Het zeker weten dat niets overblijft als alles is geweken, een stem, een woord dit lichaam bekend om zijn gebreken De hand van de ander is naar huis gegaan slaapt in een bed naast een vrouw op wie iedereen verliefd worden zou De kamer wacht op de laatste zucht als de geest in het kippenhok, waar de hennen en één haan het voorbijgaan…

Na Roodkapje vertrekt ook d'r broertje naar grootmoeder. 't Wordt geen retourtje: de wolf consumeert 'm als broodje. 't Wordt niet door de knaap gewaardeerd, dat het beest onder 't eten beweert: 'Wie naar oma gaat, gaat naar z'n grootje.'…

'O, Eva,' zei Adam, 'ik vind je een stoot! - Een verrukkelijk ribstuk; ik zie je graag bloot.' - En Eva, die Adam bewonderde, kreeg in de gaten dat langzaam z'n vijgenblad steeg en ze prees toen hetgeen zich eronder bevond. Hij zei: 'Eva, je neemt ook geen blad voor de mond.' De twee werden spoedig al heel goede maatjes. Een herfstwindje…

Kleinzoon ben ik. Grootvader ben ik. Even oud als jullie. Laten we vrienden worden. Laten we sigaren roken. Elkaars levens delen. Grootvaders onder elkaar. Grootvrienden.…

Het leven figureerde terwijl ik toen sliep Noodlot had toegeslagen bijna een begin van het eind De duivel sliep dit althans was mij eerder verteld Het tegendeel bleek echter in alle opzichten waar, daar toen de dood verwoede pogingen actief ondernam Uitgebreid werd gedanst en gefeest toen bleek dat mijn wil tot leven veel sterker was…

Als het straks kouder word dan zet ik de muts op van mijn zoon Die achter bleef toen hij het huis verliet warme jogging broeken van mijn dochter niet van armoede maar van warmte Omdat zij ze droeg trimschoenen van mijn kleinzoon Te klein gekocht maar omdat hij erop gelopen heeft een warme das gebreid door een vriendin Die ze speciaal voor…

mijn vader ziet naar mij voor het raam in de ogen een mengeling van verte en nabijheid zie hem daar nog staan voelbaar, nu diep in mij gewijd de zwaarte was zijn lijf gewoon de ziel bezwaard door de jaren hoe verder af van het heden is zijn gang te verklaren? de tijd geeft haar verhaal geef ik nu zijn stem als loon zal hij nog zo denken…

(voor mijn broer) Steeds verder ben je weg gedreven, En nog even dan ben je uit ’t zicht. Verdwenen in de mist van de tijd. Je koos de dood boven het leven, Hopeloos op zoek naar evenwicht. En nu, nu ben ik je voorgoed kwijt. Niet dat ik je ooit nog zal vergeten, Of dat de herinnering slijt of zoiets, Of straks geen inhoud meer heeft…

haar hoofd tegen het raam. het gezicht zacht, zelfs gesloten. zijn mond ademt slaap. zijn oor lichtjes tegen haar aan besloten. beiden onderuit te saam met een kind op schoot. de gezinswarmte vergroten. man en dochtertje zijn heel ver. moeder volgt deugdzaam. hun liefde is in hen geslopen. de kleine spruit lacht stil;…

Die Marcel Harmsen toch om te berichten (Te lezen in zijn laatste snelsonnet) Dat hij zijn mams ertoe heeft aangezet Een tien te geven voor al zijn gedichten. Mams toonde wekelijks haar eigen bloed Dat men het van familie hebben moet.…

Ik denk ook wel eens wat als ma toen met een aardige man was getrouwd en een goede vader wie waren wij dan zelf geweest, maar het grappige is dat we dat dan niet waren, hoewel ook weer wel, toch denk je aan iemand die leeft ja wat als ma toen waarom heeft ze het niet gedaan ?…

Tijdens de jaarlijks herdachte huwelijksdag worden herinneringen afgestoft de banden aangehaald. Achteroverleunend, goed in het pak gestoken consumeert men met smaak gebakken lucht. De oudste zoon presenteert met veel elan; het (bewerkt) familieportret van laatst gevierde huwelijksdag verschijnt onder cadeau verpakking. En delen met elkaar…

Dragen zal hij je, zoals eens ik hem droeg op handen naar de toekomst Hij zingt voor jou dezelfde liedjes die ik ooit voor hem zong Vragen zal hij zich diezelfde vragen over hoe dat met je verder moet. Zorgen heeft hij of wat hij doet wel goed is, zoals ik vroeger had. Het kind werd vader zorgend voor zijn eigen kind en hoor mijn…

Voor een huis dat bekend zou moeten zijn misschien eigenlijk meer een flat stond ik te aarzelen een druk groepje mensen stond voor de ingang bij een man die iets vertelde ze zochten huisvesting begreep ik acht of negen etages waren er maar nauwelijks leesbare naambordjes de meeste ontbraken zelfs geheel waar moest ik zijn, wat was zijn…

Moederlief heeft het net geslepen trancheermes klaargelegd. Schone glazen op ongebruikt tafellinnen. Nieuwe papa komt zondag het vlees snijden.…

Inderdaad, die zon zei zij en zachtjes wapperend verliet zij het plein Die zon, die op dagen als deze haar stralen dempte Als eerbetoon aan – Een ver verlaten vader die ook zonder woorden zijn kind kon kwetsen Men trekt zich heel wat aan zonder die zonnestralen…

ingestopt toegedekt dromen en weer gewekt feeën met moedermond dansen rond kinderbed…

Luisteren naar elkaar vraagt meer dan slechts fluisteren, maar ook concentratie en aandacht voor de ogen, de mond de lichaamstaal maken van zuchten en verlangens geen vluchten, maar momenten van waarheid die echt zijn niet slecht maar kloppend tijd stoppend voor altijd gemaakt samen in werkelijkheid.…

als ooit familie samenkomt dan hoop ik, dat er niets echt niets van pijn verwringen blijft slechts liefde en de band van bloed met alle goede dingen altijd dichter bij mijn hart blijven de herinneringen aan die mooie warme dagen mag ik vragen dat voor mij slechts terug te doen? een dikke zoen!…

De kinderen rond de tafel de kleinkinderen aan het spelen op de wip de grote schommel, de glijbaan af en toe even bij de grote mensen om wat te drinken Opa en oma veertig jaar getrouwd in de tuin van Heidelust ik was net negen een van de oudsten van de vijfentwintig die er later zouden zijn Als enig kind van de oudste zoon voelde…