Gebaren zullen me vertellen zoals de pagina ' s draaien wat ook jouw mond is stil, miskend in herinneringen zwelt ergens oud verdriet. De gebaren zullen me vertellen, wellicht bij het frêle lamplicht over bladeren in de jaargetijden, over gezichten die verdwenen zijn, hoe sterren spontaan zijn gewist. Je gebaren zullen me vertellen over…

ik voelde energiestromen rondom jou dromen van grote machten in jou heerste de serene rust zoals in het oog van een orkaan daar waar bundeling van krachten vat kreeg op de maatschappij ging hij jou voorbij jij was geen rots in de branding van geweld en niet geveld door onrust en paniek in een mystiek moment ben jij door het…

Hoe vertel je verhalen ook van groot formaat, fel tegen 't gevangen zijn vanuit destijds 't verzet over verschrikkelijke en pijnlijke gebeurtenissen of over de in het geheim gehouden dankmissen. Hoe verhaal je over gevangen gezet over 't verzet over deze dodenmarsen en ss ook nu als levensles. Zeg je voor zij net niet werden vermoord door…

Het werd heus ook nu door anderen echt nagemeten nu gisteren dat sneeuwwit ons echt niet was vergeten. Getuigen, bleek later, schoven ook vensters wijd open, lieten zelfs 'n diepere gulle zucht om vrijdag te dopen. Het gaf ook mij in deze nacht verbaasd werkelijk stil jolijt toen ook ik als lot bijtijds even ontwakend werd afgeleid met kopjesogen…

De nacht heeft schijnbaar smetten van gisteren ook die van vandaag werkelijk op haar voorhand al in een handomdraai blijkt nu echt weggedaan, vele gulle gouden zonnestralen spreken ons aan. Bijna lauwwarm bijna azuurblauw is de lucht en zee ook de wolken die opgestegen 't gevleugelde wegen, ze hun weg laten gaan om scherend op pad te gaan.…

Als golven die op kiezelstenen stranden als jagend tijdverschijnsel in de stormen zal mijn gedachte strijden tegen banden die leven klemmen tussen oude vormen zo brengt een nieuwe dag het nieuwe licht, maar wel in glans door oude zon beschenen, dat wordt door ‘t oude duister niet ontwricht, het helder schijnsel zal zijn krachten lenen dan…

De wind waait en de lucht wordt blauw wit, de bloemen zwaaien en knoppen komen uit, lente ontspruit, het is echt onroerend om te zien al komt er 'n bui in 't zuiden ik wil de lente inluiden. Heel de natuur kan ons nu werkelijk zo verblijden kijk met al die jonge lammeren vandaag in de wei. Het talud wordt hier groener en echt steeds groener…

het valt niet mee een bedoeling te vinden voor dit gedicht noch voor een dodenakker in het lentegras een maandagmorgen, een gewichtig gezicht voor de schemer die soms op duister lijkt dan weer op ochtendgloren voor de onvolkomenheid van perfectie of om zomaar te worden geboren vergeet de belastingaangifte niet, leuker konden we het…

Vandaag sta ik op als open boek, dorpeling, nee wellicht domweg een bewaard eikeldopje gewoon rustig liggend in het groenere gras. Daar heb ik gewoontegetrouw de winter overleefd, vlak bij een oudere tamme kastanje. In en op deze plek vond ik mijn doop. Ik heb de tijd beloofd te wachten om de zomerloomheid te gaan verwelkomen. Leven is ook…

zou de verte plots dichterbij de dag wonen het woord waardevoller de liefde dieper zijn als je gaandeweg begrijpt dat leven een schitterende lichtflits is tussen twee eeuwigheden van duisternis…

ter rouw ter tafel het brood gedeeld het stilzwijgen onopgesmukt men tilt elkaar baarvoets stille rites ijlend van bed naar altaar doorzichtig treedt men in elkaar op plaatsen waar men zichzelf niet kent het behelzen met voorraadkasten en rantsoen brood en water voor het leven wat zout op de huid en het ongezegde in de gebaren als…

Wanneer ze komen om mij aan de tand te voelen over de wandaden, al of niet door mij begaan, begeerte of de schaamte die me teistert, onrust me kwelt tot op de bot een kaal geraamte ontveld, tot aan mijn DNA code In die blauwdruk eindigt en begint het leven, het is een vicieuze cirkel waar ik geen vat op krijg, het zal eens…

De dag verkwikt vandaag met serene rust alles geurt en bloeit als een lieve lust. Zendt het hemelse zo haar troost neer kijk , planten en bollen geven al kleuren weer. Vrouwen laten binnen de ruiten glanzen buiten zie je het vliegjesgoed dansen. Schapen, wat zou de zin van hun gedrag wezen, is het dartelen de kuur om wintersmart te genezen.…

het is lente, lente toch ! en de zon op zijn keerpunt. de gordijnen sluit ik nog neem het prille niet aan als goede munt in mij voel ik zeker wel een koud bestaan het winterkleed afleggen is mij nog niet gegund het getij neemt zijn tijd in mij, het is in mijn bezit zie dat niet als verwijt de natuur schildert immers niet altijd plots…

Getijdenstroom loopt niet parallel met schone schijn, de waarheid lijkt stil te staan, kost kracht om tegen stroom en mening in te roeien, als drenkeling op door God verlaten kusten, te vondeling gelegd. Als wrakhout van de onmacht drijft mee naar open zee, de ervaring leert dat het doel en weg van wijsheid zich niet…

De keuken is 't domein van vrouwen die ook de was vouwen goud en zilver van oudsher naast alle schoenen oppoetsen, neuzen laten glimmen, smaakvol meer van die dingen doen. Ibiza ,Kreta, zonnestralen bewaren, 't zand, oceaan of zee, jarenlang neemt zij die levensingrediënten als voeding mee. De keuken, is het echt het domein van vrouwen, hier…

ik zag je ogen gaan jij wist nu al waar jij de grootste olijven uit de boom zou slaan jij kende haar al een leven lang haar hang was altijd verder dan de langste stok zou kunnen reiken het liefst verstopt achter tak en blad totdat de oogsters kwamen en met hun net en zak de stilte overnamen jij wist hoe je moest raken…

Schrijft zij spitsvondig scherp zelfs bij vlagen velijn, lacht ze je inwendig toe soms luid uit om wat ontspruit onder jouw huid. Ik zou zeggen heb lief wat liever. Wat zal je ooit wellicht verdrieten nu je steeds met al dat vergieten mee heult, zaken keer op keer onteert, domweg naar de waarheid niet vraagt laat staan een andere weg uitprobeert…

vierkant is het gedicht dat nauw luistert in dit bos waarvan de bomen iets abstractachtigs hebben ontdaan van hun hout en kleuren steken zij kort en bondig af tegen een witte wand als voorbeeld van onbesproken gedrag er liggen geen woorden voor het grijpen de wind nam alle letters mee het zwijgen staat nu tussen de regels geschreven…

Gisteren heb ik geleerd, democratie is als een gewas op het land, soms met te veel zon zonder regenwater te vlug verrot. Ligt er in de natuur een taak iets voor mij wat niet achterklapt, mij wel gewoon voort laten stappen zonder op akkers iets te vertrappen. Is het me dan ooit echt welgenegen kom ik mede daar mijn roeping tegen. Vraagt…