Het was het laatste weekend van maart, dus nog maar enkele dagen lente. Nog voor de watertoren van Lichtaart constateerden we drie verpletterde eekhoorntjes. Het enige gave wat restte was hun pluimstaart. Het onophoudelijk gekrijs der meeuwen boven het Zwart Water kon de vraag naar het waarom niet verdringen. Diezelfde zondag schoven…

De alom bekende kleine zwarte mier bouwt geen aarden kastelen of dennennaaldpaleizen als haar grote verwanten onder wijde velden in stadstuinen tussen straatstenen zijn talloze nietige kamers verspreid die arbeid en adem van het grondleven sterken dit onnaspeurbare rijk der luchtige korrelkelders vol krijgshaftige boerenvlijt streng…

Door de dood Reeds gretig omarmd In de krochten Van deze orkaan Kwam jij Goddank Uit het niets Zo maar naast mij staan Verrassend - Op mijn weg gekomen Door jouw snoet, Jouw glunder, mijn Secundaire therapie Medicamenteus protocol Onmiskenbaar aangevuld Vanuit het oude leven Toch mijn nieuwe Binnen durven gaan…

Begeleid door verre, ruisende zeezang danst het duister met zachtzoute passen in het zanddal, waar droge gewassen losjes wiegend, de grond houden als een tang. De taaie stengels zijn vol klein gedrang: kevers strijken neer, op zoek naar woongrassen. Zal nieuw tehuis de diertjes verrassen? Opeens staan ze stil, afwachtend en bang... Bij dit…

Hoog op de Teíde loopt hij dolend rond van morgenstond tot avondrood met water in zijn mond. Op vier poten in de krater bedelt hij om voer, deze mastodont. Van elk stuk stokbrood maakt hij een theater, maar staat niet meer toe dat men aan hem komt, schuwheid als ode aan wie hem vastbond: als apporteur een vroege schoolverlater. Tot grote…

Geen enkele hartstocht verzwakt uw ogen affectie gefluister streling: de pluim wild dansende haren dulden gelijk Alexander de Grote god der overwinning gij zijt mijn lofzang uw sprong onderwerpt versperring wijkt eeuwig overbruggend stomende passie mijn zadel uw huid buig en kniel voor uw voeten waar roem terugvoert naar uw geboortemoeder…

Het schone morgenstrand ligt blank en leeg onder een vlucht zwanen laat hun zingende vleugels schuchter weergalmen steunt die weemoedige stem van teer wellend verlangen naar geheime verte de witte vogels vliegen tussen doffe zee en vroeg wolkengrijs vol onvoorspelbaarheid die rustig wacht waar hemel en water elkaar ontmoeten verdwijnen…

De koala-beer slaapt twee-en-twintig uur per dag en is daarmee de grootste slaapmuts in het dierenrijk, terwijl deze beer ook nog eens dagelijks, wanneer hij wakker is, enkel eucalyptusboombladeren opeet, wat hem high maakt en waardoor hij weer in slaap sukkelt. Dit lieve beertje hangt zijn hele leven in de bomen met zijn ogen wijs-filosofisch…

Schel en hard klinkt oergeknal het echoot heuvels door hel en waan dreigt overal verzet gaat soms teloor Zij vliegen aangeslagen hoog vrij blijvend nog ternauwernood.…

Nog nooit heb ik gehoord van een vlinder met mazelen, evenmin van een vlo met vlooien, nog niet eerder maakte ik mee, dat een mier, een gebroken poot had, maar wat zou ik ervoor geven, om gewoon een dier te zijn, want mensen, die doen elkaar alleen maar pijn!…

Twee hondjes waren uitermate speels en deden uitgelaten 'n spel waartoe de lente dreef. Ze waren na een dartel hollen vrolijk aan het rollebollen: 'n rolmops en een wentelteef.…

Mijn dag is goed als jij me groet wanneer ik zit ’t ontbijten. Schrik toch niet zeg nee, vlieg niet weg want heus, dat zou mij spijten! Je borst is rood je bent niet groot je oogjes zijn net krenten. Je kopje scheef ja ik beleef weer heerlijke momenten! Werk ‘k in de tuin zie ik je kruin je hipt me voor de voeten. Blijf maar heel…

Je verandert steeds van gedaante en terwijl ik denk je te zien, rij je de hoek om op een zwarte omafiets of je knikt me vriendelijk toe bij de kassa van een supermarkt. In de zwarte spelonken van mijn ziel brand jij verwarmende vuren en sla je mijn valse vijanden van mij af als een kruisridder in vol ornaat en met de grootst mogelijke…

hoog op de poten elegant in zijn draf wat hebben wij van hem genoten hij is niet meer Axel Geza ging en wel terug naar af in zijn jeugdige jonkheid zo soepel en ongedwongen haast springerig van aard lief, de onhandige staanders van deze edele Vizsla waarvan de schoonheid telkens werd bezongen na zoveel jaren is hij gegaan…

De vis op het droge is verre van blij. Hij voelt zich bedrogen door sportvisserij. De poes heeft gegeten en ligt nu te spinnen. Ze zal - zeker weten - geen godsdienst verzinnen. Monique eet geen dieren. Ze is veganiste. Geen kerst zal ze vieren als rasatheïste. 'Geen dier is zo zot als de mens', luidt d'r klacht, 'want de sportvis…

zo jong nog het katje maar toch al begaan legt vragend haar pootje zacht op een traan ogen ontmoeten een glimlach verschijnt blij klinkt het miauw en het dipje verdwijnt…

De valse kater schreeuwde 'Boe!' in stede van 'Miauw!' 'Dat beest is stout,' zo dacht de koe. 'Ik corrigeer 'm gauw.' Ze zei, terwijl ze naar 'm keek: 'Met "boe" bedoel ik "boe". Je bent een liegbeest, maar ik spreek de waarheid als een koe.' De koe vervolgde: 'Jij moet zorgen me dat niet meer te flikken. Beloof het mij, dan mag je morgen…

ze keken naar elkaar samen in de vreemde schurkten huid aan huid de wereld naast het nest was een totale openbaring anders zonder moeder thuis dan vonden zij elkaar in het spel van dollen hollen en hun mores leren de een op een relatie is verlaten als in een echte roedel hadden zij dat heel snel in de gaten wij zijn de baas maar…

't Is vier oktober: dierendag, waarop elk beest genieten mag. M'n deeltijdpoes komt op visite en kan van stukjes kaas genieten. Het bedje heb ik al gespreid voor mijn geliefde huisstofmijt. Zo spaar ik vele beesten, maar dat doe ik elke dag van 't jaar. De dieren gun ik nooit verdriet: ik houd van hen en eet ze niet.…

opeens ontmoet ik de dood in eigen tuin uit het vlieggat van een vogelhuis tuurt een lijkje poes vrat moeder op voorzichtig begraaf ik haar jong…