Er groeit een dorp bij een kerk dicht bij jouw hart staan koeien in de weide je staart verlegen naar een veranderd landschap op het natte tekenveld iets goed observeren naar onbevangen waarheid is belangrijk, zeg je en niemand spreekt jouw oude potlood tegen in de groene boezem van de vergeten stad het grijze potlood heeft…

In menig labyrint verborgen wacht een woord - een wachtwoord - of men 't ontdekt, onthult, ontvreemdt, de enig, echte Kroonformule bezit wordt van de onvermoeide lezer. Op zijn beurt prijst de piekeraar the Master of the Enigma: 'Bijzonder dat wij tussen de lettergrepen het zo cryptisch met elkaar kunnen vinden. Het leven biedt toch vele…

Er bewegen stille blonde mensen in de geschilderde hoofdstad van een onbekend land voor de verdwaalde kwast naast een onbemind bed het schilderspapier wacht geduldig op een nieuwe natte verfstreek en groene bossen vol natuur onder een strak gestreken lucht beamen in dat stille verdriet tranen die de verf verdunnen voor oude mensen…

Het dunne penseel ontmoet een nieuw stralend palet van blauwe lichte kleuren in iedere druppel hemelwater het penseel streelt het papier waar warme liefde haar heldere momentum heeft het lichaam schuilend in vertrouwde emoties het dunne schilderspenseel aait zacht papier ze schildert regen omdat het regent met het natte…

Het ooit zo progressieve verstand is aan emotionele erosie onderhevig opnieuw verschijnt de heldere zon in de ochtend in verf gele streken vreugde in het buurthuis op het plein waar mensen zonder werk en geld de dag opvrolijken in schone schijn magische creatieve krachten voorjaar bloesemt bonte kleuren een oude man lurkt aan een sjekkie…

Je schrijft zonder de passie te herhalen van de heldere stem uit de spelonken van het duister je spiegelt jouw verlangen aan bescheiden vriendschappen de eenzaamheid compleet je fotografeert mysterieus oude bomen in nevellichten vaak vertwijfeld serieus je projecteert jouw behoeften in probeersels en gedichten tekent met een loodgrijs…

Warm water stroomt over mijn mantel aangemeten door de jaren heen een laag van zand en klevend modder Ook wel open lichte vlakken, hier of daar veelal op mijn rug als ongekend aangebracht door langzaam vergaarde kruipende slakken het is om en om, doch het gewicht dragen ze weliswaar gemeen Het is als een uitgelekt en uitgerekt zebrapad…

Het kan zo maar wezen Dat je muze je aanspreekt Omdat ze lang niets van je heeft gelezen En haar teleurstelling je steekt Verwijtend ziet ze naar jou En jij staat met een mond vol tanden Die schoonheid bleef je altijd trouw Begeleidde je tot op de mooiste stranden Voor geen geld, goud of mooie woorden Wil je haar beschaamd laten staan…

Stel dat, zoals ik las In elk soort struikgewas Geen onkruid, wiet of gras Te pas of te onpas Verzeild raakt in een tas Van Ot of Sien of Cas Tijdens de jacht op das In boom, struweel of plas Maar van Piet wildebras Die in z'n legerjas Zijn spuitgeweer met gas Verscholen had in 't vlas Tussen het bieslookgras En, als ooit in de…

In de duisternacht tekende zich een vreemd verstild droombestaan op het naakte droge papier verschenen beelden uit het heden terwijl de nuchtere tekenaar sliep kwam zijn vaardig potloodpunt plot tot aardigheid van leven een landschap met wilde rivieren groene bossen, witte wolken in de lucht het leven op aarde in een fraaie vogelvlucht…

Wat kan toch ooit de drijfveer zijn geweest Om plaats te nemen aan mijn schrijftafel Er is niemand die mijn geschrift ooit leest Ook mijn naam als dichter komt nooit ter tafel Ach, het zal mij om het even wezen Of iemand mijn verzen interesseert Men moet zelf weten of men ze wil lezen Ofwel dat men mijn inspanningen weert Ik ben geen Vondel…

Je zwaaide toen ik nader kwam langs de contouren van beschaving in de berusting van voorgevoelens als een kleine god sprak je me toe nabij de grenzen van bezinning door de gevoelens diep in mijn hart en ik aarzelde tussen schaduwen en rondingen de ruwe kwast met donkere verf in mijn hand jij was mijn land mijn schilderij…

Onderweg naar een nieuwe droom in herinneringen drijf ik terug getekend door mijn rugzakje naar de zee achter mijn rug op het strand van een ver land de whiskyfles nog in mijn hand met in die fles een lange brief sorry voor het ongerief en een tekening vol schoonheid werelds wonderbaarlijke weidsheid.…

De eenzame droom schilderde het stille landschap veel kleurrijker dan zijn herinneringen konden vertellen om de betekenis te duiden diep in zijn duisternacht een kleine kwast in zijn handen om de wereld even te veranderen in de fantasie van zijn gedachten onderweg naar een nieuwe droom en het fantasie landschap woekerde voort de…

Je schildert jezelf in een leegte achter kale horizonnen waar lust met liefde copuleert van alle kanten bekeken helder in abstractie stillevens verflauwen een wereld zonder ratio verleent zich gevoelens rivieren fluisteren verhalen over jouw naam, jouw hart onmacht versus kunde in nieuwe natte lagen zware contouren boomranden…

Met een schuine knipoog naar het weemoed genererend relaxerend schoondicht van dj D, over een roebelszuipende pink Cadillac on the road, een relikwie uit het begin van de roemruchte swingende jaren zestig van de vorige eeuw, toen alles kon en alles mocht ...vervlogen jaren van weleer... ________________________________ KLATERGOUD Op mijn…

Lieve mensen wat zijn er veel vormen om te dichten naar de juiste normen voor alles is vast stramien gevonden wil je eens het Bastion bestormen zul je geen letter mogen vervormen val je uit de toon wordt je heengezonden net niet met touwen of boeien gebonden dus kun je beter niet aan inhoud wormen al kun je bewijzen op vaste gronden dat…

De zon werd geschilderd door zijn naakte minnares die op het strand lag om het zand te voelen. De stralende hemelplaneet die haar blote lijf verwarmde verdiende meer dan een eerbetoon een aandenken voor de eeuwigheid zo vrolijk speels in haar gedachten.…

Het landschap had geen behoefte om de kunstenaar te tekenen diep in zijn droomwereld in de duisternacht dus tekende de kunstenaar het landschap met de onmacht van zijn onzekere potlood helemaal van streek met een strelend gebaar klein voelde hij zich nu uit de aardkloot herrezen een rups die vlinder wilde worden een wees met heimwee naar…

Wanneer ik mijn boterhammen op heb met marmelita, neem ik op maandag de bus naar Beek aan een landschapsgolf met kerk, bron en eend om les te nemen bij Chiquita. Wij staan altijd open voor élégance, al is onze rug nogal stram en stijf. Hoewel we soms houterig dansen als een harlekijn, is een sierlijk gebaar onze acte de présence. De pasjes…