(voor Ian Curtis) 'Love will tear us apart again' I.C. Ik luisterde in mijn sombere jaren graag naar de parels van je band Joy Division, omdat je meende wat je zong en omdat je uiteindelijk de hand aan jezelf sloeg, het zat er dik in, je teksten logen er immers niet om, het doel werd alsmaar zichtbaarder, de pijnen grotesker, het leed…

over vanavond (Oberdörfli, Zürich) over vanavond andere avonden liefde of gezichten die ik ken valt weinig meer te vertellen dan wat ik op bierviltjes krabbel ‘dode geluid van haar lach naar binnen kijkt hij koekoeksklok altijd een uur later drupt de kraan en drupt achter sijpelt de stortbak weer Zarah Leander Ich liebe dich komt…

Stilte omhelst mij laatste noten en wat wijn je bent niet bij me, wat let vrolijk zijn blader oude boeken verslindt wat schillen sommeer oude prullen in spiegel van venijn tel af en toe regendruppels op onzichtbaar papier papieren stilte is niet fijn.…

Een duister brommen dat, als teken aan de wand, scheuren maakt. Het raakt, als de lepel in de koffie, roerend. Metaal en keramiek als Romeo en zijn Julia. "Suiker?" hoort hij zichzelf vragen. Het antwoord smelt al op zijn tong. Het balkon verlaten in de zon. De dagen in de vla verdronken.…

Rook benevelt me, mist van de koude sambucca dampen, ijsklontjes die tranen huilen in het glas, waar ik niet janken kan, een onzichtbare man, verscholen achter een brandend licht, als motten naar de incomplete leegte, flokt de vrouwenziel naar het onvulbare eb, omdat ze moeten, omdat ik moet, om te branden, niet alleen in het glimmende lemmet…

De straten liggen er druilerig en zelfs de bloemen hangen huilerig als hen hun loof ontvalt op dit vroege uur De nacht vlecht zorgvuldig de dag ineen als zoute tranen uit de hemel vallen houten klazen op de daken dansen op het ritme van ‘t verval Ooit hoorde ik het gemijmer van witte lelies en ontmoette ik er het fragiele, het subtiele…

De tijd verdwijnt geruisloosheid valt binnen je ogenblik het traan met de tikken verdwijnt het onverstoorbaar als de tijd is verder veel verder geruisloos voor me uit gegaan…

het woord reikt verder dan de blauwepen waarmee ik door dorre geest en wereld ren om te stuiten op een dromend lied dat men aan de oever van het leven ziet…

Eenzaamheid lees ik in je ogen stilte heeft je hart omsloten gevangen in eigen onvermogen. Richt je blik naar het licht probeer de zon te zien zijn warmte weer voelen. Kijk naar het mooie om je heen dan zal eenzaamheid verdwijnen kan het leven je weer omarmen.…

gezichten achter glas ansichtkaarten als vlekken op het behang tulpen in een vaas patience en de klok die het vertikt…

Het stenen bruidsbed in haar erker werd overwoekerd door de wildste verwachtingen, de heemtuin aan haar voeten spint de draden van emoties in verlies van het frêle wezen, ze zag hoe het kroos de vijver sloot in de kleine ruimte die haar groene kerker bood,hoe het water de toekomst ving,het niet ververste, erin bevroor. Uit de…

Ze verdween tussen de massa, weg was haar kader in het bewegend schilderij. Rondom haar begon het te dagen: geuren werden kleuren, vormen gaven hun grenzeloosheid prijs en duwend volgde ze de voor haar nog onbekende paden. Haar kennis was een bak vol scherven, scherven van stukgeslagen wijsheden, onophoudelijk wisselend van orde…

Wanneer je op de zesde zit En je kijkt daar uit het raam Zullen zwaluwen verdwijnen Zwakbegaafden door radio's schallen De lust om te leven verdwijnt zoals de zwaluwen Het is vier uur op de zesde We zitten dicht bij donderdag Dicht bij de hemel waar de zwaluwen verdwijnen De zesde is sinds de lagere school Het hoogst haalbare Niet voor de…

ik schrijf de nacht vol met geruis; het lawaai van stilte als ik de bevroren menigte naar een volle leegte sluis roep nog met verstijfde lippen, de ogen zien naar binnen rest mij de schaduw die het geketend waken zal beminnen…

Toen al haar buren met vakantie waren, ze dacht dat er geen mens zo eenzaam was kwam opeens dat jonge vrouwtje die haar iets te lezen bracht, bleef zelfs even bij haar zitten, dronk een kopje koffie mee, kende haar uit de gemeente, woonde ook aan de Allee. Over haar valt een glans van Vrede als ze denkt aan dit bezoek. Met een blijmoedig…

Gedachten zweven zachtjes mee op golven van de wind. Woorden die werden gesproken reizen door de tijd. Waarin ik de wind hoor huilen om een verloren droom. Woorden die nooit de weg naar jouw hart hebben gevonden.…

hij heeft kind noch kraai wel twee kanariepieten twee bunder land en twee kolenschoppen van handen samengevouwen twee brieven van zijn vrouw een haarlok en twee ringen in een laatje bewaard tja, zo gaan die dingen…

We nemen dingen zoals ze komen Na het aanpassen is er slaap Kille nachten, zwarte dromen Het onderbewuste opgeraapt. Onder de schaduw van de vleugels In de schemer van de nacht Losjes voeren van de teugels Kost me ineens alle kracht. Neem de wind in alle zeilen Zodat het leven vooruit gaat Probeer imago op te vijlen Het leven gaat zoals…

Geritsel van de avondkrant ik zeg iets maar ik zeg het in de ruimte Het tikken van de klok weerkaatst van wand tot wand en pas veel later zeg je: 'Zei je iets?' Er is niets.…

Als ik verlies wat ik opbouw En afbreek wat ik aanwin Voel ik mij slechts een toeschouwer Van al dat wat ik bemin Geen handen die mij betrekken Slecht mijn ogen die worden geraakt Mijn invloed niet zichtbaar Ik ben eenzaam en naakt…