129 resultaten.
mooi plaatje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 294 met dank aan Adriana van der Kooij
in een pril seizoen
naar een plek gezocht
en nog gevonden ook
me vastgeklampt aan
het opkomende zonnetje
dat langzaamaan zou
winnen van de nevel...
met half ontloken ogen
in de waterspiegel gekeken
en gezien dat het alleen
maar mooier worden zou…
mijn fototoestel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 305 Ik kan hem niet meer missen.
Ik heb hem nodig, om mijn geheugen,
weer wat op te frissen.
Al jaren is hij mijn vriend,
dat heeft hij zeker verdiend.
Bloemen, landschappen, watervallen,
alles kan hij in zich onthouden,
zijn allesziend oog laat niets ontvallen.
Mooie groene valleien, hoge bergtoppen,
gaat hij in zijn geheugen verstoppen…
Foto met opkomende zon
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 258 Het is 17 december, 9 uur ’s morgens.
Het vriest en nevelt lichtjes.
De zon stijgt uit
boven de bossen aan de horizon,
zet het rag der boomkruinen
in een aarzelende gloed.
Een moment geleden
renden twee reeën
links uit de driehoek
van de nog verrassend groene weide.
Het donker van het voorplan
zet zich krachtig door
in rijzige,…
smile!
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 236 the undertow
de onzichtbare
stroming in de
binnenkant die
krachtig een
heel andere
kant uitvloeit
kijken naar
de buitenkant
door het oculair
van de camera
zonder de sterke
bodemstroom
te zien
smile!
roept de fotograaf
zijn camera
een microscoop
die het verlangen
in beeld
schrijnend mist…
Henri Cartier-Bresson
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 376 (L'imaginaire d'apres natures)
zijn foto's getuigen van weleer
geschoten door de ogen
van de meester
bijvoorbeeld zomaar een weg
ergens in landelijk Frankrijk
dat echt een plaatje werd
pijnlijk daarom dat ook
dit plaatje straks zal
verbleken in de tijd…
Kartelrandjes
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 183 Je vroeg wat nou 't leukste was
van onze vier en twintig uur
ik zei: het oude album
met de foto's waarop een mooie man,
trouwfoto's en de bruid met kroontje
de drollenvangers die ze droegen op de ski
het witte berglandschap op zwart-witfoto's.
Terwijl wij die dag aan strand
onze kuiten koelden in de koude zee,
dan naakt gedrie zonnebaadden…
de foto (1) (voor mark en marcel)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 149 het mannetje
met kuiltjes
in zijn wangen
kijkt met
ingetogen
glimlach
de kat uit
de boom
grote broer
slaat zijn arm
om hem heen
loerde de
angst toen al
diep in het
verborgene
van zijn ziel
wachtte hij
geduldig in de
schaduw om later
toe te slaan
wanneer begon het
het afscheid?…
familieportret
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 341 de foto
een vastgelegde
momentopname
uitgekozen voor
een gelijmde plek
in het album
elk van ons wrikt zich los
van het gestolde gezin om
het met eigen ogen te zien
we kunnen elkaar
niet vinden in dat licht
de tijd en die ruimte
zoveel werkelijkheden
waarheden en zoveel
wijzen van begrijpen in
één afdruk…
Scherp
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 218 Ik zie de schoonheid
en weerspiegeling
van het akkerland
door jouw ogen
de scherpe instelling
van jouw pupil
jij, mijn camera…
Bij een foto van Roger Ballen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 432 Hun blik vangt de fotograaf
die hen zoekt in te blikken
Via een camera kijk je dubbel
Ze zijn tweemaal gefixeerd
Fotografie doet zijn aandacht leven
Techniek doet het hart kloppen
De camera geeft hen de geest
Zij geven de foto een ziel
Zoals het andere intrigeert
is het andere geïntrigeerd
Zeepbellen zijn te vatten
voor ze uiteenspatten…
De fotograaf 2
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 209 De fotograaf, hij speurt en schiet
op een moment dat niemand ziet
De lensopening sluit en zonder klik
op foto vastgelegd, die lach, die snik.
Een vluchtig moment, wordt eeuwigheid
maar oh zo vergankelijk is een portret
als het in as wordt bijgezet.…
Vurige gedichten
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 464 Hout is brandstof voor gedichten!
Ook mensen vergaan ooit als hout,
uniek levend naar een vurig licht.
Een foto heeft zijn unieke weg gevonden.
Onmogelijk om zichzelf te herhalen,
of om een identieke fotograaf te vinden.
Gedichten ontstaan als brandend hout.
Vaak uit vurige gedachten.
Soms uit bijna niets.
Zo lijkt het.…
Fotomodel.
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 939 ze valt me plotseling op
aan de rand van 't park
staande in de avondzon
kijkt wat onwennig doch
met een glimlach op
't gelaat
er wordt kennelijk
van haar een foto gemaakt
ze is overigens zelf een plaatje
haar benen fraai en slank
voeten gestoken in schoenen met
extreem hoge hakken
jurkje valt zwierig neer
haar taille is rank…
Romania in sepia
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 203 Zwartgekleurde zilverdeeltjes
omgezet in sepia
Een ruïne onder wolkendek
op ruige, vormeloze grond
Hoewel amorf, glooit soms gesteente
heel bescheiden als jonge buste
koersend op 't mooi gewelf
Sepia qua kleur maakt herfstig
zon verlicht opeens veel minder
waar contouren zich scherpen
De binnenplaats wordt streng bewaakt
door een gebeeldhouwde…
zwijgen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 233 ik ruik het zure zweet
van oom Antoon
de weeïge lucht
van de rozenstruik
ik voel het duizelend verdriet
onder de ruisende bomen
de bevende angst
achter het masker van de lach
ik hoor bijen zoemen
onmachtig wonen we
op uiteengescheurde planeten
foto's zwijgen in zwart-wit…
aan de kant
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 308 argeloos loopt hij
door het beeld
ziet zijn glimlach
per ongeluk vereeuwigd
voor een vreemde
met afgesneden oor
en verdwenen schouder
valt hij bijna uit de foto
nu woont hij in een album
voor altijd…
Selfie
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 345 Je voorhoofd in vieren
gestreken, gevouwen,
gerimpeld, geplooid.
Wanhoop, verbeelding,
berusting, overleving.
Een kwart negatief
van je spiegelbeeld
ben je niet zelf.…
de dag dat de dichter in mij ontwaakte
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 471 op een oude foto
La Roche-en-Ardenne 1966
gemaakt met mijn kodak-instamatic
in een vlaag van ontroering
er staat een paard met een hooiwagen
waarop de boer zijn lading schikt
een simpel vakantiekiekje
ware het niet dat ik
vanaf die dag heb leren kijken
met de ogen van een dichter…
Vastleggen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 358 we leggen dagelijks
dingen vast
momenten in kleur
of zwart wit
beelden of gebeurtenissen
met of zonder camera
gemakkelijk te delen in deze
digitale tijd
van kiekjes tot imposante
foto's die schilderijen lijken
de aanwas inmens
vredelievend vooral
tot men zijn camera
oppakt en het gebruikt
als wapen
om een diep gevoel
na te…
doorkijkje
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 439 zoals de muis
naar buiten kijkt
een blik vanuit
zijn veilig onderkomen
naar het gevaarlijk buiten
verlokkingen in overvloed
toch geeft hij zich bloot
in al zijn kwetsbaarheid
er moet immers gegeten worden…