Het lage lover blaakt vol kracht en zonneschijn van ontloken groen, waarboven kale eiken hun oud geduld uitstralen.…

Wie kent die brombeer nog uit Pietje Bell die zuurpruim was de personificatie van nooit eens ja maar altijd die negatie van homo ludens in de contramine da capo in mineur tot aan al fine hij had als buurman niks óp met dat stel die schoenmaker, met zoon voor galg en rad avonturier, maar met een gouden hart als bendeleider van de hand…

Grazyna, een vierenveertigjarige vrouw uit Litouwen, is van plan om dit jaar met Elvis Presley te trouwen, om een strijkwinkel te openen op de maan, om een knoop te leggen in de nulmeridiaan ... En daarmee werd ze wereldkampioene "luchtkastelen bouwen" !…

Het ruisen van wind en water troost mij, vertel -- hem van mijn liefde!…

Licht als een zuchtje boomblauwtje fladdert voorbij het bos ademt mee Lopen waar bomen ademhalen en het licht door de takken danst, waar de geur van aarde mijn gedachten tot rust brengt. Elke stap verzinkt in de zachte omhelzing van mos, en in de verte zingt de wind een lied dat niemand ooit vergeet. Hier spreekt de stilte luider dan de…

een mier zo klein en altijd druk snijdt bedreven haar blaadje stuk colonnes in een streng patroon marcheren van pad naar boom ze trekt en sjouwt door weer en wind met kracht en trots die niemand vindt geen taak te zwaar, geen drempel te steil bouwt een wereld voor het mieren heil haar bestaan in teamwork groot zwoegen en dienen tot in de…

Waarom bestaat er geen pil tegen verliefdheid: Antilovine?…

Als ik volledig mijzelf mag zijn, alle ruimte inneem die ik mij wens, alles zeg wat ik wil, alles doe wat ik wil, alles eet, alles drink, alles tot mij neem, hoe ik wil; als ik nooit meer iets moet, alle dagen leeg voor mij liggen, geen verwachtingen, geen verplichtingen, als ik alles zelf kiezen mag, wanneer ik wil; als ik overal…

Onze verbumdynamica zal als zingende zaag eeuwigtreurend vibreren opdat de waan der nymfomaan in de baan van haar ellips door Scylla verzwolgen wegkwijnt in Charybdis' golven en in Hades' kluisters ten eeuwige dage...…

IJdel geklap van klinkende klanken vervreemden de leegte met luchtloze liefdespartituren plachten de heren raadselend rede te deponeren of imponeren met oerkretenkwats? Hun diepbezielende ontreddering orkestreren Jupiter en Hades als vuurbezwaarders van kosmische krachten Ach! Wie kan mijn roodverdroten hart gruwelend verwoest voeren naar…

Ergens in de schaduw van het Al Vertoeft het amoregoloze Niets Ontsnapt aan het moment dat nimf Pandora Haar brainbox opent en bloemgodin Flora Het firmament bestrijkt met asterisken in nucleo sterren planetoïden Egoloos doorschijnend als het Iets Dat voor het mensdom achterblijft als Hoop Op de verlossing in hun Wederdoop…

De poes kijkt me aan met lichte ogen, vragend -- vertrouwt ze mijn hand.…

het is of ik wals richting huis met mijn mandje maartse violen…

Uit de schaduw van vals licht van haar verre verleidelijkheid nog immer bevreemd ontheemd spreekt nu de eenzijdig herwonnen rede spreken zal hij in haar nabijheid over dertigduizend mijlen hun waarheid onvertogen onverkort in volle overtuiging uitdagender dan in liegende vaart over oeralbergen en zwarte zeeën voor ieder die verloren…

( met dank aan de inspirerende droom van Riny ) zag in het park de oude schrijver Mulisch hij liep stevig gearmd en op het oog zeer geamuseerd te keuvelen met een nog piepjonge verpleegster hoewel ik weet dat je goden nooit moet storen was dit rendez vous echt niet te vermijden... hij zag me en vroeg mij op de man af ' kent u Harry…

Bij mijn vertrek slaapt iedereen nog, het bos wist -- mij stap voor stap uit.…

de grond ademt zwaar, een diepe zucht een dreiging sluimert in de lucht geen waarschuwing, geen enkel signaal plots splijt de wereld, bruut en fataal huizen dansen op hun broze benen beton versplintert, staal gaat wenen straten kronkelen als buiken open alles wat vast leek, blijkt hulpeloos schreeuwen verstikken in stof en steen de stad…

Boog van verlangen verbindt wat onbereikbaar stappen in de mist Een boog van verlangen strekt zich uit over het water, verbindt wat eens gescheiden was. Onder hem stroomt het verleden, troebel en traag, een rivier van herinneringen die nooit tot rust komt. Aan de rand van de mist wacht een voet op de eerste stap, de overkant verborgen…

Door de kieren der vergetelheid Sijpelt langzaam en gestaag De warmte van je hart Tot in de poriën van mijn bestaan…

Soms is er toch nog droefheid in mijn hart al bloeien tere bloesems hier dichtbij; Waarom die ruzie tussen mensen die soms dromen van geluk en van nabij. Er is de oorlog waar zovelen vallen en niemand die er maar wat kan aan doen; of menen we te vlug dat weinig helpt en zwijgen we uit goed fatsoen? De uren en de dagen ijlen voort en voor…