211 sick building syndrome
ik wrijf mijn ogen uit
vanwege de airconditioning
die recirculated
adem terug blaast naar
mijn flexplek
databases nopen mij
random te handelen
ik ben namelijk online
en moet targets halen
core business
laten geen traan
er moet gescoord worden
ook al gaat de taal eraan…
je wilt een spuit
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 438 Je gaat me verlaten en het duurt niet lang
Ik weet wat je wilt
Je bent totaal niet bang
Je wilt niet meer leven
Je wilt hier weg
Doctoren houden je tegen , wat een pech.
Je gooit je medicijnen weg
En spuugt ze uit
Geen zin meer om te leven
Je wilt een spuit…
van muur tot muur
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 252 .
de wereld stuitert binnen angsten en een vaag gevoel
onwezenlijk versnippert haar besef
dat
wat ik uit mijn ogen geef niet veel meer is,
dan een dochter geven kan: verstand vervalt, slechts
haar momenten tellen
alles draait zich:
bindt de muren rond wat tafels en een stoel
maar- welke ooit van haar was- ziet ze niet
ze ziet…
in een zucht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 363 hang m’ n wens
aan een witte wolk
blaas ‘m jou richting
hoop dat ie aankomt
zodat jij ‘m
in de schaduw kan lezen
zou mooi zijn
als daarna de zon
weer volop
zou gaan schijnen…
Tehuis
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 612 De tijd tikt weg, de klok slaat door,
de leemte wordt gevuld met leegte
en verhalen die niemand verlangt.
Getijden komen en vooral gaan;
niets blijft dan verbleekte herinneringen
waar niemand nog naar hunkert.
Wij proberen plezier te maken:
soppen krakelingen in de thee,
blazen bellen als kleine kinderen.
Op het ziekbed zien wij het plafond…
senryu
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 376 In plaats van haar kind
- het leven is soms zo wreed -
ach, kon zij maar gaan.…
Wie is gek?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 332 ome Jan was ergens psychiater
van hem werd ik niets wijzer
zo bleef het duistere in stand
later, toen ik eindelijk groot was
leerde ik zelf wat geestelijk lijden is
vreemde weerstand is verdwenen
het zijn mensen zoals jij en ik
die vermaald worden door pijn
mensen zijn nu steeds meer depressief
door gekte van de maatschappij…
pijn
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 340 ik heb het
ervaren,
zuigend en kloppend
gaat maar
niet weg
hangt in je lijf
leven doet pijn…
Onherkenbaar
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 379 we liepen samen, aan elkanders hand
je zocht me overal
maar vond slechts wat ik aan je zei- want mij
herkende je niet meer
de foto’s die ik toonde leken op iets moois
doch nimmer op mijn kinderen
of op de tijd dat jij nog als mijn moeder
ook mijn moeder was
de kleine vrouw waar je in schuilt
herbergt enkel nog dat lieve
ja, dat hele…
doodop
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 422 gedrapeerd hangen
haar laatste levenslinten
lonkend naar eeuwig
senryu…
Vergeten geweten
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 393 Eerst is er ‘onwetendheid’
dan is er het ‘weten’
maar na de ‘alwetendheid’
komt stilaan het ‘vergeten’.
Wanneer ook ‘t niet meer weten
in de vergetelheid is verdwenen
weten we, dat waar ooit
onwetendheid bestond alles nu
vergeten is.…
Welkom terug jij.
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.196 Welkom terug,
welkom terug jij
hier bij ons
Heb je gemist,
heb je gemist
wel elke letter
heb je gemist
wel elke zin
Blij dat je
weer hier bent
blij dat je
weer terug bent
terug bij hem
en haar en mij
Weet
dat je nooit
echt weg was
dus wees ook maar
een heel klein beetje blij…
Het wachten van April
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 501 Misschien was er iets in ’t verlangen
dat je me had gegeven, bergen, rivieren
en sliep je nachten bij me, lentepril
met de wind nog langs je wangen
of voel ik jouw ziel wachten in April
de nieuwe fruitmand naast het ziektebed
een laatste sigaret als de zuster weg is
want buiten blaffen honden naar meeuwen
als het ochtend is, krijg je verse…
monster
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 494 monsterlijke klauwen
slaat het onbestrijdbaar beest
dieper in het weerloos vlees
machteloos staan wij terzijde
vragen ons vertwijfeld af:
en waar is God verdomme?…
Verzopen gedachten
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 541 Verzonken gedachten in
een verdronken geheugen
is de trieste balans
van een werkzaam leven,
er is geen moment, dat
zuurstof verandering brengt
in de situatie.
Het geheugen is verzopen
in de gedachten
van het gehele leven…
Refrein
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 379 Speeksel met chocola. Zijn mond bewoog.
Ik luisterde, veegde zijn kin zacht droog.
Tussen zijn lippen pruttelde een refrein.
Het flakkerde. Gesmak. Vlammen van pijn.
Een woord van troost kreeg ik niet uit mijn keel.
“Ik weet zo weinig en ik wist zo veel!”
Woorden, namen, adressen, telefoon-
nummers. Verbindingen. En ik, zijn zoon,
arm om zijn…