zet dit kabinet in plaats van die kinderen Nederland maar uit [senryu] foto: Martien Montanus…

de tekst ligt met een stokje verdiept in het natte gedeelte van het strand, onleesbaar maar de piloot van het reclamevliegtuig begrijpt de boodschap en vraagt zich af waar is dat kind gebleven de vloedlijn schuift op spoelt een stokje terug naar de zee…

kleindochter van zes grote blauwe ogen grote mond: opa zegt steeds Uro maar het is Euro seg ut effu!…

hulpeloos en klein kom je in de wereld veilig in papa's handen ontwikkel je je groei je geleidelijk groter in de veiligheid van het gezin totdat het zo kriebelt dat vader zijn vleugels wil spreiden het gevecht begint alvorens zij dit in woorden kan gieten is het gemis daar onbegrip lijdt tot verwijt en dan dat gemis…

Middelmaatje brak bij scholen in en sloeg het bord aan splinters. Luiheid mikte hoge ogen. Ook de mammoet knikte. Je had genoeg aan een zes-min. Stof begrijpen had totaal geen zin: je scoorde pas wanneer je alles pikte, jointjes rookte en de pillen slikte. Kritisch denken was een slecht begin. Hij die nadacht raakte uit de pas en kwam in…

pfhuuuuuuuh pfhuuuuuuuh allemachtig prachtig ronde glazen bellen bollen kleuren van de regenboog rollen bollen zwevend als een sprookje hemelhoog lieve ronde bellen bollen wou dat ik zo zweven kon als een glazen blaasballon hupfhuuuffffuuu hupfhuuuffffuuu…

innerlijk verscheurd door gemaakte keuzes die buiten hem lagen heen en weer geslingerd door het lot zich afzonderend van de wereld die aan zijn voeten lag koos hij 'n eenzame uitweg ~ hij werd maar 12 jaar ~…

Ze zit in de auto voor de mijne Hoe oud zal ze zijn? Een jaar of vier, een dagje toe? Dame in het kleine Is ze moe? Want ze legt een armpje op haar hoofd Zoals grote mensen doen O, ze is zo weerloos Tegen al dat geraas Ik vind haar grandioos Geef haar voorzichtig een verre zoen Als ze uit het zicht verdwijnt, ons allen de baas…

Grote mensen zijn vergeten waarom wolken vlinders waren witte vleugels aan de hemel fladderend in zomerzon waarom de wind ze had gemaakt tot ze als sprookjes over dreven waarom wind ze had gemaakt zoals een kind ze had getekend Met een pluizenbol, een zilvermeeuw een vlieger die bleef zweven blote voeten liepen sneller als de wind je dragen…

. jij die zo vaak op mij Frans, Spaans, Fries, priesters en wat dies meer zij blijft nu – ik voel je, man – als een paal achter me staan er is iets goed misgegaan: alle tegenwerking ten spijt clashte uit een zee van verwijt een vis tegen mijn damwand aan en veegde me van het veld de toekomst kijkt ons blozend aan: een wieg,…

In zijn macht fietsen zij, schuchter aan mij voorbij. Met een vader voorop die hen zegt vandaag zijn jullie niet van haar maar van mij. Wat kan ik zeggen wat kan ik doen? Morgen zullen we het maar weer overdoen en geef hen alsnog mijn verzoenende welkomst zoen.…

hartverscheurend het geluid dat jij voortbrengt in jouw vroege leventje door dramatische keuzes word je met stress gevoed welke onschuld vermoordt liever had je twee veilige armen om je heen die jou behoeden voor al wat komen gaat…

Kent u ze nog, de spelen van de straat, weet u nog, hoe buiten spelen gaat? Kent u nog het hoepelen, touwtje springen en meer van die genoeglijke buiten-dingen? Weet u nog van knikkeren en verstoppertje spelen Dan bent u met weinig want echt, er zijn er velen die niet meer weten wat buiten spelen is!…

Ik heb voor jullie een verhaaltje bewaard van een broer en een zus en een vlinder in maart. Vroege vlinders zijn altijd een beetje speciaal, luister maar eens naar dit kleine verhaal. 'Ik heb een vlinder gevangen', zei het zusje blij, 'en nu blijft die vlinder voor altijd bij mij. Ik ga voor hem zorgen iedere dag, want misschien was hij 't…

Het kind slaapt naast de schelp, nóg ongebonden, nóg ongeschonden, voor haar als winnaar is een lauwerkrans geraapt. Stil verschijnt licht in haar verhaal uit een versje op een kaartje, uit het hart verzonden, een ongeschreven taal, opent het inzicht dat een vers iets levends raakt in de schoot van het ongewisse. Wat dat kind…

Het kind komt als vanzelf tevoorschijn opgeroepen door een eenheid waarvan ik het bestaan slechts mocht hopen het neemt ons mee naar waar wij weten de komende en de gaande de krulletjes moeten nog geboren worden is de wens van de gedachte zelfs als ik dood ben zie ik nog de blauwe lucht in lachende drentelpasjes loopt het verleden…

Mijn vriendje die heet Frederik. Zelf vindt hij zich een slimmerik En ook daarbij een braverik. Ik vind hem maar een stommerik Want hij heet toch niet Henderik?!…

Weet je,vroeger toen ik twaalf was zei ze, ze is vijftien. Weet je, vroeger was het simpel. Vroeger zei ik, weet je vroeger zei ik, je bent stom, heel erg stom. Vroeger liep ik weg en keek ik niet meer om. Nu ben ik vijftien, weet je ja, dat weet je, maar weet je, als ik nu zeg je bent stom. willen ze weten waarom.…

Abel Staring,antipaaps opgevoed,nadien oecumenisch angehaucht,kreeg na lezing van de courant van vandaag spontaan een antipapistische oprisping die hij bezwoer met het timmeren van een tanka. knarsende spil: hij neemt gekuist door de biecht nog een slaapmutsje hij heeft de gevel gewit met een kardinale fout…

het waren woorden die mij maanden toen ik mij nog in het reine waande de wrange klank van het manke in de dingen dat afdeed aan het zingen van mijn hart een eerste shot van smart waarvan er vele zouden volgen afgeweerd met lettergrepen als uiting van verzet waartegen zou ik pas veel later weten…