Met een schuine knipoog naar het weemoed genererend relaxerend schoondicht van dj D, over een roebelszuipende pink Cadillac on the road, een relikwie uit het begin van de roemruchte swingende jaren zestig van de vorige eeuw, toen alles kon en alles mocht ...vervlogen jaren van weleer... ________________________________ KLATERGOUD Op mijn…

Lieve mensen wat zijn er veel vormen om te dichten naar de juiste normen voor alles is vast stramien gevonden wil je eens het Bastion bestormen zul je geen letter mogen vervormen val je uit de toon wordt je heengezonden net niet met touwen of boeien gebonden dus kun je beter niet aan inhoud wormen al kun je bewijzen op vaste gronden dat…

De zon werd geschilderd door zijn naakte minnares die op het strand lag om het zand te voelen. De stralende hemelplaneet die haar blote lijf verwarmde verdiende meer dan een eerbetoon een aandenken voor de eeuwigheid zo vrolijk speels in haar gedachten.…

Het landschap had geen behoefte om de kunstenaar te tekenen diep in zijn droomwereld in de duisternacht dus tekende de kunstenaar het landschap met de onmacht van zijn onzekere potlood helemaal van streek met een strelend gebaar klein voelde hij zich nu uit de aardkloot herrezen een rups die vlinder wilde worden een wees met heimwee naar…

Wanneer ik mijn boterhammen op heb met marmelita, neem ik op maandag de bus naar Beek aan een landschapsgolf met kerk, bron en eend om les te nemen bij Chiquita. Wij staan altijd open voor élégance, al is onze rug nogal stram en stijf. Hoewel we soms houterig dansen als een harlekijn, is een sierlijk gebaar onze acte de présence. De pasjes…

Wat zoekt hij toch in kwissen, raadsels, steeds moeilijker wordende rebussen? Verband-houdende vragen plegen een aanslag op zijn herinneringen, voortdurend staat zijn koppie in reproduceerstand: 'Kom op, weet je het niet? Bezie het eens van gene kant, keer de zaak eens om, speurneus, ga stiekem bij de Grieken langs, jouw know-how dient…

Je schildert jezelf in natte tranen uit de fles wegen boren zich een leegte achter kale horizonnen waar lust met liefde copuleert gezichten van alle kanten bekeken vervagen helder in abstractie stillevens in kleur verflauwen een wereld zonder ratio verleent zich een gevoel de rivier fluistert verhalen over jouw naam en jouw hart…

leuke zotters toch die vogel vliegtuig boten spotters goed op de tablet gluren Oh een heel aparte vogel ontdekt snel de auto in al is de reistijd vele uren zoveel enthousiaste mensen in bos turend naar de golvende Zee of hoge lucht wat zou het leven saai zijn zonder hen ZUCHT…

als hun skateboarden rollen gaan houden hun voeten amper het tempo wanneer zij met de baan verbonden de wind hun gezichten voelen blazen glijden hun lichamen in vrijheid mee precies goed moeten zij leunen om in balans te komen en te blijven in de vele bochten die zij maken loerend naar het juiste moment om dan de ultieme truc te doen…

Buurvrouws oude vader van louter dochters schilderde er één: vrouw, zwarte spencer over witte bloes boek lezend met een tevreden lach, rust op haar gelaat. Buurvrouw ging verhuizen 't schilderij stond bij de grijsbak op een avond laat. Mijn dochter, kennend tante van haar buurvriendin, nam het doekje mee en hing het in haar keuken.…

je keek en voelde aan de materialen zag mooie en onafgewerkte kanten liet je gedachten gaan in die magie haakte ook je hart vaak aan veel vormen waren al bekend in het circuit van creatievelingen maar jouw idee was vaak toch even meer in kleur en ontwerp om blikken te trekken met een verbaasd aha schitterend was jouw uitleg over…

met die wervelende klanken, daar worstel en stoei ik mee het Maya-sjamanenmasker boven mijn piano wordt besproeid met gestokte muziek van Mussorgsky ernaast zou Alice uit Wonderland gewis haar sjaal vergeten en over de lijstrand weg zoeven naar een plateau waar een harlecchino huppelt op blote voeten een zwaan daalt waardig bij hem…

1 Een oude klant blij als een kind vanmorgen, om me te zien hij bracht de stralende zon uit Suriname mee, op deze zonloze dag en ik die niet wist wie in de verte daar nu liep in onze wijk Hij met vriend in afwachting van een lezing van een grootmeester Ja toch, alleen die mogen komen hier?, zei hij sindsdien pieker ik hoe hij heet…

Aarzelend ben ik als kind begonnen, in een wirwar van draden, door elkaar gesponnen. Net een web, maar ik heb mijn weg gevonden. Met hart en ziel schrijf ik de aaneenrijgende woorden, tot één geheel met een speciale boodschap, mijn eigen of over een landschap. Het is altijd fijn om iets te lezen, om dromend in een gedicht te kruipen.…

Als de schoonheid onoverwogen, de klank van woorden wordt miskend, slechts de betekenis als hoogste wijsheid voor zichzelf wordt opgezogen, de maat van inspiratie ongeregistreerd, het originele als pure concurrentie wordt weggezet -- moet de ware lezer nog gevonden worden die zijn ijdelheid bevriest, het literaire aan het woord laat…

Ik leg mijn eigen gevoel, in het hoopje klei. Mijn handen en vingertoppen, tasten naar een aanknopingspunt. Wat het zal worden, weet ik niet? Ik had een schouderklopje van mijn muze gekregen, dat de tijd rijp was, om mijn geest ingrijpende momenten te laten beleven. Ik zie een vaag beeld in wording. Een gezichtje van een kind…

Hij fietst en hij fietst wedstrijden en trainen voor wat...ja waarom... hij doet het het liefst bezweet en bemodderd bespierd zijn die benen! Wordt wel gelauwerd met bloemen als hij dan wint en blij met een bos die hij int op een verhoging en met een blos rijdt hij terug om de volgende dag weer te oefenen om zijn spieren zijn lijf lenig…

Ik wilde geen tekening maken. Ik wilde niet schilderen. Toch wilde ik iets op doek. Mijn geheugen bleef kloppen. Ik zag het vrouwengezicht voor mij maar het was omgevormd in streepjes. Ik had de volle vlakken niet om in te kleuren. De omtrek had mijn hand ook ontweken. Toch verschenen haar ogen, met een verleidelijke blik. Haar lippen kwamen…

Het weerkaatste licht werd gevangen in de vleugels van de talloze vlinders op mijn doek. In kleuren vertellen ze verhalen terwijl ze hun vleugels spreiden. Ze zijn zo teer en broos worden met de wind meegevoerd. Als de regenboog zijn ze oogverblindend mooi. Dartelend in het ijle, zelfverzekerd gewoon. Niets doet hen vermoeden, dat ze daar…