ik zag hun huid genapt met kracht en liefde in beweging van en naar elkaar begin en verloop in vlekkeloze landingen in overname en over laten aan elkaar waar cyclisch verbinden elkaar aan begin en eind in pure schoonheid naadloos zullen gaan vinden…

stil trokken zwarte optochten door het land spaarzaam bijgelicht door fakkels die een spoor van rook achter lieten een enkele tromslag maande de groep tot stoppen om samen even de schaarste van toen te consumeren in een latent hongergevoel geen nieuws en herdenkingen waren er altijd al geweest maar de grootte van…

Gezond verstand ik zag haar sluwe blik luwen Voor even brak gezond verstand weer door ze waren hier niet om elkaar af te maken maar wel voor een beter begrip van wederzijdse standpunten die vaak hemelsbreed verschilden van wat gangbaar was en prettig is dat sommige identiek zouden kunnen zijn zij komen uit de horeca…

ik zie de mimiek in het geschreven woord zonder leestekens alleen het hart schreeuwt maar wordt in de herrie niet verstaan pas in de zachte uren als de huidhonger voelbaar is en raken voldoende is om klaar te komen zuchten wij eindelijk onze ingehouden dialoog met een gevoel dat er nog veel meer in had gezeten als wij niet…

nog niet zijn alle geestverruimende stoffen gecatalogiseerd met hun invloed op de markt en hun effect op de geest daarbij uitgaande van gezond zonder onbekend falen en een gemiddelde geestestoestand het standaard onderzoek vraagt wel een aangepaste response in nieuw en aangepast evalueren van termen voor een goede interpretatie…

ik heb mij geen vleugels aangemeten en toch vlieg ik voorbij de horizon om even nog de zon in de zee te zien zakken en om later samen nog een boulevardje en een frietje met veel mayo voor de lekkere trek want het is te gek om zo dicht bij het strand te wonen en er vroeger altijd gespeeld te hebben met als slaapliedje het eeuwig…

het verhaal vertelt wij hebben met woorden gespeeld eerst de letters verzameld toen tot zinnen uit gezeefd wij hebben de titels gewogen iets spannends met wat angst in de ogen dat langer blijft hangen maar niet te lang omdat angst de vrijheid van het lezen beperkt zo heeft ieder zijn deel aan de ademloze groep voorgedragen…

ik ervaarde even het luchtledige toen ik de immens drukke grote vertrekhal betrad zelfs de geur had een buiten aardse nasmaak in de lifestyles die ik hier ontmoette in koffie met een wit hart door behulpzaam personeel met een lach in alle talen van de wereld ik was licht overdonderd dat in die wereld zo nabij ook geleefd…

de probeersels zijn legio en de veranderpot is goed gevuld en toch heeft men geen geduld om de nodige wijzigingen snel door te voeren aardappelen in alle soorten en een ander groente beleid met wisselende vitamines daar kan geen pasta de strijd mee aanbinden ook niet als het gedrenkt is in tomatenrood van de beste kwaliteit…

In de kantlijnen van dit ondoordringbare dichten, (regensluiers zijn een zegen voor hen die poëzie willen plegen) opent doorzichtig chagrijn de dagkoersen plichtmatig in fletse toonladders; veroordeeld tot dat afbladderend bewustzijn, het schrijnend tekort op deze vuilstort, waar de mestvaalt van Opa Boer (die hij nooit had) een golfresort…

ik merk dat ik het vertrouwen, in het algemeen gesteld, op mens en het binnenstuivend nieuws niet meer voldoende kan bouwen. ook al is mijn intuïtie zeker niet onder de maat toch dringt zich soms naïviteit op in mijn hart en onderga dan het gevolg van zgn. mooie praat over tegenslag of wordt zomaar een roep om hulp fijnmazig gestart dat…

haar klein dikke vingertjes hadden van nature al een heerlijk hoge pool haar wereld was warm en zacht alleen al de kleuren van haar voorkeuren waren volgepakt met het zachtste epitheel uit het hele bloemenrijk het ultiem dat haar bereikte was al maximaal gedempt in haar kleur haar wereld was een grote glimlach van…

de stilte was geladen met plakkerige spinragdraden een net als spinnenweb met de spin er midden in geen onzichtbare trekdraad die verraadt dat de spin even ander leven eet zoals vliegende soortgenoten die ongenood wat wilden rusten na lange vluchten zij zagen hun gastheer naderen die soepel lege tafeltjes vermeed…

ze werden bezorgd ik kreeg armen vol bloemen om mensen mee te verassen die eerst ongelovig keken de bloemen niet wilden aannemen tot ik zei deze bloemen zijn niet van mij zij groeien en bloeien voor de nieuwe wereld wij dus voor ons samen voor jou en mij…

je kent ze wel mensen die alles hebben gezien en meegemaakt ook dat zo uniek is dat het erover vertellen bijna als zonde wordt ervaren het probleem is dat deze mensen getekend zijn op een deel van hun lichaam dat reflecteert in zichtbare vorm als verbintenis de groep die verbonden is met uniek heeft onderling veel contact…

De ellende je ontmoet, Het verdriet je ziet, Overspoeld door oorlogsbloed, Die pijn vergeet je niet. Hamas ontketende de ramp, Na decennia verzet Tegen onderdrukkend juk Van Israël, gesteund Door bijkans d’ganse wereldmacht. Nu Israël zonder scrupules Gazanen stort in dood en verderf, Door uithongering en geweld, Klaagt de wereldmassa…

Een zondagmorgen die nog traag begint en waar de zon maar niet kan schijnen. De wolken drijven langzaam voort en doen me denken aan wat komt. De oorlogen gaan ook vandaag weer verder en mensen sterven van de honger, van de pijn. O, mocht het nu toch gauw weer anders zijn.…

jij hebt de massa gevoeld waarmee ook aarde aan jouw massa trekt jouw spieren hebben zich verzet met vliegensvlugge lenige oefeningen waarbij juist het verschil in massa snelheid een extra boost zal geven zo op het oog kost het nauwelijks energie maar in de lichtheid van snel bewegen verliest traagheid in stilte momenten…

Er zijn er die hun mensenhaat hun Palestimysantropie voor het oog van de westerse wereld en die van newssite Al Jazeera niet kunnen verbergen, ze schreeuwen van de bovenste ring, luid geschal aan boord van een cruiser aan wal dood aan gaza, hamas, dood aan Al (...) Well, need I say more about man? I don't think so but…

ik wilde groter indruk maken met volume en in exorbitante kleuren bekend worden zo zouden wij de zielen van bezoekers kunnen fixeren in een droom die op het wit linnen uiteen spat door een discussie waarvan de heftigheid stukjes op het doek doet belanden zonder het echte handwerk en dat geladen is met emoties die een…