Ik ga nog snel een ditje kopen En weet je wat Een datje ook Ik wil nog snel een blauwtje lopen En weet je wat, Een wit voetje ook. Ik wil nog snel een beer verkopen Voor ie geschoten is echt waar Maar al die spontane dingen vallen me zwaar op de maag en dus: Laat ik het maar!…

Voorbij de kunstgrepen Van de in 't geheel mislukten Ontstaat glorie Zich Artistiek uitend Voorbij hun fantasie Borrelt hun toekomst gruwelijk Katheders die Zich Niet gaan inhouden Voorbij mooie woorden Zal een belofte gepaard gaan Met daden die Zich Kunstzinnig wreken Voorbij de vergelding Van een geplande vendetta Een bloedwraak…

De kerkklok klinkt in de verte zo vertrouwd en oud, ik zie meteen de grote ruimte van de stad en de omgeving voor me, uitgestrekt en de straten en steegjes vol van arbeid van bakkers, slagers, boekwinkels, cafe's, ateliers en de pleinen met standbeelden o.a.. Geborgen in mijn kleine kamer sta ik op en zet koffie. De rust die ik ervaar…

Je kunt een bamboebosje zachtjes horen kraken het vuur van een vertrapte roos waarachtig laten branden maar paardenmelk bestrijdt van binnenuit gedachten waar je poëzie van maakt.…

niets ziet mij niets sluipt naar een ander toe niets laat mij leven waarin ik iets voor iemand doe…

Geef mij de warmte weer de ogen van een kind verwondering voor leven breng me woorden die gebroken wachten tot de klank ze vindt dep mijn wimpers als de ochtend dauw niet drogen kan en laat me niet gehurkt in huiver van mijn schaduw…

Ik hoor de regen uit mijn jeugd de bomen gaan in bad druppels vallen van het groen op de zinken teil het klinkt en klettert nu nog steeds als toen een bries roert door het natte loof blaast spetters in het rond langzaam rollen ze over de ruiten het ruikt buiten naar natte grond het dondert donker in de verte de bliksem flitst…

Wij zijn verdeeld over zijn poëzie maar hij had hoe dan ook de gave om met steeds weer nieuwe woorden ons te laten zien hoe alle woorden zullen falen.…

De zon staat laag het is nog fris maar aan de kleuren zie je dat het bijna zomer is ik ga uit bed en doe zowaar mijn best je bij het opstaan niet te storen de zon staat laag het is nog fris er is zover ik zie nog niets verloren.…

Je ligt vergeeld in het dossier als onomstotelijk bewijs je leven loopt juridisch mee in dode sporen van de zeis stille getuigen spreken recht om jouw zwijgen te verbreken het geeft niet wat de dader zegt dit verlies is niet te wreken je naam klinkt uit een vreemde mond zo onwaarachtig levenloos wil schreeuwen dat jij echt bestond en…

M I S T De l e e g t e van m i s t i s volmaakt heeft alles wat elke andere l e e g t e m i s t…

wij moeten anders kunnen - spreekt de man want jij als enige - met jou alleen is er zoveel te delen laag voor laag legt hij haar voordeel uit - alfabetisch lexicografisch alleen dan- zegt hij- alleen dan andermaal verzamelen zich een voor een zwarte raven in haar haar ze krijsen in haar oor nog eer het startsein is gegeven is het spel opnieuw…

zie je in huizen van oergras bewoners zoeken naar het verschiet dat onder leemte ligt begraven al geef je groen men ademt hier te bot blauw door huid ogen willen liever alles buiten sluiten aan de einder bij een oude stad is het leven voor eeuwig met jou op de loop gegaan…

Vat geen kou als je ruggengraat buigt in wind uit alle streken en wacht op de passaat die afscheid neemt van alle tropenjaren in alle opzichten heb je gegeven wat je kon en verwaaien dure plichten noem mij je meeneemprijs.…

Ik proef geen toekomst in deze pastei gaat alle smaak verloren en vergallen verdwaalde gourmetbakjes het mastiek weet jij nog waar de oestersaus is gebleven die je vrome vader had aangelengd met wijwater? en waar zijn de Zeeuwse babbelaars die je moeder in de leprawinkel had geruild voor jarretels? Ik dek alvast de tafel.…

Wuift de wind mijn zorgen weg nu ik op het naaktstrand beschutting zoek achter gedoofd vuur ik pluk een pen uit stekels van de egel die zich oprolt in mijn keel en mijn woorden smoort voetschilder zal ik zijn in alle stappen terug.…

Probeer niet origineel te dichten Je bent niet steeds een ander mens Want achter al je clownsgezichten Gloeit nog steeds die ene wens Die geen pen kan achterhalen En die altijd verder uitgediept Enkel helderder gaat stralen Of je nu huilt, of stil geniet Je kunt geen poëzie bereiken Door het nieuwe toverwoord Niet door geëngageerd te lijken…

Je hebt ooit een bres geslagen tussen angst en liefdesleven afgrond om alleen te dragen in een diepte zonder streven zo bloedeloos alleen te zijn in vervorming van verlangen met bergen onverwerkte pijn om je ziel mee te behangen als slachtoffer van ongeloof draag ik jou getergd op handen vlieg naar jezelf over de kloof als bestaansgrond…

revolutionairen van de jaren zestig rijden nu op elektrische fietsen bij voorkeur grijs van kleur hebben een lelijke grijze vrouw die ook elektrisch fietst ergeren zich aan bladeren die van bomen vallen aan hondenpoepjes kijken rijdende rechter zijn eigenlijk al dood. Martin Wings zie ook: www.martinwings.nl…

het gebed dat steeds moet klinken laat ons dromend in de dagen zinken zo vol van vrede zonder pijn ziet men het licht met de woorden samenzijn…