je bent ergens neergedaald ergens in mijn lichaam, je bent mijn hart die de delen voedt waarmee ik me mensch mag noemen we zijn één en toch twee, eigenlijk maakt dat drie, doch wie die derde is - ach ik kom die persoon wellicht tegen in mijn dromen dewelke de fantasie passeren waar ik me grootmeester in mag noemen lief, hoe lieflijk…

nooit waren onze wegen eenzaam zelfs bochtige sporen bogen recht die door onze jaren samen liepen omdat wij maatjes zijn en blijven vrienden voor en door het leven steeds elkaar behoedend blijvend in de seizoenen van het volle leven bij het glibber van plots ongemak dat met tranen ook glimlach brengt wanneer wij elkaar de hand geven door…

Je zag me niet staan Ik zag je niet zitten Je hing me de keel uit Je lag me gewoon niet Ik liet je lopen Je vloog er vandoor Als een Concorde Met je rare neus…

Papa deed het ongemerkt Ik was zijn prinses hij vervulde al mijn wensen en ik had niets door We gingen in Frankrijk wonen Ik had niet veel te doen naast mijn lessen, tijd genoeg voor Eddy, een leuke jongen Ik had de leeftijd en ineens ging het snel de verloving, het geheim van de ringen, kleermaker, kapper en dan eindelijk de bruiloft…

Boven twee noten op zijn zang zong het kruis dat stond te zwaaien als een kaartenhuis in lichter laaie. Potsier van stier, een kwaaie zag zij 't zwellen bij haar vent zijn rozerode lellen fier dat flemend fluitje van een cent. En nog voor het minnen moest beginnen voor ze tot de tien kon tellen voelde ze bij haar daar woest van…

Mannen onderweg geven gas als het stoplicht oranje voorbij is strak in het pak naar de hoeren hun huwelijk naar de haaien hun moraal achtergebleven afgedankt op de pechstrook…

Er zit een blote man op een tak in de perenboom Ik zie hem door het keukenraam Onder hem, in het gras ligt zijn decorum Op de tafel waaraan ik zit staat een kinderloze foto Ik ruik de strijkbout die zich door een overhemd brandt In de huiskamer, in zijn kooi fluit de kanarie en ik denk: "van het concert des levens krijgt niemand een program…

Ik had je beet Het is geen grap Ik had je hoog Daar op die trap Totdat je beet Je nam een hap Ik liet je los Daar op die trap Daar ging je met Gezwinde spoed Eerst je hoofd Tot slot je voet Ik dacht nog even Dat je sprak Het was je nekje Het zei: “krak”…

alle dagen die wij samen tellen springen wij dagelijks uit bed met een lach op ons gezicht om elkaar dan weer te zeggen waar geen woorden voor zijn wij willen en kunnen niet anders dan met stomheid geslagen zijn waar er geen tekst te vinden is die daarvoor al eens verzonnen is voor wat wij eigenlijk zeggen willen het is als de liefde…

Ruzie aan een diner. Ze zaten wat verder aan een tafel, zwijgend in hun eigen chagrijn. Een knappe vrouw, niet zo jong meer, boos starend in haar glas wijn en een wat rossig uitziende heer. In het conflict dat er duidelijk heerste werd niet gepraat maar kwaad gezwegen, het “eigen gelijk” was kennelijk erg groot. Een toenadering wordt zo…

Het toeval dat ons samenbracht is het lieve lot dat ons vertrouwde. Meer dan een halve eeuw geleden, veranderde toeval in bedoeling. We weten wat falen en wat vallen is. We weten nu wat samen opstaan is. We weten wat samen balanceren is, tussen lief en tussen leed. We houden van onze kinderen. Van vrienden en vriendinnen. We houden van…

Dit hoofd ziet zelfs in het zonlicht dat de nacht altijd wacht op haar kans, terwijl het hart altijd de onzichtbare maan zoekt. Getijdekracht, splijtend, er heerst pijn achter het zwijgen uit verdeeldheid. Sterren zetten hun koers uit vanaf hun geboorte, groeien planeten die mij huizen – waarnemingshorizon, geen ander deeltje…

Misschien dat een blik vaak voldoende is ? Dat goed kijken ook onzeker maakt Dat onzekerheid je wel laat denken Dat het niet om denken maar om voelen gaat Dat voelen niet zonder pijn bestaat En dat die pijn bij groeien hoort? Maar is op een platgetreden pad ook plek voor bloemen? Wat te doen wanneer zekerheid juist twijfel brengt Wanneer…

ik wil je zijn op alle fronten zoals ik je lief, zoet zout bitter zuur, het geeft niet want mijn smaak wordt door jou nimmer betwist mag ik je zijn wanneer je pijn verschijnt met scheuten die slechts in de herfst ten gehore worden gebracht en ik jouw grimas mag dragen zodat de lente zich nestelt op en in jou gelaat ik ben je, lief ik…

een huwelijk uit liefde Brengt bekoorlijke verrukking Gedachten ook vol plezier Elke dag en nacht weer zijn hand op haar schouder wie dat getuigen mag door jullie samen te zien voelt zich warmer worden dankbaar voor elk gebaar dat elkaar geschonken wordt omdat je elkaar betekent wordt elk moment gekoesterd door meer tijd en meer liefde…

Getrouwd, soms samen gelukkig met elke dag met onze kleine Kaja tot vrijdag of zaterdag de week weer voorbij is en hij boos wordt Hij maakt haar bang ik wieg haar en pak de tas die klaarstaat ik heb een sleutel Mijn ouders kennen het schuren van tradities en verwachtingen ze lieten ons op vakantie gaan maar we liepen over strak gespannen…

Opa en oma herstelden wat kapot ging – en bleven getrouwd.…

Namiddag, laatste dag van het jaar, de lucht grijs, zacht weer. Al van 5 uur in de weer: zoon naar station gevoerd, twee uitvaarten bijgewoond, volle kerk, mooie koorzang, tevreden huiswaarts gekeerd. Nu dus op wandel met mijn vrouw op een smal paadje langs de Grote Gracht. Zij op kop, eist ze altijd op, ik ben te lang, te breed,…

Zinloze boosheid laat ik maar rondstormen in mijn hoofd de deur dicht smijten achter mijn verdriet een weg zoeken uit jouw onbegrip dat ik niet verdraag Ik lijd, wetend geen kind te zijn, jij mijn moeder niet die open of gesloten mijn gezicht lezen kon We moeten moeite doen: getrouwde liefde, samen onder een juk het leven door…

vijftig jaar elkaar delen in het lief en het leed als je het gewoon zo zegt klinkt het als een eeuwigheid vijftig jaar elkaar meevoelen in het zoet en het zuur als je nu omziet en terugkijkt was het een handvol seconden vijftig jaar elkaar ervaren het is als korreltjes zand die gestold in mooie momenten zich vormen tot een goede film…