De vraag is bij de Majesteit niet deed ze 't wel of deed ze 't niet maar hoe hevig en in welke tijd deed ze het met Paul van Vliet Waarbij lui van adel komen die haar aderen hevig doorstromen met lusten vol vuur en temperament ons van de vlakte onbekend Paul schoot - logisch - tekort in de min betaalt sindsdien gebukt voor de vorstin…

Ik wil niet lijden aan een droom, die de geest verwart, verbijt de pijn, schenk je in een dubbelleven in een ander hart, dat het realisme tart, om de rouw te vermijden. Streel ik je in het morgenlicht wakker, onderzoek waar de ander in beslist, vervloek het moment, waarin je z’n makker werd, verdoof die met een duivelse list, die…

Het is triest dat jij zo doet Het is ook jammer is nergens voor nodig Het is triest alles haal je door elkaar dat is jammer en triest We hadden het zo goed maar je gooide het weg, zomaar En da’s jammer want nu is het weg, voorgoed Dat is triest en jammer.…

Ik denk aan de korte heftige liefde, gebrand in mijn geheugen, gevoelsmatig recent, volgens m’n verstand dertig jaar geleden. Haar klok staat stil vanaf het moment van afscheid en uiterlijk onveranderd zal ze in mijn herinnering voortleven. De geschiedenis sterft niet, in m’n geest in leven gehouden door herinneren. De taferelen met z’n…

Honderd keer zei je al: ik hou ook van jou. wel tweehonderd gedichtjes heb ik voor je gemaakt. overal gingen we heen, ik jouw Heer, en jij mijn Dame gezellig hand in hand en wij maar kussen -ik had niks in de gaten- want ondertussen val je, -duizend bommen en granaten- uitgerekend voor die asociaal, dat stuk rapaille.…

Een beetje vreemd was het wel dat ze die dag tegen hem aanstond denkbeeldige pluisjes van zijn jas plukkend terwijl ze hem de dag ervoor niet had aangekeken omdat hij de deur openhield voor haar giechelende vriendin En toen ze die avond in de bios zaten legde zij tussen de bommen van de Hurt Locker door haar hand op zijn knie maar…

Ik kwam hem zomaar tegen op een warme zomerdag Ik was meteen verloren toen ik die blik in zijn ogen zag Ik vond hem bij de liefde en de rust die ik gevonden had Ik voel nog de kracht die hij me gaf en het gelukkige gevoel dat ik bezat Wat ik toen had gevonden ben ik allang weer kwijt Ik heb een harde les geleerd maar weet nu dat alles…

Zij zong met zachte zoenen zowaar tot aan de voorgrond weer. Het was een dag als alle dagen. Tanden wit gepoetst en overhemd half glad gestreken. Sigaret na kauwgom, dan kauwgom weer naar sigaret. Met muziek net te hard om te praten, terwijl haar tranen hem op de schouders raakten als in zijn hart. Slecht beslagen zoende hij het…

Ween niet over wat verloren is, nu haar transparante schim op de golven van de winden rust, naast de leeuwerik in z’n eindeloze klim naar dát streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam, een hemelse lampion in haar aubade de toekomst kust en aan het heilig vuur ontkwam, gebalsemd in een seringenbad, bron van geurend…

koning in rede wekker van vervoering was het liefde toen je sprak van gedeelde tronen verraderlijk vulde je de container van een geweer met rozen en kocht je argeloze onderdanen om heersen is je land en lichaam het leger je begeerte proeven je tweede huid neen, voor mij geen heer geen wapens meer en ik bid dat ik nooit…

Ongetwijfeld dat ik huilde, dat ik stampte en, gevangen tussen boosheid en verdriet, sloopte tot er niets meer was. Ongetwijfeld dat ik ontkende als een kind en rozen voor je bracht, brieven voor je schreef die je nooit echt zag. Ongetwijfeld ook dat honger geen rol meer speelde en dat niets me meer smaakte toen je koffer hier verdween…

wat is liefde meer dan gieren van klieren en genen kleffe tekst jodelahee oooh of ook oehooohoe een poes met een kater dodelijk voor de ex-roker want als ergens een peuk functioneel is……

Verdrongen doet het vergeten, als pijn de sneeuw gaat verrassen. Verlangen wil het niet weten, dat jouw gedeelte aan liefde uit mij weggesneden voelt, het allerleukste vervlogen, terwijl je "alles" was. Pas als jij gaat, hebt besloten, is het "alles", vermoedelijk weten. "Leuk", herinnering, terwijl je zoete geur hier nog hing. Vragen…

Ach, ik dacht: laat ik je maar weer een mailtje sturen laatst, toen je jarig was Het was natuurlijk wel al even wat geleden maar door dat vegetarisch etentje, nog pas de vurige en lange kussen op de parkeerplaats, en ons gretig graaien in het gras dacht ik zo bij mezelf dat het misschien tussen ons wel weer in orde was Maar…

Blij keek ze hem aan – wat was hij stil. Wat geeft dat? dacht ze. ‘ Wat is er?’ vroeg ze omdat ’t er wel toedoet. ‘Ondanks openheid en zo,’ zei hij, ‘je kent het wel, blijven er altijd dingetjes, weet je wel, waarover je niet praten moet.’ ‘ Tussen ons?’ vroeg ze niet begrijpend, hunkerend naar meer. Geheimen tussen hem en haar…

Zo is het ons uiteindelijk vergaan: als schepen zonder lading reizen wij. Niet doelloos, neen, de sterren en de maan zijn onze gids, zoals weleer toen zij het trekken langs een vaste hemelbaan aan ons als voorbeeld stelden. Ieder tij bracht wrakhout mee uit onze oceaan. Toch ging de dreiging, leek het, ons voorbij toen wij voor anker lagen…

open je hart horen en zien doet je fluisteren als je me wilt helpen zuchtte ze kom me dan driehonderd vijf en zestig dagenlang geluk liefde warmte plus inspiratie toewensen zit niet zo te friemelen gaf hij als antwoord wie wil nou zo’n saai leven met alleen maar datte wil je mijn wens horen “neem mijn hand en leef met mij” niet…

Ik denk aan toen M’n gemoed schiet vol Door een muur van tijd Dwars door de jaren heen Reik jij me jouw hand Vingers strengelen ineen Een vonk slaat over Net als toen We leven in een roes Dan valt ‘t beeld in duigen Net als toen…

Liefde felgekleurd, probeer mij nog de rose wolken te herinneren. Jaren geleden heb je mijn gek hart gestolen, je wil was trots, de grote toren geboren. Wij hadden toen zoveel tijd en jeugdidealen enkel dromen, liefhebben, kindjes baren. Het lijkt alweer zo lang geleden, jij en ik, liefde als verwachting felgekleurd. Romantisch symbool om…

Je voeten lopen in het natte zand mijn voeten rijm ik er voorzichtig naast, zodat je als je omkijkt ziet dat we samen zijn gegaan. Maar rijmen wil het niet echt want honderd schelpen pluk je links en rechts uit het strand en uit onze pas onderweg. Ongeduldig ben ik niet. Weet dat ons spoor aan de zee en het zout verloren zal gaan.…