3.029 resultaten.
Kinderen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
211 Kinderstemmen echoën de eeuwen aan elkaar.
Een zoet gebaar, het verre verleden door de muren vertaald.
Ze blijven gekweld roepen door de schaduwen tussen de muren.
Niemand die ze horen kan,ingehaald door de tand des tijd.
Maar ik hoor ze roepen, ik hoor ze gillen
Hulpeloos staar ik met slappe armen en een leeg gezicht.
Ik staar in de schaduw van…
Water
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
182 Verandering beweegt altijd.
Leeft als stromend water.
Alles verandert waar je bijstaat,
wat je ook doet of laat.
Conservatieven houden daar niet van.
Bouwen graag muren en dammen.
Progressieven dragen water.
Dragen water naar de zee.
Wat doen wijzen en wat narren?
Wat doen levenskunstenaars?
Ze houden van verandering.
Drijven met het…
het verlangen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
242 hij ziet de
weemoed
in de wolken
als hij door
de droeve
dagen zwerft
duizend mijl
in de schoenen
van de wereld
lopen om iets
van het verlangen
te begrijpen…
Reïncarnatie van een boomblad
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
236 Gouden blad in de wervelende wind
Als een kind zo verwonderd
Dwarrelt zij daar zeer gezwind
Een zomer lang heeft zij van vrijheid durven dromen
Alle winden meewaaiend
Welnu is de grijze herfst gekomen
Precies zoals een jaar geleden
Heeft de oude eik haar afgestaan
Vreedzaam dwarrelt zij naar beneden
Klaar om nogmaals dood te gaan……
Irrlicht
netgedicht
3.1 met 9 stemmen
289 voorbij de horizon eindigt
het zicht
begint het denkbare
voorbij de sterren dooft
het licht
wacht het wedervaren
in tegenstromen
langs hemelbogen
in drommen doorwaakte dromen
tot zienderogen…
Roemloos afgaan
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
200 Wie ben je,
wanneer niemand danst,
naar jouw pijpen?
Wat blijft er van je over,
wanneer je verloren hebt,
en er niemand overblijft,
die naar je luisteren wil?
Weinig meer,
geloven de verliezers.
Gelukkig alles nog,
beseffen ware kiezers.
Winnaars en verliezers.
kiezen samen spelen.
Wie altijd moeten winnen,
spelen het spel niet meer…
garnituur
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
176 dit is om te vinden
om niet meer te weerleggen
grijs in het gebied
overal ter plaatse
diep in het uur
dit is geen gouden vondst
dichter bij de kern
te verruilen met randverschijnsel
hoe later, hoe verder van nu
zowel volledig als desnoods
dit is de verblijfplaats
ongebonden aan toekomst
standvastig toekomend en ooit
wederkerend…
barst
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
219 een barst in de
liefde bijvoorbeeld
is geen vloek ze
schijnt slechts licht
op wat we proberen
te vergeten
ze legt onze
breekbaarheid bloot
zonder ons te willen
breken een barst
is geen vloek tot we
haar geweld aandoen…
Institutioneel?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
225 Er is niets oud en ook het
nieuwe is er altijd al geweest,
voor een piramide is ook de
sfinx slechts een waakbeest,
een schil in terminologie
van beelden waarover men
denken wil, deinen mythen voort
in menselijke overleveringen
en ideologieën schouder aan
schouder in de menselijk geest,
dat tijd in materie niet bestaat,
worden…
Alleen gelaten?
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
197 Waar is die grote herder gebleven
die we nu zo nodig hebben?
naar welke sterren is die gevlucht,
naar welk ver oord waarvan hij
zichzelf nooit had gehoord.
Het gezicht afgewend van
een beloofde wereld die hij
schiep, een volmaakte plaats
waarop hij als eerste liep,
uit die klei waarin hij droomde
modelleerde hij zijn eigen beeld,…
Je intuïtie volgen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen
194 Zijn er anderen die je pijn kunnen elimineren
met zachte invloed je verdriet wellicht keren.
