1.737 resultaten.
Lentelui
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 209 Dat scheelt weer een jas
al knispert het nog wel.
De bladresten van
twee seizoenen terug
zijn aardig opgedroogd.
Ik kan de schade
nog niet overzien
van twee seizoenen niets
te hebben uitgevoerd.
Met verse boomschors
schep ik
nog wat orde.
Haar inhalen hoeft niet meer.
Tussen de troosteloos
afgestorven herfstresten
waren de bollen…
Toe maar...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 149 Hoe teer uw sneeuwklokje beweegt
bij het trager zuchten van de wind
zwak zonlicht haar kracht hervindt
waar het lentezicht erachter leeft
plots dagen krokkussende kleuren
narcissen ontpoppen wit en geel
bij de bosjes treurt geen gekrakeel
zoiets zal hier vast niet gebeuren
tussen bloemen heerst altijd blijheid
staat in natuurwetten beschreven…
Zacht geel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 143 Al zingend haalt hij de lente binnen
overtuigd van zijn gevederde zangkunsten
fluit hij in de schemer het hoogste lied
narcissen blijven vooralsnog gesloten
tot de zon ze verleiden kan om te
schitteren in zacht geel licht
ondanks zijn enthousiaste gezang
houden ze voor nu hun kelk
gesloten tot het moment daar is…
Land van koude klamme regen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 130 Het regent,
zo’n stromende,
telkens terug komende
altijd koude,
eeuwig klamme,
regen.
Zo’n naar gordijn van nattigheid
boven het zompig grauwe gras
en de verzopen sloten :
ik word daar toch zo droevig van.…
Flirt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 132 ze
lonkt
verleidt
geurt
sjanst
schittert
zo is ze
de Lente…
Het wordt weer lente
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 310 Wat ben ik blij, dus stuur ik dit bericht:
dat vogels weer uitbundig zullen zingen,
dat bloemen je weer overal omringen
en dat weer alles kleur krijgt in het licht.
En dat weer alles kleur krijgt in het licht,
dat zoveel maanden haast leek opgeborgen
en dat de mensen groeten, ook al zijn er zorgen,
ze voelen zich tot vreugde weer verplicht.…
Voorjaar lonkt.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 370 als de mimosa bloeit aan
de Côte d'Azur en
zuidelijke winden de
kust en rotsen treffen,
dan beginnen de
kustbewoners te beseffen dat
het met de winter
is gedaan…
Kamperfoelie Tanka
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 92 ware pionier
moed van eerste blad
lentekriebeling
nu kracht van zon noordwaarts lengt
volgt groeikracht ongebreideld…
Weer "oh dat weer"
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 122 Zalige winterzon,
die alsmaar schijnen kon,
witte wolkjes van mijn adem,
hier en daar
nog iets te zien van sneeuw,
te weinig maar;
zalige winterzon schijn volop,
zodat mensen lachen,
het liefst volop!…
Witte Stilte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 134 Dikbuikige wolken,
al dagen uitgerekend
van talloze vruchten.
Hoogzwangere luchten,
niet meer bij machte
de last te dragen.
Bij vlagen
waaien hun pasgeborenen
dwarrelend naar benee.
Een witte mêlee
ontgroent het landschap tot een besmettelijke pers,
muilkorft ieder vers.…
Leven onder het witte
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 141 turig is de koude wispel
gisteren was hij milder dan vandaag
in zijn vastgevroren natuur
rondom zie ik krokussende kleintjes
in het geel en paars gekleed
wijsneuzerig boven hun witte mutsjes
ze staan vriendschappelijk
naast hun evenknietjes
met pietepeuterige smoeltjes
waaruit dove klokjes klingelen.
als koude wispel de zin doorzet…
Winters boerenland.
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 751 Een zonnestraal schittert
tussen kruinen van
kale bomen
schaduwen strekken zich
naar voren uit, werpen
grillige patronen op
de modderige grond van
een verlaten bospad dat
glimt in 't frisse
winters nat terwijl
een klein meisje er stil
loopt te dromen.
Harde windvlagen doen
kale toppen van
bomen bewegen terwijl
laatste dorre…
Wintersfeer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 De winterwarme zon
als goud
zo zacht.
Het winterkoud geluid
als knappend ijs
zo schel.
Het winterkale beeld
als een japanse tekening
zo fijn.
Het wintersneeuw gevoel
als rust
zo stil.…
Dwarrelt zacht
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 131 ik ontwaak
kijk verbaasd
naar het eind van de nacht
iets dwarrelt zacht
in eerste blik
raakt glinsterend het licht
kaatst en zet vaart
verdwijnt abrupt
flitst even later weer terug
waar het speelt langs
muren en grachten naast mensen
die verrast op de tram staan te wachten
het proeft en ruikt
naar anders en nieuw
vandaag is…
Van woordenstorm naar winterslaap
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 169 Wind vliert voorlangs de efter
vlouwt een menigte brindels mee
een slijver zwaakt tegendraads
maar laat zich uitlaatst meegleren
met de vreemde woordenstroom
Ik staar door het raam
herfst lijkt nu weer begonnen
ook dieper in de spiegel kijkend
mis ik mijn trouwe ogenzon
zon, waar zijt gij
nu ik u wil zien
en dan is winter
nog slechts…
Een miezerige rot morgen.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 324 als een regendruppel voel ik mij op
deze troosteloze januarimorgen
zo'n nietig deeltje in de natuur dat
even zichtbaar is alvorens
op te gaan in de natte massa…
Tweetonig winterlied
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 203 De ruwe aard is verraderlijk
weggestoken
in valse vormen van schijnheiligheid
worden de ijskoude tonen verborgen
een arglistig zomers gezicht
dient warme, bekorende beelden op
façades vol venijn
hemels toneelspel
chanson zonder zuiverheid
afgestorven handen strekken zich
hulploos naar het voorgespiegelde seizoen
een hunkering naar…
Verjaring
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 149 Overal is het bomvol
nu slechts keukenmeiden praten
en het vurig feest gevierd
alles knalt hier; zelfs de kurken
sissend grommen gouden jurken
verder hoor je slechts gejank
van het dier onder de bank
het is weer oorlog in de lucht
het oude jaar is op de vlucht
Maar als de lucht geklaard zal zijn
drinkt Nieuw Jaar zijn klare wijn.…
TERUGKEER VAN HET LICHT....
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 265 Het duister
vol huiver
spel van schimmen
......silhouetten
Het is....
twaalfde maand
maand van winter
weghollend licht
Hoop,
dat mijn gedicht
u allen bijlicht
in deze donkere dagen
Geniet
van de balletten
die tegen het vallen
van avond
tegen het decor
van hemel
zich afspelen
met in de hoofdrol:
zonlicht en wolken.…
Winters strandgenoegen.
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 607 ijskoud zeewater van de brandingsgolven beroerd mijn enkels
harde wind doet fijn zand in wolken opstuiven
schelpen op de vloedlijn knarsen onder mijn voetstappen en
schuren de huid van mijn onbeschermde voeten open
ik ben niet de enige die vandaag aan het strand loopt
achter mij ontwaar ik ook enkele dik aangeklede figuren
die met de rug tegen…