Tussen bermen fluitenkruid en klok geluid tussen kale kastanjebomen die zoals de kerken naar de hemel grijpen langs gracht, tussen honden en hun bazen, tussen hardlopers loop ik zondagsmorgens naar de film, verboden vroeger in mijn jonge jaren De film was Green Borders over vluchtelingen tussen Wit-Rusland - Polen heen en weer…

...doop doop di doo... zong Marilyn miss silver screen in vervlogen tijd op 't witte doek uitgemonsterd in haar wijd uitstaande oogverblindende wonderwitte mannenhart en ogen blik verslindende boven beide bovenbenen vrijelijk door een luchtstroom opwaaiende zomerjurk een bruidssluier in wittebrood vervlogen…

137 minuten Mads Mikkelsen was bepaald geen straf Over hem zal ik dromen (wat een man!) Maar echt verliefd werd ik op Johann Friedrich Struensee Een visionair, bruut vermoord om zijn idealen Zachtjes ween ik om zijn gruwelijk lot Wat een onrecht! Ik vraag me af hoe het toch kan, Dat ik er niet eerder van wist. Mocht ik ooit in Kopenhagen…

Met jou naar de film waarover in alle media Een zaal vol jong volk en popcorn Om 't verhaal te begrijpen werd er veel gesproken Ideeën van wetenschappers spelend met levens Cijfers, getallen op borden, 'k Wist niets van 't vuil politiek spel En al helemaal niet waarom in Japan de bom ontploffen moest Veel knallen, gedreun Hoe…

leven is meegolven op veel soorten zee al houd ik liever mijn schaapjes op het droge lente juicht zonder pauze de tuin kent geen heimwee zijn kleuren glanzen in voorjaarslust ik hoor en voel de hoefslag het hart nu rustelozer meer dan ooit op zoek naar licht gewillige woorden en morgen zullen er liedjes zijn waarop lijf en…

Een flashbericht van overzeese zijde Komt tussen alle bezigheden door De zware eiken voordeurspleet in glijden Een vederlicht gewicht, een tele gram Meldt dat soldaten binnen kwamen rijden Kromme jappenbenen op pedalen Een groene draak gleed langzaam door de straat Naar richels van het wapentuigdepot Dreigend dreunen palmen en waringins…

Wíe ziet nog wie jij bent zonder de cam In hollywoods vervlogen hof van eden Icoon dat in een tape verankerd zit Wie zíet nog wie jij bent meer dan je stem Van ooit eergister gisteren en heden Marlène blauwe engel in zwart wit Wie ziet nog wie jij bènt - een donkere stem Onder de hills van beverley's verleden…

robijnrode avond ondergaande zon werpt bloedgloed op de zandvlakte droog stof waait op dwarrelt doelloos over dorre bloemen leven lijkt verdampt dit doodse landschap is niet veel meer dan een roodbruine schets op vergeeld papier ogen turen in de verte de weg naar nergens eindigt in die vage lijn trillend aan de einder een klok…

ik voelde pas de kracht van je angst toen ik Primo Levi las: we zijn alleen vermoeide beesten op de drempel van de dood pas toen doorzag ik de kracht van je liefde die zich in bange lange armen verborgen hield ik vocht om het bruisende leven te omarmen de mens puur in beelden te vangen altijd al voel ik de kracht…

Cowboys die de koeien Over eindeloze heuvels En rotsachtig gesteente Van de prairies lieten grazen Zo'n bende die je kende Van de boeken van Karl May Met Winnetou, Old Shatterhand, De bladen die we lazen Ze kwamen in de jaren zestig Op tv, nog in zwart-wit, De helden van papier Groeiden op het witte doek ______________________…

Lied van een merel omlijst helder het avondrood meeslepend leven…

Films die draaien in ons hoofd beginnen niet en eindigen nooit. Ze doldraaien al maar door. Films die in bioscopen draaien beginnen en eindigen. Voor aanvang zien we een wit doek. In de pauze en na afloop ook. Ook illusies worden geprojecteerd. Mensen zijn als witte doeken. Zijn gewaarwordingen. Bewustwordingen. Van rust.…

Het filmpaleis is liefdadigheid voor liefhebbers en oude mensen ik help hen de tijd door kijk mee en leer de teksten, Mama Capra: grote schoonheid is het leven van de droom van je zintuigen Ze wordt weggestuurd van de markt, met haar zelfgemaakte geitenkaasjes Thuis in haar paradijsje de vroegere bedding van de beek mijn dagdroom in…

Een jongetje en een meisje staan in een hart van voorjaarszon, elkaar ontwijkend te wachten op de tram. Zij zeventien, hij achtentachtig en allebei zonder woorden. Hun blikken zijn poëzie zonder stem. Tussen zijn vingers als gebroken sigaartjes trilt een sigaret naar kapotte onderlip. Majestueus traag in gebaren vol verlegenheid. Zij is wordt overvallen…

er warrelt van alles door je hoofd geloof je bijna niet hoeveel heeft enige organisatie nodig twee regels of drie regels of helemaal geen regels gewoon wat beelden die verdwaald zijn en die je weer thuisbrengt door ze te drinken en te eten te geven terwijl de sneeuwstorm om de hut tekeer gaat en de honger toeslaat kook je een schoen…

Het leven dat ik leef, moet worden opgeschreven. Van mij hoeft het niet. Gedachten die in mij opkomen, moeten worden vastgelegd. Mij kan het niet schelen. Er leeft iemand in me, die me daartoe dwingt. Hij maakt me wakker, in het holst van de nacht. Hij wil dan dat ik schrijf. Hij laat me mensen ontmoeten, die ik echt niet wil ontmoeten…

het is waar dat we het over James Bond hadden hoe hij op het nippertje altijd ontsnapt en ook nog gesprekken voert met de psychopaat die hem wil doden terwijl in het echt een psychopaat niet praat op dat moment dus allemaal totally onwaarschijnlijk maar ja, ga terug naar het begin van het leven en de eencelligen en bereken de kans…

Tijd gaat snel voorbij, verpulvert Roem en eigenwaarde. De decennia, Waarin een ster haar roem vergaarde Licht soms al ver achter de huidige Horizon; die een herinnering aan haar Heeft kunnen bewaren en zo nu en dan Iets laat gloren van een roem dat toen Nog leven kon. Zo kenden de zeventiger jaren een Vrouw die succes vergaarde en met…

Een vrouw, in het lezen bedreven, Die droogstond een jaartje of zeven, Was uiterst tevree, Met dat boek 'Shades of Grey', Want zo kwam er wat kleur in haar leven.…

We zagen een film Richard en ik in de bioscoop het was warm genoeg en het was een Chinese film een soort crimi in de winter met een plot en een afloop maar wat we vooral zagen zeiden we later, met biertje en Cola was China zoals het is op z'n alledaags en vol hoewel we maar weinig mensen zagen maar wel een vrouw die vol was…