Voeden anderen zich vanuit jouw geheugen
om je te raden hoe wel weer te deugen.
Hoe wis je dromen nu weer uit je ogen
voel je de dagen weer vol mededogen.
De geschiedenis kent geen rechte randen meer
in je dromen herleef je zijn dood keer op keer.…
God is geel
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
316 Hij beveelt de zonminnende citroenvlinder
richting de bosrand te gaan
voor het houden van een heilzame winterslaap
Hij is de gele trilzwam die de oude iep langzaam uitholt
Zodat het ieder uur
een beetje meer sterven mag
De bladeren die van de bomen waaien zijn geel
nu hij ze weer heeft teruggenomen
omdat hun vermoeide takken ze niet…
voorcalculatie
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
238 langzaam vallen woorden dicht
hun letters vullen bladgoud
scheppen sfeer, onderliggend van toon
gewichtloos wikkend
van verre naderend, weerlegbaar
vasthoudend, met voortgezet verwijlen
cijfermatig onthutst, tijdelijk
voor het grijpen, wilsbekwaam
en immer voortbewogen…
Verwarring
netgedicht
4.8 met 10 stemmen
175 Zijn onze kleinkinderen wezens van het licht
onverplicht erfenissen van onze voorvaderen,
ze hebben zoveel kleuren en geuren van vroeger
klinken vaak als liederen uit hun oude handpalmen.
Zelfs het muzikale ritmegevoel is herkenbaar.
Jong bestaan ze uit talrijke bijzondere vormen.
Hun ogen dwalen vaak langs vreemde dingen
herkenbaar als ik…
perpetuum mobile
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
206 we slijten alleen
en met elkaar reizen
we door het
stromende leven
perpetuum mobile
als in een muziekstuk
trekken we langs
liefde en dood
een dodelijke reis
die verwondt ontroert
tot op het bot we zien
slechts een glimp…
Ideaal
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
174 Idealen
Gratis af te halen
Van een oud vrouwtje geweest
Heel begaan
Altijd binnen gestaan
Neem ze mee
Idealen van tv
Niet van echt te onderscheiden
Ontzettend wijs
En heb je al idealen?
Doen we halve prijs!…
Ik heb je nog steeds lief zo lief
netgedicht
4.6 met 16 stemmen
212 Al groeit de dood in elk mensenleven mee
net als het eens geboren leven,
vandaag geen verjaardag in het dorpscafé
je vandaag thuis gedenken is wel het streven.
Wat is het ooit stralend begonnen schat
nu hier juist vandaag de stilte leven keert,
thans voelen dagen even als een koudwaterbad
omdat een andere tijd van leven aanmeert.
Dood gaf…
Onze nationale kijkdoos?
netgedicht
4.8 met 4 stemmen
259 Het sluipt en stoft in de verste
uithoeken van onze nationale
kijkdoos, het matte populisme
gloeit door het gekleurde ethisch dak,
is het de band van vrijheid die zo kwelt?
alle dieren sluipen er onder door, maar
kinderen moeten nog even wachten
vrije geesten reizen ongeschonden,
over de heilige zones van ons
territoriale gedachtegoed…
Halve maan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
207 Halve maan, een helft uitgezet en weggestuurd
om kil onzichtbaar haar rondjes te moeten draaien
in het diepzwart, godvergeten niets.
Vanaf de horizon door een late zon helder aangegluurd,
weten wolkenflarden jouw bleek aangezicht te aaien.
Verhaal me van je trieste idealen, onthul mij tenminste iets
van schepping en bruisende dynamiek.
Schijn…
Focus?
netgedicht
5.0 met 4 stemmen
204 Al zijn we sneller dan de wind in het avondrood
en komen we morgen dichterbij de sterren,
gedreven tegen de stroming in van licht
wat joeg het mens-zijn aan tot zijn dood,
het maakt niet hoeveel we rouwen, met
zoveel data en vernuft als laagje verveeld vernis,
niet alles camoufleert de verschraalde tijd, die ons
de les laat lezen uit de geschreven…