int donker, met bewegende ogen is er sprake van een ridderlijke strijd ieder vecht nobel en vaardig ieder wordt in zijn Zijn meegezogen het is een strijd in warrige tijden ieders doel is het horen waardig ik heb geen voorkeur te bepalen het is als leiden en lijden en volgen soms doet het denken aan malen het is wachten op een gericht dat…

hier kom ik je tegen tussen letters en dichtersdromen een vlinder in de zomerstorm je draagt een mantel van liefde als een fladderlichte omslag gerangschikt in een aardse vorm ik zou met je op willen vliegen het draagvlak verdelen sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven schrifttekens rusten op de wind dwarrelen naar de aarde daar raak…

Uit geluid van taalgebruik is in een onbestemd verleden uit liefde voor Moeder Aarde de behoefte om te zwijgen ontstaan in de stilte die daarna is blijven hangen deed de mens zijn kleren uit uit liefde voor Moeder Aarde en ging voortaan naakt door het leven onder het helderblauwe hemelfront allemaal tegelijk in blote kont.…

Dit water dat er is en toch niet, stroomt langs, door, over de zwarte moeder. Hier kan de dichter niet slapen. zij danst en hij, hij moet mee dansen, al kan hij verdrinken, zal hij verdrinken. Een zwarte bij trekt langs van bloem tot bloem, laat hem horen dat de soms van mensen om hem heen doordringende tijd (die hem juist deed verdrinken…

fraai parelden vriendinnenstemmen door elkaar in blijde euforie van samenzijn na jaren de tonen dragen meer bagage dan voorheen en ook de uithalen weten zich nooit alleen woorden stemmen overeen geboren in hetzelfde licht en streekeigen accent dat weer snel went de jaren zijn verdwenen en herinneringen krijgen jonge benen…

Er zit een mus op de grafsteen bij het oude graf van mijn vader met verwelkte bloemen en verhalen over de vondsten langs de rivier. Ik wil de mus wel leren kennen om haar te vertellen over mijn vader maar ze luistert niet vliegt weg met mijn verdriet.…

een wit vel wil uiteindelijk ook gevuld worden met kleuren met woorden liefst met hele mooie het heet niet voor niets maagdelijk wit de drang naar leven is zelfs een dood wit stuk papier nog gegeven…

We zijn allemaal nerven van dezelfde boom ik groet elke dag de mooie takken, de schors voelt steeds weer als een droom niet iets om te verfraaien of te lakken. Bij het dagelijks ondergaan van de maan zie ik ook de sterren steeds verschijnen, ik wilde ze van ver wel kussen gaan laten klateren als prachtige fonteinen. Roepen adieu vader en…

gedachten vliegen als geringde duiven in vrije luchten hebben geen of weinig gevaren te duchten sommige zijn wispelturig en worden ervaren als niet fijn zo ook zullen er in een vlucht duiven altijd zieken zijn de meesten blijven dicht bij huis waar ze hun voer ontvangen en ze veilig weten terug te keren zo ook gedachten die retourneren…

jullie zijn me voorgegaan de standaard wegen die we allemaal hebben te gaan van een enkele hebben jullie mij z’n loop niet kunnen leren zoals die van hoe te worden geboren hoe vrouwen naar behoren te kunnen bekoren voor ze weer dreigen te vertrekken naar havens in betere oorden jullie konden mij niet op de vele hindernissen en gevaren…

Poorten, die steeds gesloten worden. Muren, waartegen bange woorden, woedend te pletter slaan. Wie open is en blijven wil, laat zich in de ogen kijken. Wie angstig woedend wordt, wil moedig in het leven staan. Kijk! Hoe alles weer nieuw wordt. Zie! Hoe totaal gesloten deuren, liefdevol weer open gaan.…

dit vormt mijn uitkijk over gedachten, aldoor in wazige beelden die om aandacht vragen en wel zo dat zij herinneringen zullen verzachten ik zie ze in schemerig groen, in wezen doorheen de brede hoge heg, waarin ik het verhaal kan lezen vaak nog door een rozenboog onderbroken alwaar het niets een blinde ruimte schept die mij verstilt, of…

En toen ik thuis kwam na die mooie dag, we hadden gereden langs weilanden met ergens molens, langs dat kanaal met die huisjes van Koedijk en hun puntige gevels, door het groen van Groet, het platte land bij Camperduin, we over het strand hadden gelopen, gezwommen in de zee die uitgediept en daardoor niet vlak meer maar met veel muien…

Dat jij driekwart eeuw leven mocht en mag het lijkt niet veel maar is het wel vandaag de dag, in deze tijd vol spijt en gekkigheid, liefde, nijd en kwijt. Dat klokslag middernacht één van de vrienden schrijft samen te willen komen Dat 's morgens héél vroeg een héél vroegere vriendin van ver feliciteert Dat als je de deur uitstapt daar een…

Bij sommige mensen denk je vol overtuiging ze zijn onaanraakbaar voor onheil ook al ken je ze niet persoonlijk het geeft ergens een veilig gevoel Jij was zo iemand iemand met een missie: de vergetenen in de spotlights zetten Nu ben je toch geraakt Jij zult evenmin worden vergeten je hebt het leven van veel gekwetsten een stukje…

n blauwe lucht waarin ‘n berglandschap van lobbig geklopte room aan de horizon een eiland van grijs zand voor het eiland helderblauw water en daarin een stoel een stoel in het water niets meer niets minder en toch is de stoel zoals hij daar in het water onder de blauwe lucht met wollig witte wolken meer dan een stoel veel meer…

Als de dagen grijs als lijsteen of nat en zwart als de nacht de wind bomen geselt hun takken nederigheid leert vult zij zichzelf met vurige oranjerode warmgedachten die grasgroene blijbloemen toveren in haar honinggele haar…

Het mag geen enkel nut hebben dit leven, dit denken, dit schrijven alleen dan wanneer er vrijheid zonder woorden is. Ik herinner me de liefde uit een andere stad waar je woont, ergens in de verte en je weet dat mijn naakte ziel zich zorgen maakt je spreekt voor onze waarheid samen voor vrijheid zorgen dronken vlinders op weg naar…

Grijze splinters glas strooien as rond in de woestijn. Ze weerspiegelen de ruimte van de kapotte krater van vroeger. Pas veel later slaat alles wat kapot ging in. Wat het losse zand had kunnen lijmen, vormt een vaste substantie onder de druk van de inslag. Ver weg verstopt glas onder woestijnzand. Soms is iets dat…

Och dat ik ook in deze droeve dagen mag zingen van het blijde feest in de eenzaamheid van dagen als ‘t verdriet blijft knagen vervult mag worden met de adem van het licht geloof hoop en liefde weerspiegelt op mijn gezicht…